10/23/2010

သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔

hlabuddha.jpg
Thadingyut Moon Day
Thadingyut is the seventh Myanmar month (in September - October) towards the end of the rainy season.
Lord Gautama Buddha preached The Abhidhamma to Maidawmi Nat (reincarnate of His Mother) in Tavatimsa Abode of celestial beings for three Lenten months and returned to the abode of men on the full-moon day of Thadingyut. The King of Celestials cerated gold, silver, ruby stairways for him. Buddha took the middle ruby one radiating six hues of aura. The nats came along by the right gold stairways and the brahmas by the left silver stairways.
On account of that, Myanmar Buddhists celebrate the full-moon day with multi-coloured illuminations. It is also called Tavatimsa Festival after the Tavatimsa Abode of the nats and the Myinmo Lights Festival after the Mount Myinmo there.
For the Sangha it is the time for what is known as Pawayana, which means inviting, entreating, urging. In parctice since the times of Buddha, it is to beg on another for forgiveness of any action that might have displeased any other among Sangha. There is also the parctice among laity of paying obeisance to parents and elders.



သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔
သီတင္းကၽြတ္လသည္ ျမန္မာလမ်ားတြင္ ခုနစ္လေျမာက္ျဖစ္ၿပီး မိုးရာသီကုန္လုခ်ိန္ျဖစ္ကာ စက္တင္ဘာလႏွင့္ ေအာက္တိုဘာလမွာ က်ေရာက္ပါတယ္။
ေဂါတမရွင္ေတာ္ဘုရားသည္ မယ္ေတာ္မိနတ္သားအား တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ အဘိဓမၼာတရားေတာ္ကို ၀ါတြင္းသံုးလပတ္ ေဟာၾကားေတာ္မူၿပီး သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔၌ လူ႔ျပည္သို႔ ျပန္လည္ၾကြခ်ီေတာ္မူပါတယ္။ သိၾကားမင္းက ေရႊေစာင္းတန္း၊ ေငြေစာင္းတန္း၊ ပတၱျမားေစာင္းတန္းတို႔ကို ဖန္ဆင္းပူေဇာ္ပါတယ္။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ေရာင္ျခည္ေတာ္ေျခာက္သြယ္ျဖင့္ တင့္တယ္စြာ အလယ္ဗဟိုပတၱျမားေစာင္းတန္းမွ သက္ဆင္းၾကြျမန္းေတာ္မူပါေတာ့တယ္။ နတ္အေပါင္းက လယ္ယာေရႊေစာင္းတန္း၊ ျဗဟၼာႀကီးမ်ားက လက္၀ဲေငြေစာင္းတန္းမွ သက္ဆင္းလုိက္ပါလာၾကပါတယ္။
ယင္းပူေဇာ္ပဲြႀကီးကို အစဲြျပဳလို႔ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ရာသီပဲြေတာ္အျဖစ္ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ညမွာ ဘုရားရွင္ကို ရည္မွန္းၿပီး မီးရွဴးမီးပန္းမ်ား၊ မီးပံုး၊ ဆီမီးေရာင္စုံတို႔ျဖင့္ ပူေဇာ္မႈျပဳလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ တာ၀တႎသာမွ ဆင္းသက္ေတာ္မူသည္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး တာ၀တႎသာပဲြေတာ္၊ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္ရွိရာ ျမင္းမိုရ္ေတာင္ထိပ္မွ ဆင္းသက္ေတာ္မူသည္ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ မီးျမင္းမိုရ္ပဲြဟု ေခၚေ၀ၚၾကျခင္း ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားဟာ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔မွာ ၀ိနည္းေဒသနာေတာ္အရ ဥပုသ္အစား "ဖိတ္ၾကားျခင္း၊ ေတာင္းပန္တိုက္တြန္းျခင္း'' လို႔ အဓိပၸာယ္ရေသာ ပ၀ါရဏာျပဳၾကရပါတယ္။ ဤပ၀ါရဏာျပဳျခင္းသည္ ဘုရားရွင္လက္ထက္ကပင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ သာ၀တၳိျပည္ ေဇတ၀န္ေက်ာင္းေတာ္၌ သီတင္းသံုးေဖာ္ ရဟန္းတစ္စု အခ်င္းခ်င္း မေခၚမေျပာ ေနထိုင္ၾကသည္ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုနည္းတူစြာ ဘုရားရွင္အား ဖူးေမွ်ာ္ကန္ေတာ့တဲ့ အစဥ္အလာကို အစဲြျပဳၿပီး ျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔သည္ သီတင္းကၽြတ္တဲ့အခါ သက္ႀကီး၀ါႀကီးမ်ားအား ပူေဇာ္ကန္ေတာ့တဲ့ ဓေလ့ထံုးစံေကာင္းတစ္ရပ္ ေပၚေပါက္လာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ေရႊတိဂံုဘုရားလည္း မေရာက္တာၾကာလုိ႔ ဒီေန႔ ေရာက္ျဖစ္ေတာ့ အေတာ္ကို စည္ကားသိုက္ျမိဳက္စြာ အလွဴအတန္းမ်ားနဲ႔တကြ ဘုရားဖူးျပည္သူမ်ား တိုးမေပါက္ေအာင္ ေတြ႕ရတဲ့အတြက္ အလြန္တရာမွ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးမိပါတယ္။

10/20/2010

ေမတၱာတရားသည္သာ

In this world
Hate never yet dispelled hate
Only love dispells hate.
This is the law,
Ancient and inexhaustible.
You too shall pass away.
Knowing this, how can you quarrel?

ဒီေလာကတြင္ အမုန္းတရားျဖင့္
အမုန္းတရားကို မၿငိမ္းသတ္ႏိုင္...
ေမတၱာတရားကသာ အမုန္းတရားကို
ၿငိမ္းသတ္ႏိုင္၏...
ဒီဥပေဒသသည္ ယြင္းမွားမသြားႏိုင္ေသာ
ေရွးအစဥ္အဆက္တရားျဖစ္၏...
သင္ကိုယ္၌ပင္ တစ္ေန႔ေသရအံ့မည္ကို
သိလွ်င္ မည္သည့္အတြက္ေၾကာင့္
ဖက္ၿပိဳင္ျငင္းခုန္၍ ေနမည္နည္း....

10/13/2010

ရွင္မဟာသီလ၀ံသ (၁၄၅၃ - ၁၅၁၈) အတၳဳပၸတၱိ


အင္း၀ေခတ္ စာဆိုအေမာ္ ရွင္မဟာသီလ၀ံသ ျဖစ္သည္။ ရွင္မဟာသီလ၀ံသသည္ ေပေလးပင္ ရွင္ေလးပါးအ၀င္ ရဟန္းစာဆိုျဖစ္သည္။ ရွင္မဟာသီလ၀ံသသည္ ခရစ္ႏွစ္ ၁၄၅၃ ခုႏွစ္ (ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၈၁၅ ခုႏွစ္) ဖြားျဖစ္ပါသည္။ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕ ေျမာက္ဘက္ ၿမိဳ႕လုလင္ရြာသား ဇာတိျဖစ္၏။ အဖ ဦးၾကည္၊ အမိ ေဒၚေဒြး ျဖစ္သည္။ ငယ္မည္မွာ ေမာင္ညိဳျဖစ္သည္။
    အရြယ္ေရာက္ေသာ္ ေတာင္တြင္းႀကီးၿမိဳ႕ နတ္မီးလင္းဆရာထံတြင္ ပညာသင္ၾကားသည္။  ဆယ့္ငါးႏွစ္သားတြင္ သာမေဏေဘာင္သို႔ ေရာက္၏။ အသက္ ႏွစ္ဆယ္တြင္ ရဟန္းျပဳသည္။ အသက္ သံုးဆယ့္ရွစ္တြင္ `ပါရမီေတာ္ခန္းပ်ဳိ႕´ကို စတင္ေရးသားသည္။
    အင္း၀ဘုရင္ ဒုတိယမင္းေခါင္လက္ထက္တြင္ အင္း၀သို႔ေရာက္လာ၏။ မင္း၏ ကိုးကြယ္ျခင္းကို ခံရသည္။ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၈၅၈ ခုတြင္ `မဂၤလာေစတီေတာ္ ေမာ္ကြန္း`ကို ေရးသည္။ `ဆုေတာင္းခန္းပ်ဳိ႕`ကို ေရးျပန္ရာ အင္း၀တြင္ ထင္ရွားလာ၏။
    ရွင္မဟာသီလ၀ံသသည္ ပ်ဳိ႕ခုနစ္ပုဒ္၊ ေမာ္ကြန္း ေလးပုဒ္၊ ဆံုးမစာ လကၤာ သံုးပုဒ္၊ ဧကပုိဒ္ရတု သံုးပုဒ္၊ အျဖည့္ခံရတု တစ္ပုဒ္၊ ပိုဒ္စံုရတု ႏွစ္ပုဒ္၊ ေက်ာက္စာႏွစ္ခ်ပ္ႏွင့္ `ပါရာယန` ၀တၳဳ၊ `ရာဇ၀င္ေက်ာ္`အပါအ၀င္ စကားေျပက်မ္း ငါးခုကို ေရးသားခဲ့သည္။ ပ်ဳိ႕အရာ၌ ထင္ရွား၏။ သဒၵါတြင္ `ရွင္မဟာကစၥည္း`၊ ကဗ်ာတြင္ ` ရွင္မဟာသီလ၀ံသ` ဟူေသာ ဆိုရိုးစကားပင္ တြင္ခဲ့၏။
    ရွင္မဟာသီလ၀ံသသည္ သက္ေတာ္ ေျခာက္ဆယ့္ငါးႏွစ္၊ ရဟန္း၀ါ ေလးဆယ့္ငါး၀ါတြင္ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့ေလသည္။

ေခတ္အဆက္ဆက္မွ ယခုတိုင္ နာမည္ၾကီး စာေရးသူမ်ား ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ကို ဆက္လက္တင္ျပသြားပါမည္။ ယခုတင္ျပေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ ျမန္မာ၀တၳဳအညႊန္းမွ ျပန္လည္ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ျမ၀တီဦးစ (၁၇၆၆ - ၁၈၅၃) အတၳဳပၸတၱိ


ဦးစသည္ အဖ အစုအမႈထမ္းမ်ဳိး ဦးေပါက္ေက်ာ္၊ အမိ မွဴးမတ္မ်ဳိး မၿငိမ္းသာတို႔၏ သားျဖစ္သည္။ စစ္ကိုင္းဇာတိ၊ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၁၂၈ ခု သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ ဆယ္ရက္၊ အဂၤါသား ျဖစ္သည္။ အသက္ႏွစ္ဆယ္ ပထမ အိမ္ေထာင္ပ်က္ျပီးသည့္ေနာက္တြင္ နန္းတြင္းအမႈထမ္း ဆိုင္းဆရာ ဦးတလုတ္၏ ၀ိုင္းတြင္ ေၾကး၀ိုင္းတီးခဲ့သည္။ ေနာင္တြင္ မင္းမႈထမ္းသည္။`ကုႏၵာ၀ုဓ` ဇာတ္ ေရးေသာအဖဲြ႕တြင္ ပါ၀င္သည္။ ထိုအခါမွစ၍ ဦးစအမည္ ထင္ရွားသည္။ သီခ်င္းသံဆန္း ေရးရာ၌ ေက်ာ္ၾကားသည္။ အသက္ေလးဆယ္တြင္ ျပည္လံုးယူ ေလွမွဴး ရာထူး၊ အိမ္ေရွ႕ အတြင္း၀န္ ရာထူးတို႔ကို ရသည္။ ေလးဆယ့္ခုနစ္ႏွစ္ အရြယ္တြင္ မဏိပူရ ကသည္းစစ္တြင္ ၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္သည္။ ေနမ်ဳိးသီဟသူရဘဲြ႕ကို ရသည္။ ဘႀကီးေတာ္ လက္ထက္တြင္ ၀န္ႀကီး ျဖစ္သည္။ ၁၈၂၄ ခု ပန္း၀ါစစ္ပဲြတြင္ မဟာသီဟသူရဘဲြ႕ျဖင့္ စစ္ကဲအျဖစ္ ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ျမ၀တီၿမိဳ႕ကိုစားရသည္။ ထိုအခါမွစ၍ ျမ၀တီ ဦးစဟု တြင္သည္။ သာယာ၀တီမင္းလက္ထက္တြင္ နန္းတြင္းေရး အရႈပ္အေထြးမ်ားေၾကာင့္ ဦးစ အဖမ္းခံရသည္။ ေထာင္သက္ သံုးႏွစ္အၾကာတြင္ ဦးစလြတ္သည္။ ပုဂံမင္းလက္ထက္တြင္ ဆက္လက္အမႈထမ္းသည္။ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္တြင္  အသက္ ရွစ္ဆယ့္ေျခာက္ႏွစ္တြင္ ကြယ္လြန္အနိစၥေရာက္သည္။
    ဦးစသည္ နန္းတြင္းဇာတ္ေတာ္ၾကီးမ်ားအျပင္ ပတ္ပ်ဳိး၊ ႀကိဳး၊ ယိုးဒယား၊ သီခ်င္းႀကီး၊ သီခ်င္းခံ အမ်ားအျပားေရးခဲ့သည္။ စစ္ေရးစစ္ရာမ်ားတြင္လည္း ထက္ျမက္စြာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့၏။ အဂၤလိပ္ ျမန္မာ ပထမစစ္ႏွင့္ ယင္းစစ္ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာ ျဗိတိသွ် ဆက္ဆံေရးကိစၥမ်ားတြင္ အေရးပါေသာ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ဦးစသည္ ျမန္မာမႈ၊ အႏုပညာ ေတးဂီတမ်ားကို ထူးခၽြန္စြာ အားထုတ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သလို ယိုးဒယား၊ မြန္၊ ဗရင္ဂ်ီေတးဂီတမ်ားကိုလည္း ေလ့လာခဲ့သည္။ ထိုေခတ္ျမန္မာႏုိင္ငံေရာက္ အေနာက္တိုင္းသားမ်ား၏ ေလးစားျခင္းကို ခံရေသာ ပုဂၢိဳလ္ၾကီးတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။

လႈိင္ထိပ္ေခါင္တင္ (၁၈၃၃ - ၁၈၇၅) အတၳဳပၸတၱိ


လႈိင္ထိပ္ေခါင္တင္ မင္းသမီးသည္ ကုန္းေဘာင္ဆယ့္တစ္ဆက္တြင္ ရွစ္ဆက္ေျမာက္ ျဖစ္ေသာ ေရႊဘိုမင္းႏွင့္ မိဖုရား မျမေလးတို႔၏ သမီးေတာ္ ျဖစ္သည္။
    ငယ္မည္မွာ မဖြား (မဖြားႀကီးဟုလည္း ေခၚသည္) ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မယ္ေတာ္၊ ခမည္းေတာ္တို႔ကမူ တင္တင္ဟု ခ်စ္စႏိုးေခၚသည္။ ခမည္းေတာ္ ေရႊဘိုမင္း ထီးနန္းရေသာအခါ သမီးေတာ္ တင္တင္သည္ လႈိင္ၿမိဳ႕ကို စားရသည္။ ထိုအခါမွစ၍ လႈိင္မင္းသမီးဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ လႈိင္ထိပ္ေခါင္တင္ဟူ၍ လည္းေကာင္း ထင္ရွားလာသည္။
    ေရႊဘိုမင္းသည္ မိဖုရား မျမေလးအေပၚ ႏုိင္ငံေရးသံသယရွိသျဖင့္ မျမေလးကို သတ္ပစ္လုိက္သည္။ ထိုအခါမွစ၍ လႈိင္မင္းသမီးသည္ မိတဆိုးျဖစ္ခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ မင္းတုန္းမင္း၏ မိဖုရားက လႈိင္မင္းသမီးကို ေမြးစားသည္။ မင္းတုန္းမင္း နန္းတက္၍ ညီေတာ္ ကေနာင္မင္းသား အိမ္ေရွ႕အရာ ယူေသာအခါ လႈိင္ထိပ္ေခါင္တင္သည္ ကေနာင္မင္းသားႏွင့္ လက္ထပ္ခဲ့သည္။
    ထိုအခ်ိန္မွစ၍ အျခားမင္းသမီးမ်ားႏွင့္ ေမြ႕ေလ်ာ္ေနေသာ ေမာင္ေတာ္၏ စိတ္သေဘာကို ေဖ်ာင္းဖ်သည့္ ေဘာလယ္ေတးကဗ်ာမ်ား စတင္ ေရးသားလာသည္။ ေဘာလယ္ကဗ်ာအေရးအဖဲြ႕ကို လႈိင္မင္းသမီးက အစျပဳခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖင့္ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္တြင္ ထင္ရွားေသာ စာဆိုျဖစ္လာ၏။
    လႈိင္မင္းသမီးတြင္ ကေနာင္မင္းသားႏွင့္ရေသာ သားေတာ္တစ္ပါးရွိသည္။ ထိုသားေတာ္မွာ သီေပါမင္း အေရးအခင္းတြင္ အသတ္ခံခဲ့ရသည္။ အသက္ ေလးဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္တြင္ လႈိင္မင္းသမီး အနိစၥေရာက္ခဲ့သည္။
    လႈိင္မင္းသမီးသည္ ေဘာလယ္ကဗ်ာကို စတင္ တီထြင္ေရးသားခဲ့သည္။ ပတ္ပ်ဳိးသီခ်င္းမ်ားကိုလည္း ေရးခဲ့သည္။ `၀ိဇယကာရီ` နန္းတြင္းဇာတ္ကိုလည္း ေရးခဲ့သည္။

10/10/2010

ၾကင္သူ သိေစ

ရင္မွာ မ်ဳိသိပ္ ခ်စ္တဲ့စိတ္ကို
ေျပာၾကားခ်င္ေပမယ့္ မ၀ံ့ရဲလို႔
ငါးရာ့ငါးဆယ္ ေမတၱာသြယ္လို႔
ခ်စ္တယ္ဆိုတာ သူ သိပါေစ
ခုေတာ့လည္းေလ
မျပည့္စံုေသး ဘ၀ေရးမို႔
ပူေဆြးတို႔မွာ လြမ္းဗ်ာပါဒႏွင့္
ရင္နာအသည္း ခံစားဆဲမို႔
တို႔ရဲ႕အခ်စ္ ေမတၱာစစ္ကို
သူ သိပါေစ
စိတ္ရည္ရြယ္၍ ကာရံကိုေတြး
ကဗ်ာေရးရင္း ပူေဆြးရတယ္
ခ်စ္ေသာသူရယ္

10/05/2010

ျမတ္ေသာ ဆရာမ်ားေန႔

ဒီကေန႔ဟာျဖင့္ ေအာက္တိုဘာ ၅ ရက္ေန႔ ဆရာမ်ားေန႔လို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ေန႔ေလး
တစ္ေန႔လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ေန႔တိုင္း ေန႔တိုင္း ဆရာမ်ားႏွင့္
မိဘမ်ားေန႔ ရွိေနတယ္လို႔လည္း ခံယူထားပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ မိဘျပီးရင္
ဆရာဆိုတာ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ လက္ဦးဆရာပါ။ ခုေနာက္ပိုင္း စာေတြ မေရးျဖစ္သလို
ဘာမွလည္းမလုပ္ျဖစ္ပါဘူး။ ဒီပလိုမာေလးတက္မိပါတယ္။ စိတ္ဓာတ္ပါ
က်ဆင္းေနသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ခုလည္းစာေမးပဲြေျဖေနရင္း ဆရာ ဆရာမေတြရဲ႕
ေက်းဇူးကို ျပန္လည္ေအာင္းေမ့တမ္းတေနမိပါတယ္။ ငယ္ငယ္ေလးထဲက သင္ဆရာ ၾကားဆရာ
ျမင္ဆရာမ်ားအျပင္ ခုတက္ေနတဲ့ ဘဲြ႕လြန္ဒီပလိုမာက ဆရာ ဆရာမေတြကလည္း
သားသမီးနဲ႔ မိဘသဖြယ္ သိခ်င္တာ တတ္ခ်င္တာမ်ားကို
အိတ္သြန္ဖာေမွာက္သင္ၾကားေပးတဲ့အျပင္ ဆိုးသမွ်ကိုလည္း
နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးၾကတယ္။ ကၽြန္မကေတာ့ ဆရာမင္းေက်ာ္လို၊ ဆရာ
ခ်စ္ဦးညိဳလို စာေရးဆရာ မဟုတ္တဲ့အတြက္ စာအုပ္ထုတ္ျပီး
ဆရာတို႔ကိုသာလြမ္းဆိုတာကို ေရးခ်င္ေပမယ့္ ရင္ထဲကေနပဲ အျမဲဂရ၀တရားကို
ဆင္ျခင္ေအာင္းေမ့ျပီး ေျပာသမွ်၊ သင္သမွ် ဆံုးမသမွ်ကုိ
အျမဲနားေထာင္သြားပါမယ္လို႔ ေျပာရင္း ေအာက္တုိဘာ ၅ ရက္ေန႔ ဆရာမ်ားေန႔ကို
ငယ္မွသည္ ဒီခ်ိန္ထိ သင္ဆရာ ျမင္ဆရာ ၾကားဆရာမ်ားအားလံုးကို
ဂုဏ္ျပဳကန္ေတာ့လိုက္ပါတယ္ရွင္။