စာေရးဆရာ၊ ပန္းခ်ီဆရာ ဦး၀သုန္ ကြယ္လြန္သြားျခင္း

၁၉၄၇ - ၂၀၀၈

ပန္းခ်ီ၀သုန္ကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ေမြးဖြားသည္။ အဖ ဦးလွေမာင္၊ အမိ ေဒၚသန္းတို႔၏ ေမြးခ်င္းသံုးေယာက္အနက္ အႀကီးဆံုးသားျဖစ္သည္။ အမည္ရင္း ေမာင္ခင္လွျဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ကန္ေတာ္ကေလးဇာတိ ျဖစ္သည္။ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀တြင္ ကာတြန္း ဦးေမာင္လြင္ (ငထက္ျဖား)၊ ကာတြန္း၀င္းေမာင္တို႔ထံမွ ကာတြန္းပညာေလ့လာဆည္းပူးခဲ့သလို ပန္းခ်ီဆရာ ဦးညိဳလွထံတြင္ ပန္းခ်ီပညာကို သင္ၾကားခဲ့သည္။
    ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ပန္းခ်ီပန္းပုေက်ာင္းသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၆၇ - ၁၉၆၈ ခုႏွစ္တြင္ ပန္းပုသင္တန္း ဆက္လက္တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၆၃ မွ ၇၀ ခုႏွစ္အတြင္း ကာတြန္းေပါက္စ ေမာင္ခင္လွ အမည္ျဖင့္ ကာတြန္းလံုးခ်င္းမ်ား ေရးဆဲြထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ လွ်ဳိ႕၀ွက္သည္းဖိုမဂၢဇင္းတြင္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီ စတင္ေရးဆဲြခဲ့ျပီး ကြယ္လြန္ခါနီးအခ်ိန္အထိ စာနယ္ဇင္းသ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီမ်ား၊ မ်က္ႏွာဖံုးပန္းခ်ီမ်ား ေရးဆဲြခဲ့သည္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ ႐ုပ္ရွင္မ်က္မွန္မဂၢဇင္းတြင္ သားေလးအမည္မသိ ၀တၳဳတို စတင္ေရးသားခဲ့သည္။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ ခ်စ္ဦးညိဳ၏ လကၤာဒီပခ်စ္သူ၀တၳဳကို ႐ႈမ၀မဂၢဇင္းမွာ ၃၆ လတိုင္ေအာင္ အခန္းဆက္႐ုပ္ျပေရးဆဲြခဲ့သည္။  ၁၉၈၄ ခုႏွစ္တြင္ ဆရာရန္ကုန္ဘေဆြထံမွ ပါတိတ္ပန္းခ်ီ ေရးဆဲြနည္းကို သင္ယူခဲ့သည္။ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မွာ လူထုဦးလွ၏ ေလွာင္ခ်ဳိင့္အတြင္းမွ ငွက္ငယ္မ်ား ကို ထိုင္းႏုိင္ငံမွ THE CAGED ONES အမည္ျဖင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုထုတ္ေ၀ရာတြင္ မ်က္ႏွာဖံုးႏွင့္ အတြင္းသ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီမ်ား ေရးဆဲြေပးခဲ့ရသည္။
    ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ UNICEF မွ ကမၻာ့ကေလးသူငယ္မ်ား ရန္ပံုေငြအျဖစ္ ပို႔စကဒ္ျပကၡဒိန္ထုတ္ေ၀ရာမွာ ၾကာပန္းမ်ား (Lotus) အမည္ရွိ ေရေဆးပန္းခ်ီကား ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၃ - ၈၀ ခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ ပန္းခ်ီပန္းပုေကာင္စီ တဲြဖက္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး၊ ဘ႑ာေရးမွဴးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
    မိုးမိုး(အင္းလ်ား) အမွတ္တရ ၀တၳဳတိုၿပိဳင္ပဲြၸ၌ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ မိုနာလီဇာႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္း ၀တၳဳတိုျဖင့္ ဒုတိယဆုရရွိခဲ့သလို ၁၉၉၉ ႏွင့္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မ်ားတြင္လည္း မနက္၀ိဇၨာ ညမိစၦာ၊ ေသာကဗ်ာပါဒ အေရးအေၾကာင္းမ်ား ၀တၳဳတိုမ်ားျဖင့္ အထူးဆု ရရွိခဲ့သည္။
    ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ သားကေလးအမည္မသိႏွင့္ အျခား၀တၳဳတိုမ်ား စာအုပ္ကို သီဟရတနာစာေပတိုက္မွ ထုတ္ေ၀၍ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္တြင္ မုဒိတာေရစင္ႏွင့္ အျခား၀တၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္ကို ပုဂံစာအုပ္တိုက္မွ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။
    ပန္းခ်ီေရးသက္ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္အတြင္း ပါတိတ္ပန္းခ်ီျပပဲြမ်ားကို ၄ ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဦးေဆာင္က်င္းပခဲ့သည္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ပန္းခ်ီျပပဲြ၊ ျပည္ပပန္းခ်ီျပပဲြမ်ားအျဖစ္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၌ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕၌ လည္းေကာင္း၊ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၌ ထိုင္းႏုိင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕၊ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ဖီလဒယ္လ္ဖီးယားတို႔တြင္ ပါ၀င္ျပသခဲ့သည္။
    ပန္းခ်ီ၀သုန္၏ ပန္းခ်ီကားမ်ားကို အမ်ဳိးသားျပတိုက္၊ စိုက္ပ်ဳိးေရးျပတိုက္၊ စိုက္ပ်ဳိးေရး၀န္ႀကီးရံုး၊ ျပည္တြင္းျပည္ပ ျပခန္းမ်ားႏွင့္ ကမၻာအရပ္ရပ္ရွိ ပန္းခ်ီျမတ္ႏိုးသူမ်ားက ၀ယ္ယူစုေဆာင္းျပသထားရွိသည္။
    ပန္းခ်ီ၀သုန္၏ ေနထုိင္မႈအႏုပညာကို တင္ျပထားသည့္ Sketch of Wathone အမည္ျဖင့္ ဒါ႐ိုက္တာ ၾကည္ျဖဴသွ်င္ ႐ိုက္ကူးေသာ ဇာတ္လမ္းတို ႐ုပ္ရွင္ကို အေမရိကန္ႏုိင္ငံရွိ National Geographic Magazine မွ ႀကီးမွဴးက်င္းပေသာ All Roads Films Festival ၌ ပထမဆုအျဖစ္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလဆန္း၌ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ မၾကည္ျဖဴသွ်င္က ဦး၀သုန္ က်န္းမာေရးေကာင္းလာရင္ ဧည့္ခံပဲြလုပ္မည္လို႔ အားလံုးကို ေျပာၾကားထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္......
    ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ပန္းခ်ီ၀သုန္သည္ စာနယ္ဇင္းသ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီမ်ား၊ ရသပန္းခ်ီကားမ်ား ေရးဆဲြျခင္း၊ ၀တၳဳတိုေရးသားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနဆဲ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၁ ရက္ (အဂၤါေန႔) နံနက္ ၇ နာရီ ၁၅ မိနစ္တြင္ ေနအိမ္၌ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။
    ဦး၀သုန္ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ ဇနီး ေဒၚစမ္းေအး၊ သားသမီး (၄) ဦးျဖစ္ၾကေသာ ကိုၿငိမ္းေအး၊ မစံပယ္ျဖဴ၊ ေမာင္မ်ဳိးထြန္း၊ မအင္ၾကင္းေမႊးႏွင့္ ေျမး ျမဴမင္းသုန္၊ ဟသၤာၿငိမ္းေအးတို႔ က်န္ရစ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရပါတယ္။
    ကၽြန္မ သိရသေလာက္ေတာ့ ဦး၀သုန္ဟာ သူ႔ရဲ႕ပန္းခ်ီနဲ႔ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ကို ေဆာင္သြားခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ လူသာ ေသသြားခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ အႏုပညာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေသမွာမဟုတ္တဲ့အျပင္ သူ႔နာမည္ဟာ ၀န္းက်င္အႏွံ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနဦးမယ္လို႔ ကၽြန္မ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ ဦး၀သုန္ရဲ႕ လက္သံုးစကားေလးေတြကို ဆက္လက္တင္ျပပါဦးမယ္။

စစ္မွန္သည့္ ပန္းခ်ီသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာရန္ မည္သည့္ရာထူး၊ ေငြေၾကး၊ အရွိန္အ၀ါ၊ ပကာသနတို႔ႏွင့္မွ် လုပ္ယူ၍မရ၊ အႏုပညာအေပၚ ႐ိုးသားစြာ သစၥာရွိဖို႔ လိုအပ္သည္။
(ပန္းခ်ီ၀သုန္ ဘ၀ႏွင့္ လက္ရာမ်ား ေလ့လာခ်က္ ဘဲြ႕ယူစာတမ္းမွ)


အစပထမကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္မွာ
က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာသူလည္းမဟုတ္၊
လူခ်မ္းသာျဖစ္ရန္ လမ္းကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ခဲ့သူ မဟုတ္ပါ။
အႏုပညာသည္ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖို႔
ဘ၀ကို ပန္းခ်ီႏွင့္ တည္ေဆာက္၊
ပန္းခ်ီကို ဘ၀ႏွင့္တည္ေဆာက္၍သာ
ေနထိုင္ရွင္သန္ခဲ့ရသူ စင္စစ္ဧကန္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
၀သုန္
(ေမတၱာလက္ေဆာင္စာေပ၊ ၁၉၉၈ ေမလ၊ ႀကီးပြားေရးလမ္းညႊန္ဂ်ာနယ္)

ပန္းခ်ီကားမ်ား၊ စာအုပ္မ်ားကိုေတာ့
ဖုန္ ဒုတက္မခံႏုိင္ပါ။
ဟုတ္ပါသည္။
အိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ပန္းခ်ီကားမ်ားသာမက
ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ခင္ေလးစားေသာ
ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္၍ ေပးထားရစ္ခဲ့ေသာ
ပန္းခ်ီကားမ်ားလည္း
ခ်ိတ္ဆဲြထားလ်က္ ရွိသည္ေလ။
၀သုန္
(ဖုန္၊ ၁၉၉၈၊ စက္တင္ဘာလ၊ ျမားနတ္ေမာင္မဂၢဇင္းမွ)


"မိုးရြာတုန္း ေရခံပါလား၊ ေရခံပါလား" ဆိုသည့္
အသံမ်ား နားထဲမွာ ၾကားပါလ်က္ မသိက်ဳိးကၽြံေနမိတယ္။
မိမိ လက္မွတ္ထုိးတာ၀န္ယူရမည့္ အလုပ္ကို
ကၽြန္ေတာ္ ႐ုိ႐ိုေသေသပဲ တစ္ေလွ်ာက္လံုး လုပ္ရမယ္။
လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္က ႐ုပ္ရွင္၊ ျပဇာတ္ မင္းသားေတြ၊
အဆိုေတာ္ေတြေလာက္ စန္းမလိုပါ။
ေနစရာ၊ စားစရာ အသင့္အတင့္ဆိုလွ်င္ ေတာ္ပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ ေလာဘတႀကီး ရွာေဖြေနသည္မွာ
ေနာက္ထပ္သိဖို႔၊ ေနာက္ထပ္သိဖို႔အတြက္
အခက္ေတြ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ရသည္။
ဒီအခက္ၿပီးလွ်င္ ေနာက္အခက္။
အဲဒါကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေမာေန.....
၀သုန္
(ေျခေထာက္မ်ား၊ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ မတ္လ၊ မေဟသီမဂၢဇင္းမွ)

ေလာကမွ ပညာတတ္ အသိပညာရွိ အႏုပညာနဲ႔ ႏုိင္ငံ့အက်ဳိးျပဳေသာ သူမ်ား ဘာေၾကာင့္ ေစာေစာသြားၾကရတာလဲ.....
ဦး၀သုန္ေရ..... ေရာက္ရာ ဘံုဘ၀မွာ အႏုပညာနဲ႔ ဆက္လက္ျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္ေနမယ္လို႔ ကၽြန္မ ျမင္ေယာင္ေနမိပါတယ္။
ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘံုဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိ ခံစားစံစားႏုိင္ပါေစလို႔ ေမတၱာပို႔လိုက္ပါတယ္။ သာဓုေခၚႏုိင္ပါေစ.........