သဘာ၀တရား

ေလာကအလယ္
ေနသာသလို ေျဖလိုက္စမ္း
ျဖစ္ခ်င္တာေတြ မ်ဳိသိပ္
က်ိတ္မွိတ္ခဲ့တဲ့ ရက္ေတြသိပ္မ်ား
ျဖတ္သန္းေနက် ၀န္းက်င္အသိုင္းအ၀ိုင္း
ေကာင္းတဲ့သူေတြရွိသလို
မေကာင္းတဲ့သူေတြ သိပ္မ်ား
ဘယ္သူ ဘယ္၀ါဆိုတာ မစဥ္းစားခ်င္
ဒါဟာ ေလာကသဘာ၀တရား
ေနထြက္ခ်ိန္ရွိေနသလို
ေန၀င္ခ်ိန္လည္း ေရာက္လာစျမဲ
အရာအားလံုးကို အျပံဳးမပ်က္ရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔
အားတင္းကာ ေလွ်ာက္ေနဆဲ
ပန္းတိုင္ကို အေရာက္လွမ္း
တို႔ေတြ ႀကိဳးစားၾကစို႔

ဦး၀သုန္ရဲ႕လက္ရာ

ဦး၀သုန္ ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘံုဘ၀မွ သာဓုေခၚႏုိင္ပါေစ......

ဦး၀သုန္ရဲ႕လက္ရာ

ဦးညိဳလွရယ္၊ ဦးတင္ေမာင္ျမင့္ရယ္.... ခုလည္း ဦး၀သုန္ရယ္... သူတို႔ခ်စ္တဲ့ အႏုပညာကို ေက်ာခိုင္းသြားခဲ့က်ၿပီေနာ္။

စာေရးဆရာ၊ ပန္းခ်ီဆရာ ဦး၀သုန္ ကြယ္လြန္သြားျခင္း

၁၉၄၇ - ၂၀၀၈

ပန္းခ်ီ၀သုန္ကို ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ေမြးဖြားသည္။ အဖ ဦးလွေမာင္၊ အမိ ေဒၚသန္းတို႔၏ ေမြးခ်င္းသံုးေယာက္အနက္ အႀကီးဆံုးသားျဖစ္သည္။ အမည္ရင္း ေမာင္ခင္လွျဖစ္ၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ကန္ေတာ္ကေလးဇာတိ ျဖစ္သည္။ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀တြင္ ကာတြန္း ဦးေမာင္လြင္ (ငထက္ျဖား)၊ ကာတြန္း၀င္းေမာင္တို႔ထံမွ ကာတြန္းပညာေလ့လာဆည္းပူးခဲ့သလို ပန္းခ်ီဆရာ ဦးညိဳလွထံတြင္ ပန္းခ်ီပညာကို သင္ၾကားခဲ့သည္။
    ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ပန္းခ်ီပန္းပုေက်ာင္းသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၆၇ - ၁၉၆၈ ခုႏွစ္တြင္ ပန္းပုသင္တန္း ဆက္လက္တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၁၉၆၃ မွ ၇၀ ခုႏွစ္အတြင္း ကာတြန္းေပါက္စ ေမာင္ခင္လွ အမည္ျဖင့္ ကာတြန္းလံုးခ်င္းမ်ား ေရးဆဲြထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ လွ်ဳိ႕၀ွက္သည္းဖိုမဂၢဇင္းတြင္ သ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီ စတင္ေရးဆဲြခဲ့ျပီး ကြယ္လြန္ခါနီးအခ်ိန္အထိ စာနယ္ဇင္းသ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီမ်ား၊ မ်က္ႏွာဖံုးပန္းခ်ီမ်ား ေရးဆဲြခဲ့သည္။ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ ႐ုပ္ရွင္မ်က္မွန္မဂၢဇင္းတြင္ သားေလးအမည္မသိ ၀တၳဳတို စတင္ေရးသားခဲ့သည္။ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ ခ်စ္ဦးညိဳ၏ လကၤာဒီပခ်စ္သူ၀တၳဳကို ႐ႈမ၀မဂၢဇင္းမွာ ၃၆ လတိုင္ေအာင္ အခန္းဆက္႐ုပ္ျပေရးဆဲြခဲ့သည္။  ၁၉၈၄ ခုႏွစ္တြင္ ဆရာရန္ကုန္ဘေဆြထံမွ ပါတိတ္ပန္းခ်ီ ေရးဆဲြနည္းကို သင္ယူခဲ့သည္။ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မွာ လူထုဦးလွ၏ ေလွာင္ခ်ဳိင့္အတြင္းမွ ငွက္ငယ္မ်ား ကို ထိုင္းႏုိင္ငံမွ THE CAGED ONES အမည္ျဖင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုထုတ္ေ၀ရာတြင္ မ်က္ႏွာဖံုးႏွင့္ အတြင္းသ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီမ်ား ေရးဆဲြေပးခဲ့ရသည္။
    ၁၉၉၄ ခုႏွစ္တြင္ UNICEF မွ ကမၻာ့ကေလးသူငယ္မ်ား ရန္ပံုေငြအျဖစ္ ပို႔စကဒ္ျပကၡဒိန္ထုတ္ေ၀ရာမွာ ၾကာပန္းမ်ား (Lotus) အမည္ရွိ ေရေဆးပန္းခ်ီကား ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၇၃ - ၈၀ ခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ ပန္းခ်ီပန္းပုေကာင္စီ တဲြဖက္ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး၊ ဘ႑ာေရးမွဴးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။
    မိုးမိုး(အင္းလ်ား) အမွတ္တရ ၀တၳဳတိုၿပိဳင္ပဲြၸ၌ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ မိုနာလီဇာႏွင့္ေတြ႕ဆံုျခင္း ၀တၳဳတိုျဖင့္ ဒုတိယဆုရရွိခဲ့သလို ၁၉၉၉ ႏွင့္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္မ်ားတြင္လည္း မနက္၀ိဇၨာ ညမိစၦာ၊ ေသာကဗ်ာပါဒ အေရးအေၾကာင္းမ်ား ၀တၳဳတိုမ်ားျဖင့္ အထူးဆု ရရွိခဲ့သည္။
    ၂၀၀၄ ခုႏွစ္တြင္ သားကေလးအမည္မသိႏွင့္ အျခား၀တၳဳတိုမ်ား စာအုပ္ကို သီဟရတနာစာေပတိုက္မွ ထုတ္ေ၀၍ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္တြင္ မုဒိတာေရစင္ႏွင့္ အျခား၀တၳဳတိုေပါင္းခ်ဳပ္ကို ပုဂံစာအုပ္တိုက္မွ ထုတ္ေ၀ခဲ့သည္။
    ပန္းခ်ီေရးသက္ ႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္အတြင္း ပါတိတ္ပန္းခ်ီျပပဲြမ်ားကို ၄ ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဦးေဆာင္က်င္းပခဲ့သည္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္ တစ္ကိုယ္ေတာ္ပန္းခ်ီျပပဲြ၊ ျပည္ပပန္းခ်ီျပပဲြမ်ားအျဖစ္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၌ ေတာင္ကိုရီးယား၊ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕၌ လည္းေကာင္း၊ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၌ ထိုင္းႏုိင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႕၊ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ဖီလဒယ္လ္ဖီးယားတို႔တြင္ ပါ၀င္ျပသခဲ့သည္။
    ပန္းခ်ီ၀သုန္၏ ပန္းခ်ီကားမ်ားကို အမ်ဳိးသားျပတိုက္၊ စိုက္ပ်ဳိးေရးျပတိုက္၊ စိုက္ပ်ဳိးေရး၀န္ႀကီးရံုး၊ ျပည္တြင္းျပည္ပ ျပခန္းမ်ားႏွင့္ ကမၻာအရပ္ရပ္ရွိ ပန္းခ်ီျမတ္ႏိုးသူမ်ားက ၀ယ္ယူစုေဆာင္းျပသထားရွိသည္။
    ပန္းခ်ီ၀သုန္၏ ေနထုိင္မႈအႏုပညာကို တင္ျပထားသည့္ Sketch of Wathone အမည္ျဖင့္ ဒါ႐ိုက္တာ ၾကည္ျဖဴသွ်င္ ႐ိုက္ကူးေသာ ဇာတ္လမ္းတို ႐ုပ္ရွင္ကို အေမရိကန္ႏုိင္ငံရွိ National Geographic Magazine မွ ႀကီးမွဴးက်င္းပေသာ All Roads Films Festival ၌ ပထမဆုအျဖစ္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလဆန္း၌ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ မၾကည္ျဖဴသွ်င္က ဦး၀သုန္ က်န္းမာေရးေကာင္းလာရင္ ဧည့္ခံပဲြလုပ္မည္လို႔ အားလံုးကို ေျပာၾကားထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္......
    ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ပန္းခ်ီ၀သုန္သည္ စာနယ္ဇင္းသ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီမ်ား၊ ရသပန္းခ်ီကားမ်ား ေရးဆဲြျခင္း၊ ၀တၳဳတိုေရးသားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ေနဆဲ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၁ ရက္ (အဂၤါေန႔) နံနက္ ၇ နာရီ ၁၅ မိနစ္တြင္ ေနအိမ္၌ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။
    ဦး၀သုန္ကြယ္လြန္ခ်ိန္တြင္ ဇနီး ေဒၚစမ္းေအး၊ သားသမီး (၄) ဦးျဖစ္ၾကေသာ ကိုၿငိမ္းေအး၊ မစံပယ္ျဖဴ၊ ေမာင္မ်ဳိးထြန္း၊ မအင္ၾကင္းေမႊးႏွင့္ ေျမး ျမဴမင္းသုန္၊ ဟသၤာၿငိမ္းေအးတို႔ က်န္ရစ္ခဲ့ေၾကာင္း သိရပါတယ္။
    ကၽြန္မ သိရသေလာက္ေတာ့ ဦး၀သုန္ဟာ သူ႔ရဲ႕ပန္းခ်ီနဲ႔ ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ကို ေဆာင္သြားခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ လူသာ ေသသြားခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕ အႏုပညာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေသမွာမဟုတ္တဲ့အျပင္ သူ႔နာမည္ဟာ ၀န္းက်င္အႏွံ႔ ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနဦးမယ္လို႔ ကၽြန္မ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ ဦး၀သုန္ရဲ႕ လက္သံုးစကားေလးေတြကို ဆက္လက္တင္ျပပါဦးမယ္။

စစ္မွန္သည့္ ပန္းခ်ီသမားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာရန္ မည္သည့္ရာထူး၊ ေငြေၾကး၊ အရွိန္အ၀ါ၊ ပကာသနတို႔ႏွင့္မွ် လုပ္ယူ၍မရ၊ အႏုပညာအေပၚ ႐ိုးသားစြာ သစၥာရွိဖို႔ လိုအပ္သည္။
(ပန္းခ်ီ၀သုန္ ဘ၀ႏွင့္ လက္ရာမ်ား ေလ့လာခ်က္ ဘဲြ႕ယူစာတမ္းမွ)


အစပထမကတည္းက ကၽြန္ေတာ့္မွာ
က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာသူလည္းမဟုတ္၊
လူခ်မ္းသာျဖစ္ရန္ လမ္းကိုလည္း ေရြးခ်ယ္ခဲ့သူ မဟုတ္ပါ။
အႏုပညာသည္ တစ္ေယာက္ျဖစ္လာဖို႔
ဘ၀ကို ပန္းခ်ီႏွင့္ တည္ေဆာက္၊
ပန္းခ်ီကို ဘ၀ႏွင့္တည္ေဆာက္၍သာ
ေနထိုင္ရွင္သန္ခဲ့ရသူ စင္စစ္ဧကန္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။
၀သုန္
(ေမတၱာလက္ေဆာင္စာေပ၊ ၁၉၉၈ ေမလ၊ ႀကီးပြားေရးလမ္းညႊန္ဂ်ာနယ္)

ပန္းခ်ီကားမ်ား၊ စာအုပ္မ်ားကိုေတာ့
ဖုန္ ဒုတက္မခံႏုိင္ပါ။
ဟုတ္ပါသည္။
အိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ ပန္းခ်ီကားမ်ားသာမက
ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ခင္ေလးစားေသာ
ကၽြန္ေတာ့္ကို ခ်စ္၍ ေပးထားရစ္ခဲ့ေသာ
ပန္းခ်ီကားမ်ားလည္း
ခ်ိတ္ဆဲြထားလ်က္ ရွိသည္ေလ။
၀သုန္
(ဖုန္၊ ၁၉၉၈၊ စက္တင္ဘာလ၊ ျမားနတ္ေမာင္မဂၢဇင္းမွ)


"မိုးရြာတုန္း ေရခံပါလား၊ ေရခံပါလား" ဆိုသည့္
အသံမ်ား နားထဲမွာ ၾကားပါလ်က္ မသိက်ဳိးကၽြံေနမိတယ္။
မိမိ လက္မွတ္ထုိးတာ၀န္ယူရမည့္ အလုပ္ကို
ကၽြန္ေတာ္ ႐ုိ႐ိုေသေသပဲ တစ္ေလွ်ာက္လံုး လုပ္ရမယ္။
လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္က ႐ုပ္ရွင္၊ ျပဇာတ္ မင္းသားေတြ၊
အဆိုေတာ္ေတြေလာက္ စန္းမလိုပါ။
ေနစရာ၊ စားစရာ အသင့္အတင့္ဆိုလွ်င္ ေတာ္ပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ ေလာဘတႀကီး ရွာေဖြေနသည္မွာ
ေနာက္ထပ္သိဖို႔၊ ေနာက္ထပ္သိဖို႔အတြက္
အခက္ေတြ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ရသည္။
ဒီအခက္ၿပီးလွ်င္ ေနာက္အခက္။
အဲဒါကိုပဲ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ေမာေန.....
၀သုန္
(ေျခေထာက္မ်ား၊ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ မတ္လ၊ မေဟသီမဂၢဇင္းမွ)

ေလာကမွ ပညာတတ္ အသိပညာရွိ အႏုပညာနဲ႔ ႏုိင္ငံ့အက်ဳိးျပဳေသာ သူမ်ား ဘာေၾကာင့္ ေစာေစာသြားၾကရတာလဲ.....
ဦး၀သုန္ေရ..... ေရာက္ရာ ဘံုဘ၀မွာ အႏုပညာနဲ႔ ဆက္လက္ျဖစ္ထြန္းေအာင္ျမင္ေနမယ္လို႔ ကၽြန္မ ျမင္ေယာင္ေနမိပါတယ္။
ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘံုဘ၀သို႔ ေရာက္ရွိ ခံစားစံစားႏုိင္ပါေစလို႔ ေမတၱာပို႔လိုက္ပါတယ္။ သာဓုေခၚႏုိင္ပါေစ.........

ေျခလွမ္းတစ္စံု

ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ေျခလွမ္းနဲ႔
စည္းခ်က္မမွန္တဲ့ ႏွလံုးခုန္သံေတြနဲ႔အတူ
ဘ၀ေတြထဲေလွ်ာက္မိတဲ့အခါ
ပတ္ထားတဲ့ လက္ပတ္နာရီေတာင္
ရပ္တန္႔ေနပါေပါ့....
သက္ျပင္းေတြအခါခါခ်
ပတ္၀န္းက်င္ကို ေ၀့၀ိုက္ၾကည့္မိတဲ့အခါ
ျပံဳးျပေနတဲ့ ၀န္းက်င္တစ္ခုလံုးက
ငါ့ကို ေလွာင္ျပံဳး ျပံဳးေနတာလား...
အားေပးႏွစ္သိမ့္ျပံဳးေတြလား...
မေရရာ ေ၀ခဲြခက္စြာနဲ႔
အျပံဳးတု အျပံဳးစစ္ဆိုတာ
ဘာေတြနဲ႔တိုင္းတာမိပါလိမ့္
ၾကမ္းတမ္းခက္ထန္
ဘ၀လႈိင္းဒဏ္ၾကား
အလူးအလဲခံရင္း
ေခ်ာ္လဲျပန္ထ အခါခါျပဳခဲ့
ငါ့ရခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာ
အမာရြတ္မ်ားေတာင္ ျဖစ္ေနခဲ့ေပါ့.....
မသက္သာ ဒီဘ၀မွာျဖင့္
ဟန္ေဆာင္ မခ်ိျပံဳး အခါခါျပံဳးရင္း
ေလာကႀကီးထဲ လမ္းဆက္ေလွ်ာက္ဆဲ
တစ္ခါတေလ စဥ္းစားမိခဲ့
ေလဒဏ္မိုးဒဏ္ခံႏုိင္တဲ့
၀ါးပင္ျဖစ္ရရင္ ေကာင္းမလား
ဒါမွမဟုတ္
ထုသားေပသားက်ေနတဲ့
ေက်ာက္ငရုတ္ဆံုျဖစ္ရရင္ေကာ
ေၾသာ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
လူဟာ လူပဲ
သဘာ၀တရားက သူ႕အလိုလိုဖန္တီးခဲ့
ဘယ္အရာမဆို ၾကံ့ၾကံ့ခံ ခုခံရင္း
ခံစားခ်က္နဲ႔ ေရွ႕ကိုဆက္မယ္
ငါဟာ......
လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္

အခ်စ္ဆိုသည္မွာ....

ကၽြန္မ ဆိုက္ဒ္ေလးကို ပစ္ထားခဲ့တာ ၾကာပါၿပီ။ ေရးစရာေတြ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေပမယ့္ က်န္းမာေရးအေျခအေနေၾကာင့္ ကၽြန္မ ဆိုက္ဒ္ေလးကို ဆက္မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးခဲ့မိပါတယ္။  ဒီလိုအခ်ိန္မွာ ေမာင္ေလး ဟန္သစ္ၿငိမ္က ဒုတိယအႀကိမ္ ျပန္လာ Tag ျပန္ေရာ... အင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ဖိတ္ေခၚတယ္ဆို ျပန္ေရးမွ ေကာင္းမယ္လို႔လည္း သိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဖိတ္ေခၚတဲ့အေၾကာင္းအရာကို ဖတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ လားလား တစ္ခါမွ မေတြးဖူးတဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြကို သြားေတြ႕ရေတာ့တာပါပဲ။ ေရးရမယ့္အေၾကာင္းက ဘာလဲဆိုေတာ့ ''အခ်စ္ဆိုသည္မွာ" ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေရးသားရမယ့္ဆိုပဲ။ အဲဒါမွ ဒုကၡပဲ။ တစ္ခါမွ မစဥ္းစားဖူးတဲ့အေၾကာင္းအရာ ေရးရမယ့္ဆိုေတာ့ မေရးတာပဲ ေကာင္းလိမ့္မယ္ထင္တယ္လို႔ ေတြးမိျပန္ေရာ။ ဒါနဲ႔ ေမာင္ေလးသင္ကာကို ေျပာေတာ့ သူက ကၽြန္ေတာ္ ေရးသလိုျပန္ေရးေပါ့တဲ့။ သူ႔အခ်စ္ဆိုသည္မွာကို ဖတ္လိုက္ျပန္ေတာ့ ဘယ့္နဲ႔ အခ်စ္ဆိုသည္မွာကလည္း ေခါင္းစဥ္က မွားေနတာပဲ အရည္ဆိုသည္မွာကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ထားတာပဲ။ ခက္တာက ဒီအရည္ဆိုသည္မွာကိုလည္း မေရးတတ္ျပန္ဘူး။ ခက္ေတာ့ ခက္ေနျပီ။ ဖိတ္ထားေတာ့လည္း ေရးဖို႔ အေၾကြးတင္ေနျပန္တယ္။ မေရးျပန္ေတာ့လည္း မေကာင္း။ ကိုယ့္ေမာင္ေလးက တကူးတက သတိတရ ဖိတ္ထားတာဆိုေတာ့ ေရးမွေကာင္းမွာေပါ့။ ဘာေရးရင္ ေကာင္းမလဲဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ အခ်ိန္ယူစဥ္းစားရတယ္။

ကဲ ဒီေတာ့ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ သိသေလာက္ပဲ ခ်ေရးလိုက္ေတာ့မယ္။ ဖိတ္ထားတာ နည္းနည္းၾကာသြားတဲ့အတြက္လည္း ေတာင္းပန္လိုက္ပါတယ္ေနာ္။
အခ်စ္ဆိုတာ လူငယ္လည္း လူငယ္အေတြး၊ လူႀကီးလည္း လူႀကီးအေတြး ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ရွိၾကမွာပါ။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ဳိးေပါ့ေလ။
အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္ကစျဖစ္တာလဲ။ အရင္ဆံုး စဥ္းစားဖို႔ လိုလာၿပီေနာ္။ လွတာကိုလား။ ေခ်ာတာကိုလား။ ဒါမွ မဟုတ္ အေျပာေကာင္းတာကိုဆိုလိုတာလား။ အဲဒီမွာ စကားပံုတစ္ခုကို စဥ္းစားမိတယ္။
"Love in the heart is better than honey in the mouth"
ႏွလံုးသားထဲက အခ်စ္ဟာ ပါးစပ္ဖ်ားက ပ်ားရည္ထက္ ခ်ဳိပါတယ္တဲ့။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ ကၽြန္မလည္း မသိဘူး။
ကၽြန္မ ခံယူမိထားတာကေတာ့ လူတစ္ေယာက္မွာ It is needed to love and be loved. အခ်စ္ခံရဖို႔နဲ႔ ခ်စ္ဖို႔ဆိုတာ လူတိုင္းမွာ လိုအပ္လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။
အဲ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္ေနာ္ "And remember, the surest way to win love is to give love." သိထားဖို႔က ေမတၱာကိုရဖို႔ အေသခ်ာဆံုးလမ္းဟာ ေမတၱာကို ေပးဖို႔ပါပဲ။
အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္အရာမွ မေကာင္းဘူးလို႔လည္း ထင္တယ္။ ပူေလာင္တယ္။ အခ်စ္ဆိုတာထက္ ေမတၱာထားတတ္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
အဲ အခ်စ္ဆိုတာ အခ်စ္တစ္ခုထဲနဲ႔လည္း အခ်စ္ဆိုတာ ျဖစ္မလာတတ္ပါဘူး။ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ေမတၱာထားႏုိင္ဖို႔ရယ္ နားလည္မႈရယ္ သစၥာရွိဖို႔ရယ္ ဒါေတြ အားလံုးေပါင္းစပ္မွသာ အခ်စ္ဆိုတာ ျဖစ္လာမယ္လို႔ ကၽြန္မ ျမင္မိပါတယ္။
ခု လူေတြဟာ  ဘယ္အရာမွ တန္ဖိုးမထားတတ္ၾကတာကို ျမင္ေတြ႕ေနရတာ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ အြန္လိုင္းတက္ေနၾကတဲ့သူေတြရဲ႕ ထံုးစံတစ္ခုေပါ့။ လြယ္လြယ္ေတြ႕၊ လြယ္လြယ္ေျပာ၊ လြယ္လြယ္ကဲြနဲ႔ သူတို႔က်ေတာ့ လြယ္လုိက္ၾကတာေနာ္။ ဒါကို အခ်စ္လို႔ ေခၚတာလား။ ဒီတစ္ဦးကို ေျပာၾကည့္မယ္။ မရရင္ ေနာက္တစ္ေယာက္ေျပာမယ္။  ဒါေတြဟာ အခ်စ္စစ္လို႔ ေျပာလို႔ရမလား။
မဟာတၳမဂႏၶီ ေျပာခဲ့တာကေတာ့
"where there is love, there is life. Hatred leads to destruction. အခ်စ္ရွိလွ်င္ ဘ၀ရွိ၍ အမုန္းတရားသည္ ပ်က္စီးျခင္းကုို ဦးတည္သည္တဲ့။
ကၽြန္မျမင္မိတာကေတာ့ "lowe is a fervent fire" အခ်စ္ဆိုတာ ျပင္းထန္တဲ့ မီးေတာက္မီးလွ်ံပဲ။
ေလာကမွ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ လိုခ်င္တာနဲ႔ ေပးဆပ္တာ ထပ္တူက်မွသာ အခ်စ္ဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္။
အခ်စ္ဆိုတာ ဘဏ္တိုက္မွာ သြင္းထားတဲ့ ေငြေၾကးလို မဟုတ္ပါဘူး။ လိုတဲ့အခါ ထုတ္ခ်င္တိုင္း ထုတ္လို႔မရပါဘူး။
သူ ေပးႏုိင္ျပီး ကိုယ္မေပးႏုိင္တဲ့အခါ တစ္ဖက္သားအတြက္ စိတ္မေကာင္း႐ံုက လဲြလို႔ မတတ္ႏိုင္တဲ့အရာတစ္ခုပါပဲ။
ကၽြန္မကေတာ့ မခ်စ္ရဲဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သံေယာဇဥ္အရမ္းႀကီးတတ္လို႔ပဲ။ သံေယာဇဥ္ဆိုတဲ့အရာဟာလည္း ျဖတ္ႏုိင္တဲ့သူေတြအတြက္ ေအးခ်မ္းေပမယ့္ မျဖတ္ႏုိင္တဲ့သူေတြက်ေတာ့ အျမဲပူေလာင္ေနတာပဲေလ။
ကၽြန္မကေတာ့ အခ်စ္ဆိုတာ ရယူျခင္းရွိသင့္သလို ေပးဆပ္မႈလည္း ထားတတ္ရမယ္။  ဟုတ္တယ္မလား။
အခ်စ္ဆိုတာ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔လည္း သက္ဆိုင္ေနပါတယ္။ ဒါဟာလည္း မပါမျဖစ္ဘူးေလ။
အင္း မေရးလည္း မေရးတတ္ပါဘူး။ ေရးခ်င္တာေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ အခ်စ္အေၾကာင္းကို ေလ့လာၿပီးမွပဲ ဆက္ေရးေတာ့မယ္ေမာင္ေလးသီဟန္ေရ.... ဟီးဟီး

ကဲ အမွတ္တရ ကၽြန္မရဲ႕ ကဗ်ာလက္ေဆာင္မ်ား
Love အခ်စ္ဆိုသည္မွာ
L.... lake of Sorrow (၀မ္းနည္းပူေဆြးေရအိုင္)
O.... Ocean of Tears (မ်က္ရည္သမုဒၵရာ)
V.... Valley of Death (မရဏေတာင္ၾကား)
E... End of Live (ဘ၀နိဂံုး) ပါတဲ့...... ဟုတ္တယ္ဟုတ္... မဟုတ္ ဟုတ္ဟုတ္.... ဟုတ္

ေနာက္တစ္ပုဒ္လက္ေဆာင္
အခ်စ္ဆိုတာ
ဒုကၡရဲ႕နိဒါန္း
ေသာကရဲ႕ျမစ္ဖ်ား
အလြမ္းရဲ႕ဗဟို
အၿပိဳၿပိဳအလဲလဲ
ငိုလို႔မဆံုးတဲ့ ပဲြတစ္ပဲြ..... ေပါ့

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔

ဒီေန႔သည္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ ေနာက္တစ္မ်ဳိးက အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။
သူေတာ္စင္ သူေတာ္ျမတ္အေပါင္း သာသနာျပဳႏုိင္ၾကပါေစ.....

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔

၁၄၊ ၁၀၊ ၂၀၀၈ ရက္ေန႔သည္ ျမန္မာမ်ားရဲ႕ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ (အဘိဓမၼာေန႔) ျဖစ္ပါတယ္ရွင့္။
သီတင္းကၽြတ္လသည္ ျမန္မာလမ်ားတြင္ ခုနစ္လေျမာက္ျဖစ္ၿပီး မိုးရာသီကုန္လုခ်ိန္ျဖစ္ကာ စက္တင္ဘာလႏွင့္ ေအာက္တိုဘာလမွာ က်ေရာက္ပါတယ္။
ေဂါတမရွင္ေတာ္ဘုရားသည္ မယ္ေတာ္မိနတ္သားအား တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို ၀ါတြင္းသံုးလပတ္ ေဟာၾကားေတာ္မူၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔၌ လူ႔ျပည္သို႔ ျပန္လည္ၾကြခ်ီေတာ္မူပါတယ္။ သိၾကားမင္းက ေရႊေစာင္းတန္း၊ ေငြေစာင္းတန္း၊ ပတၱျမားေစာင္းတန္းတို႔ကို ဖန္ဆင္းပူေဇာ္ပါတယ္။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္သြယ္ျဖင့္ တင့္တယ္စြာ အလယ္ဗဟိုပတၱျမားေစာင္းတန္းမွ သက္ဆင္းၾကြျမန္းေတာ္မူပါေတာ့တယ္။ နတ္အေပါင္းက လယ္ယာေရႊေစာင္းတန္း၊ ျဗဟၼာႀကီးမ်ားက လက္၀ဲေငြေစာင္းတန္းမွ သက္ဆင္းလုိက္ပါလာၾကပါတယ္။
ယင္းပူေဇာ္ပဲြႀကီးကို အစဲြျပဳလို႔ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ရာသီပဲြေတာ္အျဖစ္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ညမွာ ဘုရားရွင္ကို ရည္မွန္းၿပီး မီးရွဴးမီးပန္းမ်ား၊ မီးပံုး၊ ဆီမီးေရာင္စုံတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္မႈျပဳလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ တာ၀တႎသာမွ ဆင္းသက္ေတာ္မူသည္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး တာ၀တႎသာပဲြေတာ္၊ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္ရွိရာ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ထိပ္မွ ဆင္းသက္ေတာ္မူသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မီးျမင္းမိုရ္ပဲြဟု ေခၚေ၀ၚၾကျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔မွာ ၀ိနည္းေဒသနာေတာ္အရ ဥပုသ္အစား "ဖိတ္ၾကားျခင္း၊ ေတာင္းပန္တိုက္တြန္းျခင္း'' လို႔ အဓိပၸာယ္ရေသာ ပ၀ါရဏာျပဳၾကရပါတယ္။ ဤပ၀ါရဏာျပဳျခင္းသည္ ဘုရားရွင္လက္ထက္ကပင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေဖာ္ ရဟန္းတစ္စု အခ်င္းခ်င္း မေခၚမေျပာ ေနထိုင္ၾကသည္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုနည္းတူစြာ ဘုရားရွင္အား ဖူးေမွ်ာ္ကန္ေတာ့တဲ့ အစဥ္အလာကို အစဲြျပဳၿပီး ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔သည္ သီတင္းကၽြတ္တဲ့အခါ သက္ႀကီး၀ါႀကီးမ်ားအား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့တဲ့ ဓေလ့ထံုးစံေကာင္းတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္လာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

Buddha!

What Money Can Buy!

A bed, but not sleep
Books, but not brains
Food, but not appetite
Finery, but not beauty
A House, but not a home
Medicine, but not health
Luxuries, but not culture
Amusements, but not happiness
Acquainces, but not friends
Servants, but not faitnfulness
Religion, but not salvation

Welcome to goldmyanmar

အားလံုးကို ၾကိဳဆိုပါတယ္ရွင္။

Events Calenoar

Taungbyone Net Festival
Where    : At Taungbyone village near Mandalay    
Whe    : Fullmoon Day of Wagaung (Augus 19)
 The most famous of the Nat(supernatural beings that reward believers) festivals in Myanmar. This event is visited by all those who worship Nat, especially the traders and merchants who want help for more profits!

Ratanagu Nat Festival
Where    : ratanagu pagoda, Amarapura Township                         
When    : 8th Waxing Moon Day of Wagung (August 27)
This is a festival to honour the mother of the two Nat brothers of Taungbyone.

Manuha Temple Festival
Where    : Bagan
When    : Day before and day of the Full Moon of Tazaungmon (November 14 and 15, 2005)
Donating rice to monks, free rice cakes to all and papier macxhe figures.

Kaung Hmu Daw Pagoda Festival
Where    : Sagaing
When    : The Dawn of the Fullmoon Day of Thadingyut (October 17, 2005)
One of the most famous Pagoda festivals, 4 Buddha Images are carried around the villages of the lake on a huge golden barge towed by hundreds of legrowers.

Elephant Dnace Festival
Where    : Kyaukse, Mandalay Divison
When    : Fullmoon day of Thadingyut (October 17)
Papier mache elephants carried around the town towards the pagoda on the Kyaukse Hill. A dance competition features these elephants.


Kahtein Robe Offering Ceremony
Where    : All over the country
When    : The Whole month of the Myanmar month of Tazaungmon (November)
Holy robes are offered to the monks at the monasteries. This offering of robes enable the monks to acquire new robes in place of the old ones that were soiled during the monsoon season.

Hot Air Ballon Festival
Where    : Taunggyi
When    : One week before the Fullmoon of Tazaungmoon to Fullmoon day (Noverber 8)
Pagoda in the abode of the Celestial Beings by Sending up lighted hotair ballons. Now this traditional is combined with a competition to send up the most elaborate and beautiful ballons of every shape and size.


Parade of lights
where    : Taunggyi
When    : Fullmoon night of Tazaungmon (Novermber 15)
The people of Taunggyi and its environs march through the town with decorated floats and lighted candles to the Sulamuni Pagoda at the adge of the town.


Lights Festival and weaving competition
Where    : All over the country; Shwedagon Pagoda
When    : Fullmoon of Tazaungmoon (November 15)
An all - night weaving competition takes place at the Shwedagon Pagoda, on the night berfore the Fullmoon Day.

ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္တဲ့ကမၻာ

ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္မရွိေသးတဲ့ အိမ္ကေလးတစ္လံုးရယ္
အိမ္ကေလးထဲမွာ ေဖေဖရယ္၊ ေမေမရယ္၊ ကၽြန္မရယ္၊ ေမာင္ႏွမေတြရယ္
ျဖစ္သလို လုပ္ယူရတဲ့ ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္မႈအခ်ဳိ႕ရယ္
မျဖစ္လာေသးေပမယ့္ စိတ္ကူးနဲ႔ ပံုေဖာ္ယူမိတဲ့ အေရွ႕ညေလးရယ္
လက္မဆံုျဖစ္ၾကတဲ့ မိသားစုထမင္း၀ိုင္းေလးရယ္
ဆယ္ေပအခန္းက်ဥ္းေလးေတာင္ မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေသးတဲ့ဘ၀ေလးရယ္
မိဘေတြရဲ႕ ေပးစြမ္းႏိုင္တဲ့ လံုျခံဳတဲ့ ေမတၱာေႏြးေႏြးေထြးေထြးေလးရယ္
တစ္ခါတစ္ရံ ညည္းတြားတတ္တဲ့ ေမေမရဲ႕ညည္းတြားသံေလးရယ္
၀န္းက်င္အႏြမ္းရဲ႕ ဆင္ေျခဖံုးထဲက အလုပ္သြားလမ္းကေလးရယ္
ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြကို ေ၀ျခမ္းထားတဲ့ အိပ္မက္ဆန္းဆန္းေတြရယ္
ၿငီးေငြ႕မႈေတြကို အစားမထိုးႏိုင္ေသးတဲ့ ပစၥဳပၸန္အေဟာင္းေတြရယ္
ခ်ဳိ႕ငဲ့မႈေတြကို ၾကြယ္၀စြာ အုပ္မိုးေပးထားတဲ့ ေမတၱာတရားေတြရယ္
စိတ္က်မႈျဖစ္လာတိုင္း အိပ္မက္ထဲမွာ အျမဲေရာက္ေရာက္လာတတ္တဲ့ အိပ္မက္သခင္ရယ္
အရာအားလံုးဟာ ေလာကေထာင့္က်ဥ္းထဲက အိမ္ကေလးတစ္လံုးထဲမွာ
စုျပံဳေရာက္ရွိေနခဲ့တာဟာ ေလာကရဲ႕ ကံတရားေတြပါ
ကံဇာတ္ဆရာရဲ႕ ေစခိုင္းရာအတိုင္း လူးလြန္႔ကခုန္ရင္း
အိမ္ကေလးထဲက ခရီးသည္မ်ား
သံသရာရဲ႕မြန္းက်ပ္မႈမွ လြတ္ေျမာက္ၾကပါေစသား......