လျပည့္၀န္း

လမင္းရယ္...
တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ဟာ
မင္းေပ်ာ္္ပါးေနထို္င္ရာ
ထက္ေကာင္းကင္ေ၀ယံမွာ
ေနနိုင္သူလည္း မဟုတ္ခဲ့ပါ...
မင္းရဲ႕အလင္း
လင္းသထက္လင္းေအာင္
ေဆာင္ၾကဥ္ညးေပးနိုင္တဲ့
ညခင္းလည္း မဟုတ္ခဲ့ပါ...
မင္းရဲ႔အနား
၀န္းရံခစားေနတဲ့
ေတာက္ပတဲ့ အလင္းႏွင့္
ၾကယ္ကေလးမ်ားရဲ႕ အဆင္းကိုလည္း
ယွဥ္နိုင္သူ မဟုတ္ခဲ့ပါ...
မျဖစ္ႏိုင္မွန္း သိရက္ႏွင့္
မင္းကိုမွ သံေယာဇဥ္ျဖစ္မိတဲ့စိတ္ကိုလည္း
တားဆီးလို႔ မရႏိုင္ေတာ့ပါ...
အဲဒီေတာ့ လမင္းရယ္
ဟိုတစ္ခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ဆီက
မင္းဆီက ရဖူးတဲ့
အၾကင္နာ အတုအေယာင္ေတြကိုပဲ
ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္ရင္း
တမ္းတစိတ္ကူး
အိပ္မက္မွာပဲ ေမွ်ာ္လင့္ရင္း
ငါတစ္ေယာက္ထဲ ေနပါ့မယ္....