ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး အစဥ္ေဟာၾကားေတာ္မူေလ့ရွိေသာ တရားေတာ္မ်ား

ဗုဒၶ၏အလိုေတာ္က် ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ ေ၀ဘူဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး
အစဥ္ေဟာၾကားေတာ္မူေလ့ရွိေသာ တရားေတာ္မ်ား

သီလေဆာက္တည္ၿပီးလွ်င္ ျပည့္စံုေအာင္ျဖည့္ၾက၊
ျဖည့္လို႔ျပည့္စံုၿပီဆိုလွ်င္ မိမိစိတ္အလိုေတာင္းတတဲ့ အတိုင္းၿပီးမယ္။
ယခုလည္းခ်မ္းသာမယ္။ ေနာင္လည္းခ်မ္းသာမယ္။
ပစၥဳပၸန္ခ်မ္းသာ၊ သံသရာခ်မ္းသာ ႏွစ္ျဖာကို ေပးစြမ္းႏိုင္တာဟာ
ဘုရားရွင္အဆံုးအမေတာ္ကလြဲလို႔ တျခားမရွိဘူး။
ဘုရားရွင္ အဆံုးအမဆိုတာ ပိဋကတ္သံုးပံုပဲ။ ပိဋကတ္ သံုးပံုဆိုတာ
အလြန္က်ယ္၀န္းတယ္။ ပိဋကတ္ သံုးပံုကို အဆီထုတ္ပါလွ်င္ ``ေဗာဓိပကၡိယတရား
၃၇-ပါး´´ ၇တယ္။ ေဗာဓိပကၡိယတရား ၃၇-ပါးကို အဆီထုတ္လွ်င္ မဂၢင္ရွစ္ပါးရတယ္။
မဂၢင္ရွစ္ပါးကို အဆီထုတ္လွ်င္ေတာ့ သိကၡာသံုးပါးရတယ္။ သိကၡာသံုးပါးဆိုတာ
အဓိသီလ၊ အဓိစိတၱ၊ အဓိပညာပါဘဲ။
သိကၡာသံုးပါးကို အဆီထုတ္လွ်င္ ``ဧေကာဓေမၼာတရားတစ္ခု´´ ရတယ္။ ရုပ္ေပၚ
နာမ္ေပၚမွာေနၿပီး ယခုလိုေဆာင္ထားေတာ့ (ရႈမွတ္ေနေတာ့) ကာယကံေသာင္းက်န္းမႈ၊
၀စီကံေသာင္းက်န္းမႈ မရွိဘူး။ အဲဒါ``အဓိသီလ´´ လို႔ေခၚတယ္။
အဓိသီလအားေကာင္းလွ်င္ေတာ့ စိတ္ေတြေသာင္းက်န္းမႈမရွိဘဲ
ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားၿပီး တည္ေနေတာ့တယ္။ အဲဒါ ``အဓိစိတၱ´´ လို႕ေခၚတယ္။
အဓိစိတၱ(သမာဓိ) အားေကာင္းလို႔ အခ်ိန္ၾကာလွ်င္ ဘယ္လူ ဘယ္နတ္ ဘယ္ျဗဟၼာမွ
ဖန္တီးခြင့္ မျပဳဘူး။ လွ်ပ္တျပက္အတြင္း ကုေဋတစ္သိန္းျဖစ္ၿပီး ပ်က္ေနတယ္။
ရုပ္နာမ္ကို သိေနလွ်င္ေတာ့ ျဖစ္ပ်က္ကို သိေတာ့တာပဲ။ ျဖစ္ပ်က္ကို သိတာ
``အဓိပညာ´´ လို႔ေခၚတယ္။
အမ်ားနားလည္ေအာင္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ ထင္ရွားေနတဲ့
အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုျဖစ္တဲ့ ႏွာဖ်ား၊ ႏွာ၀မွာ ထြက္ေလ ၀င္ေလႏွစ္ရပ္ဟာ
အျမဲတိုက္၀င္ တိုက္ထြက္ေနတယ္။
ႏွာဖ်ားႏွာ၀ဟာ ကာယပသာဒအၾကည္က အထိခံ ထြက္ေလ၀င္ေလျဖစ္တဲ့ ေလႏွစ္ရပ္
၀ါေယာေဖာဌာဗၺက ထိတယ္။ ထို အထိခံႏွင့္ ဒကာမႀကီးတို႔ သူမ်ားေမးမေနနဲ႔၊
ကိုယ္ႏွာ၀ကို ဥာဏ္နဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ ၀င္ေတာ့ ထိ၀င္မယ္။ ထြက္ေတာ့လဲ
ထိထြက္မယ္။ ထိတာကို သိလွ်င္ သိေနလွ်င္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ ျဖစ္ခြင့္ မရလို႔
ေလာဘမီး၊ ေဒါသမီး၊ ေမာဟမီး ၿငိမ္းတယ္။ ၿငိမ္းေတာ့ ေအးတယ္။
မထိခင္ကလဲ သိလို႔ မျဖစ္ဘူး။ ထိၿပီးျပန္ေတာ့လည္း သိလို႔မျဖစ္ဘူး။
ထိတုန္းကိုသာ သိလို႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒါကို ပစၥဳန္ပၸန္တည့္တည့္လို႔ ဆိုတယ္။
အဲသလို တစ္ထိတည္းထိေနတာကို တစ္ဆက္တည္း သိေနေအာင္ ေဆာင္ၾကဗ်ာ။ တစ္ရက္
(၂၄)နာရီ တစပ္ေလာက္ရလွ်င္ အလြန္သိသာပါတယ္။ အဲသလို ထိတာကို
မသိမွတ္ႏိုင္လွ်င္ လွ်ပ္တျပက္အတြင္းတြင္ပဲ ကုေဋတစ္သိန္း
အေႀကြးတင္သြားေရာဗ်ာ။
ထိတာကို သိလွ်င္ ရုပ္ႏွင့္ နာမ္သာရွိပါလားလို႔ သိလိမ့္မယ္။
ရုပ္နာမ္မွတစ္ပါး၊ ငါ၊ သူတစ္ပါး၊ ေယာက်ာၤး မိန္းမမရွိဘူးဆိုတာ ဘုရားရွင္၏
တရားေတာ္အမွန္ပါလားလို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္သိလိမ့္မယ္။ သူမ်ားကို ေမးေနဖို႔
မလိုပါဘူး။ ႏွာဖ်ားႏွာ၀မွာ ေလထိတာကို သိေနလွ်င္ ထိုအခ်ိန္မွာ အတၱဆိုတဲ့
ကိုယ္မရွိဘူး။
ထိုသိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ဥာဏ္အျမင္ စင္ၾကယ္တယ္။ သမၼာဒိဠိျဖစ္တယ္။ ထိတာကို
သိေနတဲ့ အခ်ိန္မွာ ``ရုပ္နာမ္မွတစ္ပါး ဘာမွ မရွိပါလား´´ လို႔ သိတာကို
ရုပ္နာမ္ကို ပိုင္းျခားၿပီး သိလို႔ `နာမရူပပရိေစၧဒဥာဏ္´ လို႔ေခၚတယ္။
တထိတည္းထိ၊ တသိတည္းသိေနလွ်င္ အတၱစင္၍ ဉာဏ္အျမင္စင္ၾကယ္တဲ့ အက်ဳိးရတယ္။
ဒါဟာ တဒဂၤပဟာန္ ခဏအခ်ိန္ကေလးအတြင္းမွာ ရတဲ့အက်ဳိး၊ နည္းတယ္လို႔
မမွတ္ၾကနဲ႔ `ကမၼဌာန္းထိုင္ရတာမ်ား ဘာမွလဲ မေတြ႕ေပါင္၊ ဘာမွလဲ မရေပါင္´
လို႔မ်ားမမွတ္လိုက္ၾကပါနဲ႔။ ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘ၀၊
ဘုရားသာသနာၾကံဳၾကိဳက္တဲ့အခါမွာ ဒီလို အက်ဳိးထူးမ်ားရႏိုင္တယ္။
စားဘို႔ေသာက္ဘို႔ အသာထားၿပီး အထူးႀကိဳးစားၾက။