ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ေျခလွမ္းနဲ႔
စည္းခ်က္မမွန္တဲ့ ႏွလံုးခုန္သံေတြနဲ႔အတူ
ဘ၀ေတြထဲေလွ်ာက္မိတဲ့အခါ
ပတ္ထားတဲ့ လက္ပတ္နာရီေတာင္
ရပ္တန္႔ေနပါေပါ့....
သက္ျပင္းေတြအခါခါခ်
ပတ္၀န္းက်င္ကို ေ၀့၀ိုက္ၾကည့္မိတဲ့အခါ
ျပံဳးျပေနတဲ့ ၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးက
ငါ့ကို ေလွာင္ျပံဳး ျပံဳးေနတာလား...
အားေပးႏွစ္သိမ့္ျပံဳးေတြလား...
မေရရာ ေ၀ခဲြခက္စြာနဲ႔
အျပံဳးတု အျပံဳးစစ္ဆိုတာ
ဘာေတြနဲ႔တိုင္းတာမိပါလိမ့္
ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္
ဘ၀လႈိင္းဒဏ္ၾကား
အလူးအလဲခံရင္း
ေခ်ာ္လဲျပန္ထ အခါခါျပဳခဲ့
ငါ့ရခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာ
အမာရြတ္မ်ားေတာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ေပါ့.....
မသက္သာ ဒီဘ၀မွာျဖင့္
ဟန္ေဆာင္ မခ်ိျပံဳး အခါခါျပံဳးရင္း
ေလာကႀကီးထဲ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ဆဲ
တစ္ခါတေလ စဥ္းစားမိခဲ့
ေလဒဏ္မိုးဒဏ္ခံႏုိင္တဲ့
၀ါးပင္ျဖစ္ရရင္ ေကာင္းမလား
ဒါမွမဟုတ္
ထုသားေပသားက်ေနတဲ့
ေက်ာက္ငရုတ္ဆံုျဖစ္ရရင္ေကာ
ေၾသာ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
လူဟာ လူပဲ
သဘာ၀တရားက သူ႕အလိုလိုဖန္တီးခဲ့
ဘယ္အရာမဆို ၾကံ့ၾကံ့ခံ ခုခံရင္း
ခံစားခ်က္နဲ႔ ေရွ႕ကိုဆက္မယ္
ငါဟာ......
လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္
10/23/2008
ေျခလွမ္းတစ္စံု
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
ဘ၀ကို ရုန္းကန္ၿခင္းလို႔နားလည္ထားတဲ့သူက အရာရာကိုေအာင္ၿမင္စြာနဲ႔
ေက်ာ္လႊားႏိုင္မွာပါ အမ ဘ၀ကဗ်ာေလးေရးတာေကာင္းတယ္ဗ်ာ
ၾကိဳက္တယ္ ေနာက္တစ္ခါေရးရင္ အမကဗ်ာကိုအတုခိုးရမယ္
အဟီးး ရတယ္ေနာ္
Post a Comment