လူ.... လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာရင္ စား၊ ၀တ္၊ ေနေရးအတြက္ ရုန္းကန္ၾကရမွာ အမွန္ပဲမလား။ အဲဒီအတြက္ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးကလည္း တစ္ဖက္တစ္လမ္းပါ၀င္ေနျပန္ပါေရာ...
ကၽြန္မ ေျပာခ်င္တာက ဘာလဲဆိုေတာ့ လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ဟာ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ဆက္ဆံတတ္ဖို႔ အဓိကအေရးၾကီးဆံုးပဲလို႔ ထင္မိပါတယ္။ လူမႈေပါင္းသင္း ဆက္ဆံေရးဆိုတဲ့ေနရာမွာ အေရးပါေနလို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဆက္ဆံေရးမွာ မိမိအား တစ္ဖက္လူ အထင္ႀကီး ေလးစားေအာင္ လုပ္မယူသင့္သလို အထင္ေသးေအာင္လည္း မေနသင့္ဘူးလို႔လည္း ျမင္မိတယ္ေလ။ အရွိကို အရွိအတိုင္း ကိုယ့္ရဲ႕စိတ္သဘာ၀အတိုင္း ျပဳမူေဆာင္ရြက္ရင္ လူအမ်ားနဲ႔ သဟဇာတ တည့္ႏုိင္ပါတယ္။
လူအမ်ားၾကား အျမဲလက္မ ေထာင္ခ်င္ေနလို႔မရသလို တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ မိမိေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ ရႈံးနိမ့္သြားခဲ့ရင္လည္း တစ္ပါးသူရဲ႕ ကဲ့ရဲ႕ရႈံ႕ခ်ျခင္းကို ခံရႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ စစ္မွန္တဲ့ခင္မင္မႈကသာ အေပါင္းအသင္း မိတ္ေဆြမွာ တစ္ဦးကို တစ္ဦး အထင္ႀကီး ေလးစားမႈရွိမွ ခင္မင္မႈဟာ ၾကာရွည္ခိုင္ျမဲတာပါ။ ကိုယ္က အထင္ေသးေအာင္ ျပဳမူေျပာဆိုေနထိုင္မိရင္ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းၾကားမွာ အေရးမပါ အရာမေရာက္တဲ့ လူျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒီလိုပဲ ခင္မင္မႈနဲ႔ အထင္ႀကီးမႈဆိုတာ ခဲြျခားမရပါဘူး။ ဘာေတြအထင္ႀကီးမွာလဲ ဟုတ္ၿပီးေနာ္ စဥ္းစားစရာလိုလာပါၿပီ။ ငါဟာ ခ်မ္းသာတယ္။ မိသားစုက ဘယ္လိုဆိုတဲ့ ၾကြားလံုး ဟိတ္လံုး ဟန္လံုးေတြဟာ တကယ္မဟုတ္ပဲနဲ႔ ေျပာခဲ့မိရင္ ေရရွည္တည္တံ့ႏုိင္မွာလား။ အထင္ႀကီးတယ္ဆိုတဲ့စကားဟာ တာသြားတယ္ေနာ္။ မိတ္ေဆြပဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ စိတ္ရင္းနဲ႔ခင္မင္ၾကတဲ့လူေတြၾကားမွာ ဒါေတြ လုိအပ္သလား.... ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ မလိုအပ္ပါဘူး။ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ခင္မင္တယ္ မိတ္ေဆြျဖစ္တယ္ဆိုတာဟာ စိတ္ရင္းေကာင္းနဲ႔ ဆက္ဆံၾကလို႔ပါ... သူဟာ ဘာမို႔လို႔ဆိုတဲ့စိတ္ အေတြး ဒါေတြထည့္ၿပီး ဆက္ဆံခင္မင္တယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ ခင္မင္မႈ အစစ္အမွန္ျဖစ္ႏုိင္ပါေတာ့မလား ဟုတ္ၿပီေနာ္... အထင္ေသးတယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာလဲ သူဟာ ဆင္းရဲလို႔၊ ငတ္ျပတ္ေနလို႔၊ မဲြေတေနလို႔ဆိုတဲ့ ပညတ္ခ်က္ေၾကာင့္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာလဲဆိုေတာ့ သူမ်ားကို ညာလို႔ ေနာက္တစ္ခ်က္က ငါ ဘာေျပာေျပာ ယုံေနတာပဲဆိုတဲ့ မိတ္ေဆြေတြေပၚ ထားတဲ့အေတြး မမွန္ကန္လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမ်ားကို ညာတယ္လိမ္တယ္ဆိုတာ အမွန္ေျပာရရင္ အဲလို လူမ်ဳိးဟာ ေတာ္ေတာ္သနားဖို႔ေကာင္းတဲ့သူလို႔ ဆိုရမယ္ထင္တယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာထားတယ္ေလ။ သူမ်ားကို ညာျခင္းဟာ မိမိကိုယ္ကိုယ္သာ လိမ္တာ ညာတာျဖစ္တယ္တဲ့။ အရင္ဆံုး မေကာင္းမႈဟာ သူမ်ားဆီ မက်ေရာက္ပဲ ကိုယ္ျပဳေသာကံ ကိုယ္သာခံဆိုတဲ့ အတိုင္း မိမိ ဘာမေကာင္းတာလုပ္လဲဆိုတာ စိတ္က အရင္ဆံုးသိေနလို႔ပါပဲ။ ငါ သူမ်ား ညာလို႔ရမယ္ ငါ့ကိုယ္ငါ ညာလို႔မရပါလားဆိုတဲ့အသိ ၀င္သြားၿပီေနာ္။ ဒီေတာ့ ေနာက္တစ္ခ်က္က တစ္ဖက္လူက အထင္ေသးအျမင္ေသး ျဖစ္သြားေအာင္ မိမိသာ ဖန္တီးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေတြ႕ၾကံဳဆုံၾက ခဏတာမွာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ဟန္ေဆာင္ မ်က္ႏွာဖံုးေတြနဲ႔ မရွိကို အရွိလုပ္ မသိတာကို အသိအတတ္လုပ္ေျပာျခင္းဟာ တစ္ဖက္လူရဲ႕ အထင္အျမင္ေသးျခင္းကို ခံရမွာပါ။
ဒါေၾကာင့္လူမႈေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးမွာ အေရးႀကီးဆံုးကေတာ့ စိတ္ကို စိတ္နဲ႔ေပါင္းျခင္းပါပဲ။ တစ္ဖက္လူက အထင္ႀကီးေအာင္ လုပ္ယူစရာမလိုသလို အထင္ေသးေအာင္လည္း မလုပ္သင့္ပါဘူး။ မိမိရဲ႕ပင္ကိုစိတ္ထားအတိုင္းသာ လူတိုင္းလူတိုင္း လုပ္ေဆာင္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ တစ္ဖက္လူဆီက ယုံၾကည္ေလးစား အထင္ႀကီးမႈေတြဟာ လုပ္ယူစရာမလိုပဲ အလိုအေလ်ာက္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကိုယ္ဆီကို ေရာက္ရွိလာမယ္လို႔ ကၽြန္မ ယုံၾကည္ရင္းနဲ႔ မိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္း တိုးပြားေအာင္ ၾကံေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ အားလံုးကို စိတ္ရင္းနဲ႔ ေျပာလိုက္ပါရေစ.....
မိတ္ေဆြစစ္ မိတ္ေဆြမွန္မ်ား တိုးပြားႏိုင္ပါေစ.....
1 comment:
ေလးနက္ပီး တန္ဖိုးထား ေဆာင္က်ဥ္းသင့္တဲ့ အခ်က္ေလးေတြပါ။
(အမအေတြးေလးေတြ)ႀကိဳက္တယ္
Post a Comment