ေကာင္းမႈတစ္ခု ေန႔စဥ္ျပဳ

(စိမ္းျမသီတာ သီလရွင္ပရဟိတ စာသင္တိုက္)

ကၽြန္မ ဒီေခါင္းစဥ္ေလးကို ဘာလို႔ ေပးသလဲဆိုေတာ့ အဘြားရွိစဥ္ ကၽြန္မငယ္ငယ္ကေလးကတည္းက ေျပာဆိုခဲ့ဖူးတဲ့စကားေလးတစ္ခြန္းေလးေၾကာင့္ပါပဲ။

သမီး လူရယ္လို ျဖစ္လာရင္ ေန႔စဥ္ ေကာင္းမႈတစ္ခုခုကို လုပ္ရမယ္တဲ့။ လူတိုင္း ေလာဘ ေမာဟေတြနဲ႔ မကင္းရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဘြားက အမ်ားႀကီး မလုပ္ခိုင္းပဲနဲ႔ ေသးေသးမႊားမႊားကေန ႀကီးႀကီးမားမားထိေအာင္ ေန႔စဥ္ ေကာင္းမႈတစ္ခုေတာ့ လုပ္ပါလို႔ သြန္သင္ဆံုးမခဲ့ပါတယ္။ အဘြားမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္းလည္း အဘြားရွိစဥ္ကဲ့သို႔ သမီး ေကာင္းမႈေတြ ဆက္တိုက္လုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခုလည္း ဒီကေန႔က တနဂၤေႏြေန႔ဆိုေတာ့ အမ်ားသူငွာ နားရက္ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ ေမြးဖြားခဲ့ၿပီးခ်ိန္ကေန ဒီကေန႔ထိ နားရက္ဆုိတာ တစ္ခါဖူးမွ မရွိခ့ဲပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ ေနေပ်ာ္တယ္။ ဒီေန႔ဆို ပိုၿပီး ၾကည္ႏူး၀မ္းသာစိတ္ျဖစ္မိတယ္ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ ကၽြန္မရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္၊ ျဖည့္ဆည္းခ်င္တဲ့စိတ္ ေနာက္တစ္ခ်က္က ပရဟိတအလုပ္ေတြကို နာဂစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း အေတာ္မ်ားမ်ား လုပ္ခဲ့မိပါတယ္။ ခု ဒီေန႔က ကၽြန္မ ဆိုက္ေတြလည္ၿပီး စာဖတ္ရင္းနဲ႔ ဆိုက္တစ္ဆိုက္ကို ေရာက္ခဲ့ျခင္းကေန စခဲ့တယ္ဆိုရမွာေပါ့။

ဆိုက္နာမည္က http://myanmaractivecaringfamily.ning.com ဆိုတဲ့ ဆိုက္ေလးတစ္ခုပါ။ လူငယ္ေတြ သူတို႔ရဲ႕ မအားလပ္တဲ့အခ်ိန္၊ ေနာက္ၿပီး လုပ္ခ လုပ္စာေလးေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းေလးတစ္ခုေပါ့။ ကၽြန္မ ရင္ထဲမွာ ေဖာ္မျပတတ္ေအာင္ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ ကၽြန္မက ကိုယ္သာ ငတ္ရင္ ငတ္ပါေစ၊ သူမ်ား ကူညီေနရရင္ ေက်နပ္တတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ စိတ္ပါ၀င္စားစြာ ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ဒါနဲ႔ ဆိုက္ကေန ကၽြန္မကို ေမးလ္ပို႔လာပါတယ္။ ဘယ္ေန႔ဘယ္ရက္ကို အလွဴအတန္းအတြက္ တိုင္ပင္ၾကမယ္လို႔ ေရးထားၿပီး လွဴမယ့္ ေက်ာင္းကိုလည္း ရွင္းျပပါတယ္။ ၄ ႀကိမ္ေျမာက္ ပရဟိတမွာ ကၽြန္မ ပါ၀င္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။

စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ ကူညီေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းရန္ ရည္ရြယ္ထားသည့္ စမ္းျမသီတာ သီလရွင္စာသင္တုိက္ ႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး တင္ျပျခင္း။ စမ္းျမသီတာ သီလရွင္စာသင္တုိက္ (သီလရွင္ဆရာေလးႏွင့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနေသာ ကေလးသူငယ္မ်ား ပညာသင္ၾကားလ်က္ရွိေသာ ပရဟိတေက်ာင္း) ျဖစ္ပါတယ္။ အဆိုပါေက်ာင္းတြင္ အမိမဲ့၊ အဖမဲ့ ခိုကိုးရာမဲ့ ေက်ာင္းသား/သူကေလးမ်ား၊ ရပ္ကြက္ေက်းရြာ အသီးသီးမွ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး ပညာမသင္ၾကားႏိုင္သူမ်ားကို တိုက္အုပ္-သီလရွင္ဆရာေလးက မိမိ၏ ရင္ႏွစ္သီးျခာ သား/သမီးမ်ားကဲ့သို႔ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ အခမဲ့ ပညာသင္ ၾကားေပးလွ်က္ ရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းသား/သူမ်ား လက္ခံရာတြင္ (၃)မ်ိဳး လက္ခံပါတယ္။ အတိုေကာက္အေနနဲ႔ (စံု၊ပဲ့၊မဲ့)လို႔ သတ္မွတ္ထားေၾကာင္း သိရွိရပါတယ္။

မိဘစံုလင္ေပမယ့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးေနတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြ၊ မိဘႏွစ္ဦးမွာ တစ္ဦးဦးပဲ့ေနတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြနဲ႔ မိဘလံုး၀မဲ့ေနတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြ အားလံုးကို ပညာ သင္ၾကားေပးလ်က္ရွိၿပီး၊ ထိုက္သင့္သေလာက္ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္ေပးေနတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ေလ့လာသိရွိခဲ့ရပါတယ္။ လက္ရွိအေျခအေနမွာေတာ့ ကေလးသူငယ္ စုစုေပါင္း (၁၁၀)ေယာက္ကို စာသင္ၾကားေပးေနၿပီး ေက်ာင္းမွာ သီလရွင္နဲ႔ မိဘမဲ့ကေလး အေရအတြက္ (၆၂) ေယာက္ ေနထိုင္ပါတယ္။ သူငယ္တန္းကေန ဒသမတန္းအထိ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ အခမဲ့ ပညာသင္ၾကားေပးလွ်က္ ရွိပါတယ္။ အတန္းတင္စာေမးပြဲ ေျဖဆိုရာမွာေတာ့ မူလတန္းကေလးမ်ားကိုေတာ့ ေက်ာင္းတြင္းမွာပဲ ေျဖဆိုခြင့္ ျပဳထားၿပီး အလယ္တန္းႏွင့္ အထက္တန္း ကေလးမ်ားကို ဘ/က ေက်ာင္းေတြမွာ သြားေရာက္ၿပီးေတာ့ ေျဖဆို ရပါတယ္လုိ႔ သိရွိခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေက်ာင္းေလးက ကားလမ္းမနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလး အလွမ္းေ၀းတဲ့ ေက်ာင္းေလးတစ္ေက်ာင္းပါ။

စာနာေထာက္ ထားမႈနဲ႔ လူမႈဘ၀ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတတ္မႈကို လိုလားေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြအေနနဲ႔ လွဴခ်င္တယ္၊ ေထာက္ပံ့ခ်င္တယ္ ဆိုရင္ေတာ့ လွဴသင့္၊ ေထာက္ပံ့သင့္တဲ့ ေက်ာင္းေလးတစ္ေက်ာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ေန႔စဥ္ စာသင္ၾကားေနတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြရဲ႕ ပညာသင္ၾကားမႈစရိတ္၊ ေကၽြးေမြးမႈစရိတ္နဲ႔ လူတန္းေစ့ ၀တ္-စားႏိုင္ေရးအတြက္ စရိတ္ေတြက မသိသာေပမယ့္ မလြယ္ကူလွတဲ့ စရိတ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အလွဴေငြ သိပ္မရွိတဲ့ ေက်ာင္းျဖစ္သလို ရတဲ့အလွဴေငြေတြနဲ႔ လံုေလာက္ေအာင္ အသံုးျပဳလုပ္ေဆာင္ေနေသာ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ လက္ရွိမွာ အလိုအပ္ဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ အရာေတြကေတာ့ ပံုႏွိပ္စာအုပ္ (တတိယတန္း-သိပန္)၊ ဗလာစာအုပ္၊ ခဲတံ၊ ေဘာပင္ႏွင့္ အျခားအသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ား၊ စားေသာက္ကုန္ၾကမ္းမ်ားႏွင့္ အလွဴေငြမ်ား လိုအပ္ေနတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ M.A.C.Family ပရဟိတလူငယ္အဖြဲ႔မွ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ၊ ၁၃ ရက္ ေန႔မွာေတာ့ ဒီေက်ာင္းေလးကို ကူညီေထာက္ပံ့လွဴဒါန္း သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးသူငယ္မ်ားအတြက္ စား-၀တ္ေနေရး၊ ပညာသင္ၾကားေရး၊ က်န္းမာေရးကိစၥရပ္မ်ား၊ အျခားလိုအပ္ေသာ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ အလွဴေငြမ်ား လွဴဒါန္းလိုပါက မသြားမီ လာေရာက္လွဴဒါန္းႏိုင္ပါတယ္။ လုိအပ္တဲ့ေထာင့္ တစ္ေနရာကေန တတ္ႏိုင္သေလာက္ ပါ၀င္လွဴဒါန္းႏိုင္ပါေၾကာင္း ေလးစားစြာျဖင့္ ႏိႈးေဆာ္ ဖိတ္ၾကားအပ္ပါတယ္။

M.A.C.Family ပရဟိတလူငယ္အဖြဲ႔ရဲ႕ စတုတၳအႀကိမ္ေျမာက္ ကူညီေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းမႈေလးမွာ မိဘမဲ့ကေလး သူငယ္မ်ားကို ၾကင္နာသနားစိတ္ ထားရွိျခင္းျဖင့္ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္က ေစတနာရွင္ ကုသိုလ္ရွင္မ်ားကို မဂၤလာျဖင့္ ႀကိဳဆိုပါတယ္တဲ့။
စမ္းျမသီတာ သီလရွင္စာသင္တုိက္အား ကူညီေထာက္ပံ့လွဴဒါန္းႏိုင္မည့္ လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ား ႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ား တင္ျပျခင္း။

ပံုႏွိပ္စာအုပ္ (တတိယတန္း - သိပၸံ)၊

ဗလာစာအုပ္၊ ေဘာလ္ပင္၊ ခဲတံ၊ ခဲဖ်က္ . . . အစရွိေသာ စာေရးကိရိယာပစၥည္းမ်ား၊

ျခင္ေထာင္ (ဆိုဒ္ႀကီး)၊

ဖ်ာၾကမ္း (တစ္ဖက္ေခ်ာ)၊

ေသာက္ေရပံုး၊

ေသာက္ေရအိုးစင္၊

အမိႈက္ပံုး၊

တံျမတ္စည္း (အေခ်ာ)၊

ပလတ္စတစ္ ေဂၚျပား၊

ေသာက္ေရခြက္၊

ေရခ်ိဳးခြက္၊

လက္ဆြဲေရပံုး၊

ဆပ္ျပာ (ၾကမ္း/ေခ်ာ/မႈန္႔)

စားေသာက္ကုန္ၾကမ္းမ်ား (သိမ္းဆည္းႏိုင္မည့္)

ဆီ

ကုလားပဲ

အာလူး

ၾကက္သြန္နီ၊ ၾကက္သြန္ျဖဴ

ငါးေျခာက္

ပဲၾကာဇံ . . .

အစရွိသည္မ်ား
ေဆး၀ါးမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းစာၾကည့္တိုက္အတြက္

ဗဟုသုတ စာစာေပမ်ားကိုလည္း ေစတနာရွင္ ကုသိုလ္ ရွင္မ်ား အေနျဖင့္ စိတ္ပါ၀င္စားၿပီး လွဴဒါန္းလိုပါက M.A.C.Family ပရဟိတလူငယ္အဖြဲ႕သို႔ ဆက္သြယ္ ပါ၀င္ ကူညီေထာက္ပံ့လွဴဒါန္း ေဆာင္ရြက္ၾကဖို႔ ဖိတ္ေခၚအပ္ပါတယ္ . . . . ။

မနက္ ၈ နာရီအေရာက္ အသင္းတည္ရွိရာေနရာကို လာရပါမယ္တဲ့ အသင္းကေန ၈ နာရီခဲြ ကားထြက္မယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္မက စိတ္၀င္စားၿပီး ကုသိုလ္လိုခ်င္တဲ့သူမ်ားကို ေျပာေတာ့ စိတ္ပါ၀င္စားစြာ လိုက္မယ္လို႔ ေျပာတဲ့အတြက္ ကၽြန္မရဲ႕ ကုသိုလ္ေတြကို မွ်ေ၀ေပးရလို႔ ပီတီျဖစ္မိျပန္ပါတယ္။
ဒီေန႔မနက္ အေစာႀကီး ၁၀ မိုင္ေစ်းေရွ႕ကေန ေစာင့္ေနလိုက္တာ လာေခၚတဲ့ကားက ၁၀ နာရီ၀န္းက်င္မွ ေရာက္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ၈ မိုင္မွာ တစ္ေယာက္ေခၚမယ္ဆိုၿပီး ျပန္တက္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္ ပုလဲၿမိဳ႕သစ္ကို ဆက္ေမာင္းတယ္။ လမ္းကေတာ့ ေကာင္းလိုက္ မေကာင္းလိုက္ပဲ။ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေတာ့ ပုလဲၿမိဳ႕သစ္မွာရွိတဲ့ စိမ္းျမသီတာ သီလရွင္ေက်ာင္းကို ေရာက္ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာေလးေတြ ဆြမ္းစားမွီဖို႔အတြက္ မနားေတာ့ပဲ ဆြမ္းအတြက္ ျပင္ဆင္ရပါတယ္။ ေယာက္်ားေလးေတြကေတာ့ ကေလးက်န္းမာေရးအတြက္ လက္သည္း ေျခသည္း ရွင္းလင္းေပးၿပီး က်န္းမာေရးအတြက္ နားလည္ေအာင္ ရွင္းျပၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ အားလံုး တစုတေ၀းတည္း လုပ္လိုက္တာ ခဏၾကာေတာ့ ပဲြေတြအားလံုးျပင္ျပီးေတာ့ ဆရာေလးေတြ အားလံုးကို ကပ္ၾကပါတယ္။ ဆရာေလးေတြ အားလံုး ၃၉ ပါး ရွိပါတယ္။ ဆရာေလး လူႀကီးေတြက ၃
ပါးပဲ ေတြ႕ရၿပီး က်န္တာက မယ္သီလရွင္ ကေလးေတြပဲ မ်ားပါတယ္။ ဆြမ္းကပ္ၿပီးေတာ့ ေက်ာင္းက ကေလးေတြ စာသင္ေပးတဲ့ဆရာမေတြနဲ႔ ဧည့္သည္ေတြကို ေကၽြးၿပီးမွ ကၽြန္မတို႔အဖဲြ႕က တစ္စုတစ္စည္းတည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးစားၾကပါတယ္။ စားၿပီးေတာ့ ခဏေနၿပီးေတာ့ ကေလးေတြနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ျမင့္ဖို႔အတြက္ရယ္၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ မွ်ေ၀ခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ ကေလး အေယာက္ ၉၀ ကို အဖဲြ႕ ၅ ဖဲြ႕ခဲြၿပီး လူခဲြလိုက္တယ္။

ရယ္ရေသးတယ္။ ကၽြန္မပါတဲ့အဖဲြ႕က ေခၚလာတဲ့ကေလးေတြက ကေလးေသးေသးေလးေတြ ေနာက္ၿပီးေတာ့ မိန္းကေလးေတြႀကီးပဲ တခ်ဳိ႕က
ေရြးေခၚတယ္ေပါ့။ သြားေခၚတဲ့ ညီမေလးကို ဘာလို႔ ေရြးမေခၚလာတာလဲလို႔ ေျပာေတာ့ မမကလည္း သူတို႔က သမီးကို အကုန္၀ိုင္းဆဲြၾကတာတဲ့။ ဒါနဲ႔ ကေလးေတြကို ႏုိင္ေအာင္ ကစားရမယ္ေနာ္ ႏိုင္တဲ့သူ ဆုခ်မယ္ေျပာေတာ့ သူတို႔ ႏုိင္ေအာင္ ကစားမယ္တဲ့ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းလို႔ ကေလးေတြက ေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတယ္။ အျဖဴအစိမ္းေလးေတြသာ ၀တ္ထားၾကတာ ေကာင္းေကာင္းကန္းကန္းေတာ့မဟုတ္ဘူး။ အက်ႌအႏြမ္းေလးေတြနဲ႔ေလ။ ဒါနဲ႔ ေတာ္သလင္းေန ပုစြန္ေသဆိုတဲ့အတိုင္း ေနပူလိုက္တာလည္း က်ဲက်ဲေတာက္ပဲ သီလရွင္ေလးေတြလည္း ကတံုးေလးေတြမွာ ေခၽြးတရႊဲရႊဲနဲ႔ မေမာႏုိင္ မပန္းႏုိင္ ေဆာ့ကစားေနလိုက္ၾကတာ။ က်န္တဲ့အဖဲြ႕ေတြက ခဏေနေတာ့ သူတို႔ ေဆာ့ၿပီးရင္ စားဖို႔
ေရႊရင္ေအးေတြကို အဆင္သင့္ ျပင္ထားၿပီး ၂ နာရီခဲြေတာ့ ေဆာ့တာ ရပ္ၿပီး လက္ေဆးခိုင္းရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေရႊရင္ေအးေသာက္ဖို႔
ေနရာခ်ၿပီးေနာက္ အားလံုးကို ေပးဖို႔ ဗလာစာအုပ္၊ ခဲတံ၊ ခဲဖ်က္၊ မုန္႔ေတြ၊ သၾကားလံုးေတြကို တန္းစီးၿပီး ေ၀ငွလိုက္ပါတယ္။

သီလရွင္ေလးတစ္ပါးက အတင္းလာဆဲြတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာမ ေရာ့ စားတဲ့။ သူကို ေပးတဲ့ေ၀စုကို လာေပးတယ္။ မစားပါဘူး ဆရာေလး စားပါလို႔ေျပာေတာ့ မစားဘူးတဲ့ အတင္းလက္ထဲထည့္ၿပီး ထြက္ေျပးသြားတယ္။ ဒါနဲ႔ အနားမွာ ရွိတဲ့ တျခားကေလးေတြကို ျပန္ေ၀ငွလိုက္ေတာ့
သူက ဆရာမကို စားေစခ်င္လို႔ ေကၽြးတာပါ။ ေရာ့ သၾကားလံုးေတြစားတဲ့ လာထည့္ျပန္ေရာ။ ထပ္ၿပီး ေျပာရတယ္ စားပါလို႔ ေျပာေတာ့ ျပန္ရင္
လိုက္ခ်င္တယ္တဲ့။ စိတ္ထဲမေကာင္းပါဘူး။ ေပ်ာ္ေအာင္ ေနလို႔ စာၾကိဳးစားလို႔ ေျပာေတာ့ မ်က္ရည္ေလး ကလယ္ကလယ္နဲ႔ ေနာက္လည္း လာလည္ပါေနာ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ ခဏေနေတာ့ လွဴဖြယ္ပစၥည္းအတြက္ ေရစက္ခ်အမွ်ေ၀ဖို႔ ဓမၼရကၡိတ ဓမၼာရံုမွာ လူျပန္စုၿပီး ဆရာေတာ္ရဲ႕ တရားကို နာၾကားၾကပါတယ္။ ဆရာေတာ္က တရားေဟာရင္း ေျပာပါတယ္။ ဗုဒၵျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဆံုးမစကားဟာ လုပ္သင့္ လုပ္ထိုက္ မွန္ကန္လား မမွန္ကန္ဘူးလား ေမးၿပီး တရားေတာ္နဲ႔အညီ ျပဳမူေနထုိင္သြားရင္ လူတိုင္း တိုးတက္ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းတရားေတြပါ ေနာက္ၿပီး ဒီလုိသာ လူၾကီးလူငယ္ေတြက ေထာက္ပံ့ၾကမယ္ဆိုရင္ စာမတတ္သူ ပေပ်ာက္ေရးဆိုတာလည္း တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ
အေကာင္အထည္ေပၚလာေတာ့မွာလို႔ ယုံၾကည္မိတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဆရာေတာ္က နယ္လွည့္သာသနာျပဳ ပရဟိတလုပ္ေနတဲ့
ဆရာေတာ္တစ္ပါးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သူက ခု ငါးဆယ္ေက်ာ္ၿပီတဲ့ ကေလးေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔အဖဲြ႕ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးတူးစြာ ေဆာ့ကစားေနၾကတာ
တကယ့္ေမာင္ရင္းႏွမအတိုင္းပဲ ျမင္ရတာ ၾကည္ႏူးတယ္တဲ့ သူေတာင္ အသက္ ျပန္ငယ္လိ္ု႔ရရင္ ျပန္ငယ္ခ်င္ေသးတယ္လို႔ ေျပာရွာပါတယ္။ ဒါနဲ႔
ေရစက္ခ် ျပန္ဖို႔ ျပင္ၾကဆင္ၾကနဲ႔ ၃ နာရီ ၄၅ မိနစ္မွာ ျပန္လည္ထြက္ခြာလာခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔ေတြရဲ႕ ေၾကကဲြတဲ့အၾကည့္ ခဏတာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ အိပ္မက္ပံုစံမ်ဳိး ျဖစ္မွာ အရမ္းေၾကာက္မိပါတယ္။ သူတို႔ေလးေတြ အျမဲျပံဳးေပ်ာ္ရႊင္ၿပီး ပညာတတ္ေတြ အနာဂတ္ရဲ႕သားေကာင္းဇာနည္ေတြ ျဖစ္ေစခ်င္မိတာ ကၽြန္မ မလြန္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔အဖဲြ႕ရဲ႕ ျပဳျပဳသမွ် ကုသိုလ္အဖို႔ဖို႔ကို သင္လည္း ရေစဖို႔ ထပ္မံ ေမတၱာပို႔ အမွ်အတမ္း ေ၀လိုက္ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ တစ္ေန႔တာ အလုပ္က အက်ဳိးရွိလား မရွိဘူးလား စာဖတ္သူ ေျပာျပသြားပါဦးေနာ္။

ရင္ထဲက ထြက္က်လာတဲ့စကားစုေလးတစ္စုကို ကဗ်ာအျဖစ္ သြန္းေလာင္းခဲ့မိပါတယ္။

သာဓုေခၚႏိုင္ေစ
ေရႊကိုသာ ရမယ္ဆို
ဘာမဆိုလုပ္တဲ့
ေရႊရဲ႕ကၽြန္ ငါမဟုတ္....။
ေငြကိုသာရမယ္ဆို
ဘာမဆိုလုပ္တဲ့
ေငြရဲ႕ကၽြန္ ငါမဟုတ္...။
ေက်ာ္ၾကားမႈသာရမယ္ဆို
ဘာမဆိုလုပ္တဲ့
ေက်ာ္ၾကားမႈကၽြန္ ငါမဟုတ္...။
တစ္ခဏတာ ဘ၀ထဲတြင္
ကုသိုလ္အစု ျပဳခ်င္ခဲ့
ေကာင္းျမတ္ေသာ
ဘ၀ေနနည္းဓမၼအတြက္
ကိုယ္တိုင္လည္း အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစား
အမ်ားအတြက္လည္း
ႏိုင္စြမ္းသေရြ႕ကူညီ
က်န္ရွိေနတဲ့အခ်ိန္မ်ားအတြင္း
ေကာင္းမႈျမတ္ႏိုး
ေကာင္းေအာင္လုပ္ရင္း
ထိုေကာင္းမႈအတြက္
ႏွလံုးသားျဖင့္ ေခါင္းေလာင္းထိုး
အားလံုးအတြက္ အမွ်ေ၀
ႏွလံုးသားရွိသူတိုင္း
ၾကားသိရွိ
သင္လည္း သာဓုေခၚႏိုင္ေစ...။ ။

တတ္နိုင္သေလာက္ လက္တစ္ဖက္ကမ္းရင္း မိဘမဲ့မ်ားအတြက္ ရွင္သန္ရပ္တည္ ျပဳျပဳသမွ်ေကာင္းမႈ အစုစုကို ျပန္လည္ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။