ကံၾကမၼာရဲ႕ေစစားရာ

အင္း...
ထပ္မံၿပီး ေတာင္းခဲ့ရင္ေတာင္မွ
ငါ့မွာ ဘာမွထပ္ၿပီး ဆုံးရႈံးစရာ မရွိေတာ့ပါဘူး
ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့
တစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့...
ေသျခင္းတရားရဲ႕ အနာဂတ္ထဲမွာ
ငါဟာ လူေတြကို စူးစိုက္ၾကည့္ေနရုံကလဲြၿပီး
ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ
ဘာမွလည္း မျမင္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး
ဟီရိုရွီးမား ဗုံးေပါက္ကဲြခဲ့စဥ္က
ၾကားပဲ ၾကားဖူးခဲ့တာပါ
ျမင္မွ မျမင္ခဲ့ရဘဲ
ခုေတာ့ လက္ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ရၿပီေလ...
ၿပီးေတာ့ တစ္ခ်ိန္တုန္းကေပါ့ကြယ္
ညီမေလးတစ္ေယာက္နဲ႔အတူ
ပုဇြန္ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္ဆိုတဲ့
ကုန္စည္ျပပဲြတစ္ခုမွာေပါ့...
ငါဟာ မထင္မွတ္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို
မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတယ္
ဘယ္သူမွ မထင္မွတ္ထားတဲ့အရာေၾကာင့္
လူေတြဟာ ထိန္းမႏိုင္ သိမ္းမႏိုင္
ကစဥ္ကလ်ားနဲ႔ ေသဆုံးခဲ့ရရွာတဲ့အထိပါပဲ
အခုေတာ့
ဒီကုန္စည္ျပခန္းႀကီးဟာ သူ မဟုတ္ေတာ့သလို
အျဖဴေရာင္အေဆာက္အအုံနဲ႔ ျပတင္းေပါက္ေတြမွာေတာ့
တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္
လုံျခံဳစြာနဲ႔ တည္ရွိေနဆဲေပါ့...
ငါ့ရဲ႕ ကံၾကမာဟာ
ငါ့ဦးေခါင္းေပၚကေန
လႊဲဖယ္ေပးလိုက္တာ
ငါ့ဘ၀ရဲ႕
ကံေကာင္းျခင္းလက္ေဆာင္တစ္ခုအျဖစ္
တန္ဖိုးထားရင္း
ငါ ေရွ႕ဆက္ အသက္ရွင္ေနပါ့မယ္...

ကဗ်ာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ ယမင္း ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုရဲ႕ စကားစုသာ ျဖစ္ပါတယ္။