ေၾသာ္ ဘာလိုလိုနဲ႔ ေႏြ မိုး ေဆာင္း သံုးရာသီမွာ ေက်ာင္းပိတ္ထားတဲ့ အလြန္ပူျပင္းေျခာက္ေသြ႕တဲ့ေႏြရာသီဆိုတာကို ျဖတ္သန္းခဲ့ျပန္ျပီေပါ့။ ဒီႏွစ္ရဲ႔ ေႏြရာသီဟာ အလြန္ၾကာျမင့္ခဲ့တယ္ဆိုေပမယ့္ မိုးေလး ရြာလာျပန္ေတာ့ သြားရလာရ စိုစြတ္ေနေတာ့ သိပ္ျပီး မႏွစ္သက္ၾကျပန္ပါဘူး။ မိုးတဖဲြဖဲြက်လာသည္ႏွင့္ မိသားစုအေတာ္မ်ားမ်ား မိုးတြင္းကာလအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ေတြးေတာလာရသည္မွာလည္း အလြန္စိတ္ညစ္ စိတ္ပ်က္စရာ ေခါင္းခဲစရာအေၾကာင္းပဲ မဟုတ္ပါလား။ ပူျပင္းတဲ့ ေႏြကာလကို ျဖတ္သန္းခဲ့ျပီး မိုးေရစက္ေတြကို ေမွ်ာ္လင့္မိတဲ့စိတ္တို႔လည္း မိုးစက္ေတြနဲ႔အတူ က်ေရာက္လာတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာေတာ့ မေအးခ်မ္းႏိုင္ျဖစ္ခဲ့ရျပန္တယ္ေလ။ လစဥ္ တာ၀န္ယူေနတဲ့ မီတာခကလည္း အလုပ္သြားခါနီး အေမက သမီး ဒီေန႔ မီတာခ ေနာက္ဆံုးေနာ္ဆိုတဲ့ သတိေပးခ်က္ေၾကာင့္ စိတ္ရႈပ္ေထြးရတယ္။ မီးမလာေတာ့လည္း မီးတာခ သက္သာလားဆိုေတာ့လည္း သိပ္လည္းမသက္သာျပန္ဘူး။ ေနာက္ ေမာင္ႏွမမ်ားတဲ့ ကိုယ့္ဘ၀ကိုလည္း တစ္ခါတေလ ျပန္စဥ္းစားရင္ ျပည့္စံုေနတဲ့အခ်ိန္ဆို ေပ်ာ္စရာေကာင္းေပမယ့္ အရာရာ ခ်ဳိ႕ငဲ့ေနတဲ့ဘ၀ေရာက္ေနေတာ့ မပံ့ပိုးႏုိင္ျဖစ္ျပီး စိတ္အားငယ္ခဲ့ရတယ္။ ေဟာ ခု ပူျပင္းလွတဲ့ေႏြရာသီကို အံတုျပီး စိုစြတ္ေသာ မိုးကာလတြင္ ေဆာင္းႏွင့္ ေႏြ ႏွစ္ေတြတုန္းက ေစာင့္ဆိုင္းေနေသာ ကုန္က်စရိတ္မ်ားသာမက ေႏြရာသီက ရပ္နားခဲ့တဲ့ ေမာင္ေလးေတြရဲ႕ ပညာေရးက ျပန္စလာခဲ့ျပန္ျပီ။
တစ္ႏွစ္ တစ္ႏွစ္ ေက်ာင္းစရိတ္၊ ဗလာစာအုပ္၊ ခဲတံ၊ ေပတံ၊ လြယ္အိတ္စတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို စဥ္းစားေနတုန္း ေမာင္ေလးေတြရဲ႕ အလုပ္သြားမနက္လင္း မွာၾကားသံက ထြက္ေပၚလာတယ္။ မမၾကီး ေဘာပင္၊ ခဲတံ ၀ယ္ခဲ့ပါတဲ့။ အင္း ၀ုန္းဒိုင္းၾကဲ ရြာခ်တတ္တဲ့ မိုးရာသီတြင္း ထီး ဒါမွမဟုတ္ မိုးကာနွင့္ မိုးတြင္းစီးဖိနပ္ေတြကလည္း မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေနျပန္ပါလား။ ဒီၾကားထဲ ကိုယ့္ရဲ႕ ၀ါသနာ ပန္းတိုင္အတြက္ တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းကလည္း ေအာင္စာရင္းထြက္ျပီး ဒုတိယအသုတ္တက္ဖို႔ ေက်ာင္းလခသြင္းဖို႔ လိုလာျပန္ျပီ။ ဒီၾကားထဲ ဟိုစရိတ္ ဒီစရိတ္ေတြကလည္း ရွိေသးျပန္သတဲ့။ ထို႔ေနာက္.... ထို႔ေနာက္... ေတြးၾကည့္ရံုမွ်ပင္ အသက္ရွဴက်ပ္ခ်င္လာသည္။ အရင္က အလုပ္ ႏွစ္ခုလုပ္ေတာ့ နည္းနည္းလွဲ႔သာ ေခ်ာင္သာ ရွိေပမယ့္ ခုေတာ့ တိုင္းထြာေနရတဲ့ဘ၀ ျဖစ္ေနေတာ့ ကက္စီးနည္းတယ္ေျပာလည္း မခ်ိျပံဳး အခါခါျပံဳးရင္း ရင္ထဲမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္ငိုေနမိတာလည္း ဘယ္သူမွ မသိခဲ့ဘူး။ ဘယ္အရာမဆို အားလံုးအတြက္ ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တဲ့ စိတ္ကို မနည္းခ်ဳိးႏွိမ္ရင္း ေရအလွဴလည္း လွဴခ်င္ ပရဟိတလည္း လုပ္ခ်င္ေနတဲ့ ငါ့ရဲ႕အျဖစ္ ေတာ္ေတာ္မ်ား ရယ္စရာေကာင္းေနသလား။ ကိုယ့္ဘ၀ေတာင္ မျပည့္စံုတာ သူမ်ား ကူညီခ်င္ေနတဲ့စိတ္ကိုလည္း တားဆီးလို႔ မရခဲ့ျပန္ပါဘူး။
ကၽြန္မ ငယ္စဥ္က မိဘမ်ားက မည္သို႔ ေက်ာင္းထားေပးခဲ့သည္မသိ။ အခုအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ပညာေရးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြကို သိရွိနားလည္လာရတယ္။ ခုထိလည္း ပန္းတိုင္ေလွ်ာက္ေနဆဲ ဘာမွမလုပ္ရင္လည္း ဘာမွမျဖစ္ဘူးဆိုတဲ့ အသိ သူမ်ားေနာက္မွာ မေနခ်င္တဲ့ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္ ဒါေတြ ျပန္ေတြးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ငယ္ငယ္တုန္းက အေဖေျပာတဲ့စကားကိုလည္း ျပန္ၾကားေယာင္ေနမိတယ္။ "သမီး ရွိလို႔ ေက်ာင္းထားေပးတာ မဟုတ္ဘူး။ တတ္ေစခ်င္ ေတာ္ေစခ်င္လို႔ သူမ်ားေနာက္မေရာက္ေအာင္ ေနာက္ျပီး ေျပာေသးတဲ့စကားက ေငြေၾကးခ်ဳိ႕တဲ့ဘ၀ဆိုေတာ့ ပညာပဲ အေမြေပးႏုိင္မယ္ သမီး "ဆိုတဲ့ စကားေတြ တစ္ဘ၀လုံးအတြက္ လူျဖစ္ေစဖို႔၊ ပညာဟာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀ကို ဘယ္လိုပံုေဖာ္ ေျပာင္းလဲေပးႏိုင္စြမ္းရွိတယ္ဆိုတာ သိလို႔ ခုအရြယ္မွာ နားလည္ သေဘာေပါက္လာမိတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ဘ၀ဆိုတာ ရွိေနသေရြ႕ ပန္းတိုင္ဆိုတာ ေလွ်ာက္စျမဲေပါ့။ ဒီလိုပဲ ကိုယ့္အတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြရွိသလို မိသားစုေမာင္နွမအတြက္လည္း လိုအပ္ခ်က္ေတြကို တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း တတ္ႏုိင္သေရြ႕ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန မိဘေက်းဇူးအေၾက မဆပ္ႏုိင္ေသးေပမယ့္ ပံ့ပိုးကူညီမႈနဲ႔ ကၽြန္မ ေရွ႕ဆက္ေလွ်ာက္ရဦးမွာပါလားလို႔ မိုးေလးစိပ္စိပ္ ေအးခ်မ္းမႈေတြ ေပးစြမ္းေနေပမယ့္ ပူေလာင္ေနတဲ့ ရင္တစ္စံုနဲ႔ ကၽြန္မ ေတြးေတာေနမိပါေရာလား။
ဇာတ္ခံုေပၚကလူ
မမၾကီး ျပန္လာတဲ့အခါ
သားဖို႔ မုန္႔၀ယ္ခဲ့ေနာ္လို႔
ေမာင္ငယ္က မွာ....
၀ယ္ခဲ့မွာေပါ့လို႔
အျပံဳးတစ္ဖဲ့နဲ႔ စကားဆုိဆဲ...
သားဖို႔ ေဘာလ္ပင္၀ယ္ခဲ့ေနာ္လို႔
ေမာင္အလတ္က ထပ္မံဆို...
အျပံဳးစရဲ႕ မပီျပင္၀ိုးတ၀ါးနဲ႔
နံနက္ခင္း အလုပ္သြား
ေမာင္အၾကီးက အိမ္ေပါက္၀က ဆီးၾကိဳေျပာ
မမ သားကို မုန္႔ဖိုးေပးပါဦးတဲ့။
ေၾသာ္... မျပည့္စံုတဲ့ ငါတို႔ဘ၀
ရင္နာရပါဘိ
ငါ့ရဲ႕မိသားစု ျပည့္စံုေအာင္
ငါ မစြမ္းေဆာင္ႏုိင္ေသးပါလား
မိဘအေပၚ သားသမီး၀တ္
မေက်ေသးတဲ့ ငါ့ကိုငါပဲ
စိတ္ဆိုးရမွာလား
ကံၾကမၼာကိုပဲ
အျပစ္ဖို႔ရမွာလား
ငါ့ကုိ ငါလည္း ေ၀ခဲြခက္စြာ
ေလာကၾကီးရယ္
တစ္ခြန္းေလာက္ ေျပာလွည့္ပါဦး....
4 comments:
ကိုယ္ခ်င္း စာမိပါတယ္ က်ြန္ေတာ္လည္း မိသားစုမွာ အျကီးဆံုးဆိုေတာ...က်ြန္ေတာ္ကေတာ ဘယ္သူကို
မွ အျပစ္မဖို ေတာပါဘူး.....
ဖတ္ၿပီးေတာ့ အေတာ္ေလး အေၾကာင္းအရင္း တိုက္ဆိုင္ေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာမိပါတယ္ ငယ္ကတည္းက အေဖလုပ္သူက ပညာကလြဲရင္ မင္းကိုငါ ဘာမွအေမြေပးဖို႔ စိတ္ကူးမရွိဘူးဆိုၿပီး သူမရွိေတာ့သည့္တိုင္ ဒီအခ်ိန္အထိ ပညာပဲသင္ေစခဲ့တာ အခုေတာ့ ပညာကိုပဲ အရင္းျပဳၿပီးေတာ့ က်န္ေနေသးတဲ့ အေမကို ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔ ႀကိုးစားေနရတယ္ မၿပီးေသးတဲ့ တာဝန္အျဖစ္ ညီမျဖစ္သူကို ပညာပဲအေမြေပးႏိုင္ဖို႔လည္း ထပ္ၿပီးႀကိဳးစားေနပါတယ္။
မဂၤလာပါခင္ဗ်ာ။ အလည္လာသြားတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
ကိုယ္တိုင္မျပည့္စံုေသးေပမယ့္ သူမ်ားကို ကူညီခ်င္တဲ့ မြန္ျမတ္တဲ့စိတ္ထားကိုလည္း ေလးစားမိပါတယ္။ မရွိလို႔ မလွဴ၊ မလွဴလို႔ မရွိဆိုတဲ့ လူၾကီးေတြစကားကို သတိရမိတယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ရုန္းကန္ရင္း ကိုယ့္ထက္ပိုလိုအပ္ေနသူေတြကိုလည္း တက္ႏိုင္သမွ် ကူညီရင္း မိဘေက်းဇူးေတြဆပ္ရင္း ေလာကၾကီးထဲမွာ တန္ဖိုးရွိတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေနထိုင္ႏိုင္ပါေစ...။
vanko
http://pannzagar.blogspot.com
မမ ယမင္းေရ ကိုၿပည့္ ကိုဖိတ္မထားပင္မဲ့
ကိုၿပည့္လာလည္သြားတယ္ေနာ္..မမ ကဗဟုသုတေတာ္ေတာ္စံုတာပဲ..ေအာ္
ကိုၿပည့္ ဆႏၵစိတ္ကူး ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလး
ၾကိဳက္လို့ ကူးယူသြားတယ္........
ကာလာ အေၾကာင္းရွင္းၿပထားတာလဲ..
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ေနာ္...ကိုၿပည့္ အခု
Desidn ပညာကိုသင္ေနတာေလ........
မမ ယမင္းတစ္ေယာက္ အၿမဲတမ္းေပ်ာ္ရႊင္ေနပါေစ....
Post a Comment