ပန္းပန္လ်က္ပဲ

ညိဳျပာျပာ၊ လတာျပင္ေျခရင္း
လႈိင္းတက္ရာ ေဗဒါတက္။ လိႈင္းသက္ရာဆင္း
ဆင္းရလဲ မသက္သာ
အုန္းလက္ေၾကြ ေရေပါေလာ၊ ေမ်ာစုန္လို႔လာ
အဆင္းနဲ႔ အလာ၊ ေဗဒါမ အေထြး
အုန္းလက္ေၾကြ သူ႔နံေဘး၊ ေဆာင့္ခဲ့ရေသး
ေဆာင့္ခဲ့လဲ မသက္သာ
ေနာက္တခ်ီ ဒီတစ္လုံးက ဖုံးလိုက္ျပန္ပါ
ျမႇဳပ္ေလေပါ့ ေပၚမလာ၊ မေဗဒါအလွ
တလံကြာ လႈိင္းအၾကြ၊ ေပၚလိုက္ျပန္ရ
ေပၚျပန္လဲ မသက္သာ
ေခ်ာင္းအဆြယ္ ေျမာင္းငယ္ထဲက ဘဲထြက္လို႔လာ
ဘဲအုပ္မွာ တစ္ရာႏွစ္ရာ၊ ေဗဒါက တပင္ထဲ
အယက္အကန္ခံလို႔
ေဗဒါပ်ံ အံကိုခဲ
ပန္းပန္လ်က္ပဲ

ဆရာေဇာ္ဂ်ီ၊ တကၠသိုလ္ မိုးေ၀မဂၢဇင္း၊ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္

အဲဒီ ကဗ်ာေလးက စိတ္ကို အားရွိေစတယ္ေလေနာ္။