ေရႊနတ္ေတာင္ဘုရားႀကီးအေၾကာင္းကေတာ့ ျပည္ခ႐ိုင္ ေရႊေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေရႊနတ္ေတာင္ဘုရားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထင္ရွား၍ တန္ခုိးႀကီးဘုရားေစတီေတာ္တို႔တြင္ တစ္ဆူအပါအ၀င္ ျဖစ္တယ္။ ေရႊနတ္ေတာင္ ဘုရားသည္ ေရႊေတာင္ၿမိဳ႕ေတာင္ဖက္ ေလးမိုင္အကြာ ေဒ၀ါဂီရီေခၚ ေရႊနတ္ေတာင္ကုန္းျမင့္ေပၚတြင္ တည္ရွိၿပီး ေစတီေတာ္ဆိုင္ရာ သမိုင္းေဟာင္း၊ သမိုင္းလတ္မ်ားအျပင္ ပါဠိဘာသာျဖင့္ ေရးသားထားေသာ သမိုင္းသစ္ စသည္ျဖင့္ အထင္အရွားရွိပါသည္။ သမိုင္းအဆိုအရ ျမတ္စြာဘုရား သခင္သည္ သဗၺၫုတ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ကို ရေတာ္မူၿပီးေနာက္ တစ္ႏွစ္ေျမာက္ျဖစ္ေသာ သကၠရာဇ္ ၁၀၄ ခုႏွစ္တြင္ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္ေ၀ဠဳ၀န္ေက်ာင္းတိုက္မွ ယခု ေရႊနတ္ေတာင္ ဘုရားတည္ရာ ေဒ၀ါဂီရိေတာင္သို႔ အရံသံဃာမပါ ကိုယ္ေတာ္တစ္ပါးတည္းသာလွ်င္ ေတာင့္ေစာင့္ႀကီးနတ္ႀကီးအသြင္ျဖင့္ ႀကြေရာက္ေတာ္မူသည္။ ထိုကာလက ယင္းေတာင္ႀကီး၏ အနီးရွိ ယခု ေရႊေတာင္ၿမိဳ႕ ေနရာျဖစ္ေသာ ကဥၥန ဂီရိ နိဂံုးသူ နိဂံုးသားတို႔သည္ ဘာသာအလိုက္ စရိုက္အားေလ်ာ္စြာ နတ္ကိုးကြယ္ၾကရာ ထိုေတာင္ႀကီးေပၚ၌ နတ္ကြန္းေဆာက္၍ တေပါင္းလတိုင္း ထိုေတာင္ေစာင့္နတ္ႀကီးကို ဆည္းကပ္ ပသတင္ေျမွာက္ ပူေဇာ္ၾကသည္။
ေဒ၀ါဂီရိေတာင္ထိပ္ေပၚသို႔ ဘုရားရွင္ႂကြခ်ီေတာ္မူသည့္ကာလ နတ္ျဗဟၼာတို႔လည္း ပူေဇာ္ရန္ အသီးသီး ေရာက္ရွိလာၾကကုန္သည္။ ထိုအခါ ေတာင္အလံုးသည္ ဘုရားရွင္၏ ေရာင္ျခည္ေတာ္တို႔ျဖင့္ တလွ်ပ္လွ်ပ္ ထြန္းပ၍ ေနေလသည္။ ယင္းသို႔ အလွ်ံအ၀ါ ေတာက္ပပံုကို ျမင္ရေသာ နိဂံုးသူနိဂံုးသားတို႔သည္ တအံ့တၾသျဖစ္ကာ ေနာက္တစ္ေန႔ နံနက္တြင္ ေတာင္သို႔တက္၍ ၾကည့္ၾကရာ သိၾကားမင္းခင္းအပ္ေသာ ပလႅင္ေညာင္ေစာင္း၌ နတ္သားအသြင္ ဘုရားရွင္ကို ဖူးေတြ႕ရေသာအခါ သူတို႔ ကိုးကြယ္ေသာ နတ္မင္း ကိုယ္ထင္ျပသည္ဟု ယူဆၾကကုန္သည္။ ဘုရားသခင္အား နတ္ႀကီးအမွတ္ျဖင့္ ရိွခိုးပူေဇာ္ၾက၍ ဘုရားသခင္ ေဟာေတာ္မူေသာ တရားကို နာယူၾကသည္တြင္ အခ်ဳိ႕ေသာ ပရိသတ္သည္ သရဏဂံု သံုးပါးႏွင့္ တကြ ငါးပါးသီလ ျမဲၾကကုန္သည္။ ဘုရားသခင္သည္ ခုႏွစ္ရက္ပါတ္လံုး တရားေဒသနာမ်ား ေဟာေတာ္မူၿပီးေနာက္ ရွစ္ရက္ေျမာက္ေသာေန႔၌ နိဂံုးသူနိဂံုးသားတို႔ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရန္ ဘုရားရွင္ ကိုယ္စား နတ္သားအသြင္ျဖင့္ နိမၼိတ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို ထားေတာ္မူခဲ့ကာ ရာဇၿဂိဳဟ္သို႕ ျပန္ႂကြေတာ္မူသည္။ နိဂံုးသူနိဂံုးသားတို႔သည္ ႐ုပ္ပြားေတာ္ကို ပ်က္ျပားဆုတ္ယုတ္ျခင္း မရွိေစရန္ အဂၤေတအုတ္႐ိုးတို႔ျဖင့္ ပုထိုးေစတီငံု၍ တည္ေလသည္။ ေစတီတည္ၾကရာတြင္ ေန႔တြင္ လူတို႔က တစ္ရစ္တည္၍ ညဥ္႔တြင္ နတ္တို႕က တစ္ရစ္တက္တည္သည္ဟု အဆိုရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သမိုင္းရင္း၌ `လူနတ္ ႏွစ္လီ၊ တရစ္စီ၊ ေစတီေရႊနတ္ေတာင္´ ဟုဆိုသည္။ ေစတီေတာ္ ဘုရားပြဲကိုလည္း နိဂံုးသူနိဂံုးသားတို႕သည္ ေရွးဦးမဆြ က်္းပျပဳလုပ္ျမဲျဖစ္သည့္ အတိုင္း ႏွစ္စဥ္ တေပါင္းလ၌ က်င္းပၾကရာ ယုခုေခတ္တိုင္ပင္ျဖစ္သည္။ နတ္ႀကိးေနရာေတာင္တြင္ ေရႊေတာင္၊ ေရႊတံုးႀကီးကဲ့သို႔ အေရာင္အ၀ါမ်ား တဖိတ္ဖိတ္ ေတာက္သည္ကို အစြဲျပဳ၍ ေရႊနတ္ေတာင္ဟု တြင္ရာမွ ယင္းေတာင္ေပၚတြင္ တည္ထားေသာ ဘုရားသည္ ေရႊနတ္ေတာင္ဘုရားဟု ေက်ာ္ၾကားခဲ့ေလသည္။
ေရႊနတ္ေတာင္ဘုရားကို ဒြတၳေပါင္မင္းႀကီးမွ အစ မင္းအေပါင္းတို႔သည္ ဆက္လက္ ျပဳျပင္ကိုးကြယ္ၾကသည္။
ဒြတၳေပါင္မင္းႀကီး လက္ထက္တြင္ မိဖုရားႏွစ္ပါး ျဖစ္ကုန္ေသာ ပိႆႏိုးႏွင့္ စႏၵာေဒ၀ီ တို႔သည္ ပ်က္စီးယိုယြင္းေနေသာ ေရႊနတ္ေတာင္ ဘုရားကို အုတ္အဂၤေတမ်ား ရွင္းလင္းၿပီးေနာက္ ဘုရားရွင္၏ ဓါတ္ေတာ္ေပါင္း ၁၈၂ဆူကို ရတနာၾကဳတ္ျဖင့္ ထည့္ကာ ဌာပနာ၍ ေရႊေစတီတစ္ထပ္ ေငြေစတီတစ္ထပ္ မြမ္းမံၿပီးလွ်င္ အုတ္႐ိုးေစတီ15ေတာင္အျမင့္ တည္သည္။ ဒြတၱေပါင္မင္းႀကီးကလည္း ေစတီေတာ္ၿပိးစီးေသာ အခါ ေနထြက္ေန၀င္အခါတြင္ ေစတီေတာ္အရိပ္ထြက္သမွ် ဌာနကို ဘုရားေျမျဖစ္ေစ၊ ဤနယ္ေျမမွ ထြက္သမွ် ဌာနကို ဘုရားေျမျဖစ္ေစ၊ ဤနယ္ေျမမွ ထြက္သမွ် အခြန္ကို ေစတီေတာ္၌ ဆြမ္းေတာ္၀တ္၊ ဆီမီး၀တ္ ျဖစ္ေစ ဟုု လွဴ၍ တေပါငး္လတိုင္း ပြဲလမ္းသဘင္ ဆင္ယင္က်င္းပ ပူေဇာ္သည္။ ထို႔ေနာက္ ပုဂံျပည္ တ႐ုတ္ေျပးမင္း၏သားေတာ္ ျပည္စားသီဟသူသည္ ခမည္းေတာ္ မွာထားခ်က္အရ ခမည္းေတာ္လက္စြပ္ကို ေရာင္းခ်၍ ေရႊနတ္ေတာင္ေစတီေတာ္ကို ထပ္မံျပဳျပင္ရာ ဥာဏ္ေတာ္ ၄၄ ေတာင္ ျမင့္ေလသည္။ ေတာင္ငူဘုရင္ တပင္ေရႊထီးလက္ထက္တြင္ လည္း ကိုယ္ေတာ္ လံုးပတ္ျပည့္ ေရႊသကၤန္းကပ္လႉေတာ္မူသည္။ ထို႔ေနာက္ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္ သားေတာ္အိမ္ေရွ႕မင္းသည္ ရခိုင္ကို ေအာင္၍ ျပန္လာသည္တြင္ ေရႊနတ္ေတာင္ဘုရားအား ဖူးေျမာ္၍ ကိုယ္လံုးျပည့္ေရႊသကၤန္းကပ္ခဲ့သည္။ ကုန္းေတာ္ရင္ျပင္၀ယ္ တင့္တယ္ထူးဆန္း ျခဴးပန္းျခဴးႏြယ္ အသြယ္သြယ္ေသာ ရတနာတို႔ျဖင့္ ခ်ယ္လွယ္အပ္ေသာ ေရႊျပႆဒ္ေတာ္ကိုလည္းေကာင္း၊ ေစာင္းတန္းေလွကားမ်ားစြာေသာ အ႐ုဏ္ခံတန္ေဆာင္းတု႔ိကိုလည္းေကာင္း ေဆာက္လုပ္လႉဒါန္းေတာ္မူသည္။ ယင္းသို႔ မင္းအဆက္ဆက္ ျပဳျပင္ပူေဇာ္ခဲ့ရာ ယခု အခါ ေစတီေတာ္သည္ ထီးေတာ္မပါ ဥာဏ္ေတာ္ ၆၄ေတာင္ရွိသည္။ ထီးေတာ္ပါမူ အေတာင္၈၀ျမင့္သည္။ ေစတီေတာ္၏ ၀န္းက်င္ပတ္လည္တြင္ ေစတီရံ ၁၇ဆူႏွင့္ ေရႊပန္းခိုင္ႀကိး၁၅ခိုင္ရွိသည္။ ဘုရားကုန္းေတာ္ေပၚ၌ ေၾကးေခါင္းေလာင္းေပါင္း ၂၁လံုး၊ ထီးတိုင္ေပါင္း ၁၄ခုႏွင့္ ဘုရားဖူးပရိသတ္တို႔ နားေနရန္ သံုးထပ္ ဇရပ္ႀကီးႏွင့္ တကြ ဇရပ္ စုစုေပါင္း ၁၅ခုရွိသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၿဗိတိသွ်လက္ေအာက္၌ ရွိစဥ္ အိႏိၵယႏိုင္ငံ ႏွင့္ ခြဲေရးတြဲေရး ျပႆနာ ေပၚေပါက္လာရာ ၁၉၃၇ခုႏွစ္ ဧၿပီလ၁ရက္ေန႔တြင္ ခြဲေရးေအာင္ျမင္သည္ကို အမွတ္ရစိမ့္ေသာငွာ ဘုရားကုန္းေတာ္ေပၚ၌ပင္ ေက်ာက္စာတိုင္ စိုက္ထူထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေစတီေတာ္ကုန္း၏ ေတာင္ဖက္တြင္ ႏွစ္က်ိပ္ ရွစ္ဆူ ႐ုပ္ပြားေတာ္မ်ား တန္ေဆာင္းရွိ၍ ယင္းသို႔ သြားရာလမ္းတြင္ ၀ကၤပါေတာင္လမ္းရွိသည္။
ထို႔ျပင္ ဒြတၱေပါင္မင္းႀကီး လက္ထက္ အလယ္နန္း ပိႆနိုးမိဖုရားသည္ ရွင္မဟာယသမေထရ္ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ ေတမိဇာတ္ေတာ္ကို ၾကည္ညိဳလွသျဖင့္ ေတမိဇာတ္၌ ပါရွိသည့္ ကာသိကရာဇ္တိုင္း ဗာရာဏသီျပည္သို႔ သြား၍ ေတမိမင္းသား ရဟန္းျပဳလုပ္သည့္ တိုင္ေအာင္ေသာ အျဖစ္အပ်က္ ေနရာထိုင္ခင္းတို႔ကို ႐ႈျမင္လိုသည့္ ခ်င္ျခင္း ျပင္းျပစြာ ျဖစ္၏။ မိဖုရား၏ ဆႏၵကို ျပည့္၀ေစရန္ ကဥၥနာဂီရိေခၚေရႊေတာင္ၿမိဳ႕ကို ဗာရာဏသီၿမိဳ႕၊ ယင္းၿမိဳ႕၏ အနီး၀န္းက်င္ကို ကာသိတိုင္းအျဖစ္ စီရင္၍ မိဖုရားအား လိုက္လံ ျပသသည္ဟု ဆိုေလသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေရႊနတ္ေတာင္၏ အနီး၀န္းက်င္တြင္ မိဖုရားႀကီးလွည့္လည္ၾကည့္႐ႈစဥ္က ေတမိမင္းသားအား ေျမျမႇဳပ္ရန္ တြင္းတူးသည့္ေနရာဟု ျပသရာ ျဖစ္ေသာ တြင္းေတာင္အရပ္၊ ရထားရပ္ရာအရပ္ျဖစ္ေသာ ရပ္ေတာ္မူအရပ္ (ယခု မွတ္ေတာ္မူအရပ္)၊ မင္းသားရထားမွ ဆင္း၍ အားစမ္းအံ့ေသာငွာ ရထားကို ေမႊ႕၍ လည္ေစေသာဌာနဟု ျပသည့္အရပ္ျဖစ္ေသာ ယခုအေခၚ ေမြလယ္ရပ္၊ ေတမိမင္း၏ ခမည္းေတာ္ မယ္ေတာ္တို႔လိုက္လာ၍ ရေသ့ရဟန္းျပဳကာ ေနထိုင္ရာ ဌာနဟု ျပသသည့္အရပ္ကို ခမည္းေတာ္ သခၤမ္း၊ မယ္ေတာ္ သခၤမ္းဟုတြင္ေသာ သခၤမ္းႀကီးေတာင္ စသည္တို႔သည္ ယခုတိုင္ရွိေသးသည္။ သခၤမ္းႀကီးေတာင္တြင္လည္း ဒြတၱေပါင္မင္းႀကီး မိဖုရား ပိႆနိုးႏွင့္ စႏၵာေဒ၀ီတို႔က ဓာတ္ေတာ္ဌာပနာ၍ တည္ထားေသာ သခၤမ္းႀကီးေစတီလည္း ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။
ေရႊနတ္ေတာင္မွာ ဘုရားအတြက္ ျပဳျပင္မြမ္းမံမ်ားကို လုပ္အားေပးၾကေသာ အနီးအနားမွ ရြာမ်ားက လူမ်ားအား သာကူၾကိဳၿပီး တိုက္ေနၾကတာကို ေတြ႕ရွိရျပီး ေဂါပကမွ အတင္းဖိတ္သျဖင့္ ၀င္ၿပီး ငတ္တီးက် အဲ ၀င္ေရာက္ အားနာပါးနာနဲ႔ ေခါင္းမေဖာ္တမ္း ေသာက္ၾကေသးတယ္။ ကၽြန္မေတာ့ သိပ္မေသာက္ႏုိင္ဘူး ထန္းလ်က္မ်ားၿပီး အေတာ္ခ်ဳိလို႔ တစ္ဇြန္းႏွစ္ဇြန္းပဲ ေသာက္ခဲ့လိုက္ေတာ့တယ္။ ေရႊနတ္ေတာင္ဘုရားမွအျပန္ လမ္းခရီးတြင္ ခဏအနားယူ အပန္းေျဖခဲ့ၾကပါေသးတယ္။
ေရျပာလႈိင္းစားေသာက္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ ညေနေစာင္းအခ်ိန္ျဖစ္ေနၿပီး မစားေသးခင္ ေဆာ့ၾက လက္ေဆာင္ပစၥည္းမ်ား အမွတ္တရလဲလွယ္ခဲ့ၾကတယ္။ တစ္ဆက္တည္း ကၽြန္မ ရရွိခဲ့တဲ့ လက္ေဆာင္က ဂ်ဴ၀ႆန္ရဲ႕ လက္ေဆာင္ပစၥည္းအ႐ုပ္ေလးျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ဴ၀ႆန္ ေမာင္ေလးေရ... ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္ေနာ္...
ထို႔ေနာက္ ည ၉ နာရီ၀န္းက်င္ခန္႔မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သို႔ ျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကပါတယ္။ ကားေပၚတြင္ ဘေလာဂ့္ဂါအခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မိတ္ဆက္ျခင္း၊ ဘေလာဂ္ေရးရျခင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားကို ဖလွယ္ေဆြးေႏြးၾကၿပီး ေရွ႕ကို ဘယ္လိုဆက္သြားမယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ တစ္ေယာက္က ေျပာရင္ မည္သူမဆို ေမးခ်င္တဲ့ေမးခြန္း ေမးၾကရတာ အေတာ္ကို သေဘာက်ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ ဥပမာေျပာရရင္ အခ်စ္မဲ့ဂီတာအလွည့္မွာ သူဟာ အခ်စ္မဲ့ေနတဲ့အတြက္ အခ်စ္မဲ့ဂီတာလို႔ ဘေလာဂ္နာမည္ေပးထားျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း၊ တစ္ေယာက္က ထေမးပါတယ္။ တကယ္လို႔ အခ်စ္ရွိလာခဲ့ရင္ေကာ ဘေလာဂ့္နာမည္ေျပာင္းမွာလား ေမးေတာ့ ဟုတ္ကဲ့ တကယ္လို႔ အခ်စ္ရွိလာခဲ့ရင္ ဘေလာဂ္နာမည္ကို အခ်စ္နက္ဂီတာဆိုၿပီး ျပန္ေျပာင္းပါမယ္ေျပာေတာ့ တစ္ကားလံုး၀ိုင္းရယ္ၾကရပါေသးတယ္။ အေရးထဲ ကိုယ့္အလွည့္မေရာက္ေသးတာကို ေျပာခ်င္ေနတဲ့ ဂ်ဴ၀ႆန္ကလည္း ေဘးကေနၿပီး ငါ့အလွည့္ေရာက္ရင္ ဘေလာဂ္စလုပ္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ေမးရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၃ ရာစုႏွစ္ကလို႔ ေျပာရင္ေကာင္းမလားလို႔ ရြတ္ေနျပန္ပါေရာ။ တကယ္ ရယ္ရတယ္။ မိတ္ဆက္တာ မၿပီးေသးခင္ ေပါင္းတည္ၿမိဳ႕ကို ၀င္လာေတာ့ ေပါင္းတည္စြယ္ေတာ္ဘုရားပဲြရွိလို႔ ကားခဏရပ္ၿပီး နာရီ၀က္ခန္႔ ဖူးေျမွာ္ခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခဲပဲြေတြလို႔ ေျပာရပါမယ္။ ည ဆယ့္တစ္နာရီ၀န္းက်င္မွာ ရန္ကုန္သို႔ ျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ့ၾကၿပီး လမ္းခရီး ခဏရပ္နား ညလယ္စာစားၾက၊ က်န္းမာေရးကိစၥျပဳလုပ္ၾကနဲ႔ ေနာက္ ပညာမ်ား ဖလွယ္ျခင္း၊ ေ၀ဖန္ေဆြးေႏြးျခင္း အေတြ႕အၾကံဳမ်ား မွ်ေ၀ျခင္းနဲ႔ ကိုလိန္နဲ႔ ညီလင္းဆက္က သရဲေျခာက္တာ ၾကံဳဖူးခဲ့ၾကရတဲ့အေၾကာင္းမ်ားကို ကားေပၚမွာ ေျပာျပေနတုန္း ဟိုလိုလိုဒီလိုလိုအေပၚက ေက်ာပိုးအိတ္ႀကီး သူ႔အေပၚကို ျပဳတ္က်လို႔ ထေအာ္တာလည္း တကယ့္ကို ငိုအားထက္ ရယ္အားသန္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ၾသဂုတ္ ၃၁ ရက္ေန႔ နံနက္ ၄ နာရီခဲြအခ်ိန္တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ စုရပ္သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ Blogger Gathering & Shirikhitara 2.0 Excursion ခရီးစဥ္ႀကီးလည္း ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးခဲ့ပါေတာ့တယ္။
ဒီခရီးစဥ္ႀကီးမွာ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူး မေတြ႕ဖူးေသးတဲ့ ဘေလာဂ္ဂါေမာင္ႏွမမ်ားအားလံုးကို ေတြ႕ဆံုခဲ့ၾကရျခင္း၊ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ေမာင္ရင္းႏွမမ်ားသဖြယ္ စည္းလံုးညီညြတ္ၿပီး ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္မ်ားသဖြယ္ ခင္မင္ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ေအးအတူ ပူအမွ် လက္တဲြခဲ့ၾကလို႔လည္း ဒီခရီးစဥ္ႀကီးဟာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားစြာနဲ႔အတူ ၿပီးဆံုးခဲ့တယ္လို႔ ခံစားမိပါတယ္။ ေနာင္ကိုလည္း ဒီလိုပဲ အတူသြားေရာက္ေလ့လာႏိုင္ၾကေစဖို႔ ကၽြန္မ အျမဲေမွ်ာ္လင့္ေနမိပါေတာ့တယ္။
ကၽြန္မ ျပန္လာကတည္းက ေရးခ်င္ေပမယ့္ အခ်ိန္မအားတာရယ္၊ က်န္းမာေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ခုမွ ေရးသားလိုက္ရတာကို ခြင့္လႊတ္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ေဆာင္းပါးနည္းနည္းရွည္သြားတဲ့အတြက္ စာဖတ္သူကိုလည္း အလြန္တရာမွ အားနာမိပါတယ္။ ေရးစရာေတြက က်န္ရွိေနေပမယ့္ အတိုခ်ဳပ္နဲ႔ သမိုင္းေၾကာင္းေလးေတြပါ ထည့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ေခါက္သြားရင္ လိုက္ျဖစ္ေအာင္ လိုက္ေစခ်င္ပါတယ္ေနာ္။
1 comment:
ဟဲဟဲ ..... အရုပ္ေလးက လွတယ္ ဟုတ္...
အေနာ့္ႀကေတာ့ မီးေတာက္ကို ေက်းဇူးမငတ္ပါဘူး။
သူက မူးရင္ ဆိုးလို႔...
Post a Comment