အပိုလိုလိပ္ျပာ

အပိုလိုလိပ္ျပာ (Apollo Butterfly) ဆိုတာက Papilionide လိပ္ျပာမ်ဳိးႏြယ္၀င္ လိပ္ျပာတစ္မ်ဳိးပါပဲ။ ဥေရာပတိုက္ရဲ႕မီတာ ၁၀၀၀ မွ မီတာ ၂၀၀၀ အထိ ျမင့္မားတဲ့ေတာင္တန္းေတြေပၚမွာ က်က္စား ပ်ံ၀ဲေလ့ရွိတဲ့ လိပ္ျပာေတြျဖစ္တယ္။ ပန္းေတာအုပ္ေတြနဲ႔ ေတာင္တန္းေပၚက လြင္ျပင္ေတြကေတာ့ မ်ဳိးတံုးမယ့္ အႏၱရာယ္ကို ပဲြဦးထြက္ ရင္ဆိုင္ၾကရမယ့္ အင္းဆက္ ပိုးေကာင္မ်ဳိးႏြယ္ေတြထဲက မ်ဳိးႏြယ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္မွ စတင္ခဲ့ျပီး ဖင္လန္နဲ႔ ဆီြဒင္ႏုိင္ငံေတြထဲမွာ အပိုလိုလိပ္ျပာ အေရအတြက္ အံ့မခန္း က်ဆင္းေလ်ာ့နည္းလာတယ္။ ဘာေၾကာင့္ အဲဒီလို ျဖစ္ရသလဲဆိုတာကိုေတာ့ ေသခ်ာေပါက္ မသိရေသးဘူး။ ေရာဂါတစ္မ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ခန္႔မွန္းတြက္ဆေနၾကတာေပါ့ေလ။ အက္စစ္မိုး ရြာသြန္းျခင္းနဲ႔ အပိုလိုလိပ္ျပာ ကပ္သင့္ရျခင္းတို႔ ဆက္စပ္မႈ ရွိႏိုင္တယ္လို႔ အႏုမာန တြက္ဆၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအပိုလို လိပ္ျပာေတြကို ခါကာဘိုရာဇီေတာင္တန္းေပၚမွာ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ေၾကာင္း သိရွိရတယ္။ ဥေရာပမွာ မ်ဳိးတံုးသြားတဲ့ အပိုလိုလိပ္ျပာေတြကို ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္ျခင္းဟာ လူသားေတြအတြက္ မဂၤလာတစ္ပါးလို႔ ဆိုတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သဘာ၀ႀကီး တည္တံ့သာယာေနျခင္းဟာ လူသားေတြ ဆက္လက္တည္တံ့ႏိုင္ခြင့္ရွိေနျခင္း ့ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

ေပးစာတစ္ေစာင္

 
ကၽြန္မရဲ႕ ေလးေလးမွာ ေပးစာျဖစ္ပါတယ္။

စၾကၤာ၀ဠာအနတၱ၌ရွိၾကကုန္ေသာ
နတ္လူသတၱ၀ါအားလံုး ေဘးရန္ေၾကာင့္ၾက ဆင္းရဲကင္း၍ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ဖ်ာခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ေကာင္းက်ိဳးလိုရာဆႏၵျပည့္၀ၾကပါေစ။

ဘုရားတပည့္ေတာ္၏ သမီးငယ္ေလး မယမင္းသည္လည္း ယခုေမြးေန႔မွသည္အႏွစ္တစ္ရာတိုင္ေအာင္က်န္းမာခ်မ္းသာစြာျဖင့္ သမီးအလိုရွိအပ္ေသာ ေအးခ်မ္းေအာင္ျမင္သည့္ဘ၀ေလးကိုပိုင္ဆိုင္ရပါေစ။

သမီးရဲ့ ဒီေမြးေန႔မွာ ခ်မ္းေျမ့ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစလို႔ ေလးေလး ဘုရားမွာ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္သမီးရယ္။

၁၉ ဇူလိုင္ မေမ့ႏိုင္

မေမ့သင့္ေသာေန႔တစ္ေန႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါၿပီ

ေၾသာ္ ေျပာရဦးမယ္။ ခုေခတ္ကေလးေတြက အာဇာနည္ေန႔ဆိုတာ R ဇာနည္ရဲ႕ ေမြးေန႔လားတဲ့။
ရင္နာရပါဘိ.....

ေမ့မရႏုိင္ေသာ ေန႔ေလးတစ္ေန႔

(၁၉ ဇူလိုင္ မေမ့ႏိုင္)

အို... မိတ္ေဆြအေပါင္းတို႔
ႏွစ္ေတြၾကာေညာင္း
ဘ၀ေတြ ဘယ္လိုေျပာင္းေျပာင္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ခဲြခြာ၊ ေနရွိန္ထိုးက်
ေလာကပိန္းေမွာင္၊ အလင္းေရာင္ေပ်ာက္
မိုးေအာက္ေလရင္၊ ဆူပြက္လတ္ေသာ္
လႈိင္းေတြရပ္သမုဒၵရာ၊ ၿငိမ္သက္ရွာၾက
တဒဂၤလွ်င္
ငါတို႔အားလုံး
၀မ္းနည္းပူေဆြးဦးညြတ္ၾကကုန္၏။
အို... သခၤါရ၊ အနိစၥတည္း
ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔သြားႏွင့္၊ ျဖစ္သျဖင့္ေၾကာင့္
ေအာက္ေမ့ခြင့္ၾကံဳ၊ ငါတို႔ဆုံရ
ဤဘ၀
ေသာကေတာင္ထုရွိေခ်ၿပီတကား....
ထြက္ခြာသြားၿပီ၊ တို႔မ်က္ရည္မ်ား
ျဖည္မဆည္ႏိုင္၊ မိုးႏွင့္ ၿပိဳင္ၿပီ
ေအာက္ေမ့တမ္းတ၊ လြမ္းရက္ရွည္ၾကာ
ေနာက္ဆုံးေတာ့
ဘ၀ ေတြ႕ၾကံဳဆုံကဲြတည္း....

၀ါဆို၀ါေခါင္ ေရေဖာင္ေဖာင္ဆိုတဲ့အတိုင္းပဲ။ ဆိုင္းမဆင့္ ဗုံမဆင့္ဘဲ ရန္ကုန္မိုးဟာ ျဗဳန္းခနဲရြာၿပီး တိတ္သြားေသာ္လည္း အခုေတာ့ ဘယ္အၿငိဳးေၾကာင့္ ေဒါမာန္ႀကီးစြာနဲ႔ ရြာသြန္းေနရပါလိမ့္လို႔ ယမင္း စဥ္းစားေနမိတယ္။ လမ္းသြားလမ္းလာေတြလည္း မရွိသေလာက္ ျဖစ္ေနၿပီး ယမင္းတစ္ေယာက္ထဲ မိုးရြာထဲ ေလွ်ာက္သြားေနမိပါ တကား။ ေၾသာ္... ဘာလိုလိုနဲ႔ မေမ့သင့္၊ မေမ့အပ္၊ မေမ့ႏိုင္တဲ့ေန႔ေလးတစ္ေန႔ကို ေရာက္ေတာ့မွာပါလား။ ဒီလိုဘဲ ရင္ထဲမွာ ခုခ်ိန္ထိ မေမ့ႏိုင္တဲ့ေန႔ေလးႏွင့္အတူ ယမင္းရဲ႕ ေမြးရက္လည္း ေရာက္လာေတာ့မွာပါလား။ ယမင္းရဲ႕ေမြးေန႔က ဇူလိုင္ ၁၉ ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္ေလ။ အင္း အသက္လည္း တစ္ႏွစ္ႀကီးျပန္ၿပီေပါ့။ ဒီအစိုင္အခဲဟာ ယမင္း အသက္အရွင္ေနသမွ် ကာလပတ္လုံး ပို၍ ပို၍ ႀကီးထြားေနမွာဘဲ။ ထိုရက္ကား ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႔ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဇူလိုင္ ၁၉ ႏွင့္အတူ မ်က္ရည္မိုးေတြ လည္း သြန္းေ၀ၿဖိဳးေပေတာ့မယ္ေလ။
ဒီကေန႔ေတာ့ သည္းထန္စြာ ရြာေနတဲ့မိုးေၾကာင့္ ယမင္းလည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ တာနဲ႔ ေႏြးသြားေအာင္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး ဟိုတစ္ခ်ိန္ဆီက ေမ့မရႏိုင္ေသာ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ကို မ်က္စိမွာ ျမင္ေယာင္ၾကည့္ေနမိေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက မိဘမ်ားက ေျပာျပခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုဆိုလဲ ပိုမွန္ပါတယ္။ ႀကီးလာေတာ့ လက္လွမ္းမီသေလာက္ ေလ့လာ၊ ၿပီးေတာ့ သံ႐ုံးက အေခြေတြ ဘာေတြ ငွားၾကည့္ျဖစ္ခဲ့တယ္ေလ။ ဒါေတြဟာ အမွန္တရားလား။ လုပ္ဇာတ္လမ္းလားဆိုတာ ယမင္းလည္း ေသခ်ာမသိပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မျမင္ခဲ့ရတာကိုး။



ယမင္းေတြးမိတဲ့အေၾကာင္းအရာကေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၄၇ ခု၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔၊ မိုးေတြ တစိမ့္စိမ့္ရြာသြန္းေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအပါအ၀င္ အာဇာနည္ကိုးဦးတို႔ဟာ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစ ဂဠဳန္ဦးေစာ (အခိုင္းခံရသူ)ရဲ႕ လက္ခ်က္ နဲ႔ က်ဆုံးခဲ့ရျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ယမင္း သိသေလာက္ေပါ့ေလ ေနာက္ပိုင္း ေလ့လာမိ သေလာက္ကေတာ့ ဂဠဳန္ဦးေစာဟာ (ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိဘူး၊ သိတာကို ေျပာျပတာေနာ္) ဆာေတာ္မန္စမစ္ရဲ႕ ေစခိုင္းခ်က္ၾကာင့္ အာဏာရာထူးကို မက္ေမာၿပီး လုပ္ၾကံခဲ့ျခင္း ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရတယ္။ အင္း ျမန္မာတိုင္းရင္းသားတို႔အတြက္ ေတာ့ ကမၻာသာေက်ၿပီး ဥဒါန္းေက်မွာ မဟုတ္တဲ့ ေန႔ေလးတစ္ေန႔ေပါ့။ ေျပာရရင္ေတာ့ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ဟာ ယမင္းတို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ပန္းတိုင္ႏွင့္ မေ၀းေတာ့တဲ့အခ်ိန္အခါ သမယျဖစ္ေတာ့မဲ့ အခ်ိန္ေပါ့။ မိုးရာသီျဖစ္တဲ့ အတြက္ မိုးရြာတာဟာ မဆန္းပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ထိုေန႔မွာေတာ့ မိုးမင္းႀကီးဟာ ဒီသတင္းဆိုးကို ႀကိဳတင္ပဲ သိေနလို႔လား ညိဳေသာ အေရာင္ ေမွာင္တဲ့အသြင္ကို ေဆာင္ၿပီး တိမ္လႊာတိမ္လိပ္တို႔ကလည္း မိုးေကာင္းကင္မွာ ခ်က္ခ်က္ဘဲ အုံ႔ဆိုင္းတက္ လာတာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ မိုးသံ တခ်ဳန္းခ်ဳန္း မ်က္စိတစ္မွိတ္ လွ်က္တစ္ျပက္ အတြင္းမွာဘဲ လွ်ပ္စီးေတြ လက္ၿပီး ေလကလည္း ထန္လာတယ္။ အခ်ိန္ကား နံနက္ ၁၀ နာရီခန္႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ရွိ အတြင္း၀န္႐ုံးဟာ မိုးေတြၾကားမွာ ေလျပင္းကို အန္တုၿပီး အခိုင္အမာရပ္တည္ေနတာေပါ့။ အဲ အထဲမွာ ရွိတဲ့လူေတြဟာ အခ်မ္းဒဏ္ ကို ဂ႐ုမျပဳႏုိင္ဘဲ တိုင္းရင္းသားအားလုံးအတြက္ လႈပ္ရွားေနခဲ့ၾကတယ္ေလ။ သူတို႔ဟာ အတြင္း၀န္႐ုံး ပထမထပ္ အလယ္ခန္းမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အမွဴးျပဳတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။



အသက္ ၃၃ ႏွစ္၀န္းက်င္ပဲ ရွိေသးတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ တက္ေရာက္လာတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြနဲ႔ ယမင္းတို႔ရဲ႕ ႏုိင္ငံအတြက္ ေဆြးေႏြးတိုင္ပင္ေနၾကတာေပါ့။ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ ႏုိင္ငံ့အက်ဳိး၊ ျပည္သူ႔အက်ဳိးအတြက္ ေန႔ညမဟူ လုံ႔လထုတ္ၾက ရွာရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ နံနက္ ၁၀ နာရီနဲ႔ ၃၇ မိနစ္အခ်ိန္ေလာက္ မွာဘဲ ဘယ္လိုမွ မထင္မွတ္ထားတဲ့ ရင္နင့္ဖြယ္ အျဖစ္ဆိုးႀကီးဟာ ႐ုတ္တရက္ ျဖစ္သြားခဲ့ရၿပီေလ။ ဆူညံစြာ ေမာင္း၀င္လာတဲ့စက္သံႏွင့္အတူ ဂ်စ္ကားတစ္စီးဟာ အတြင္း၀န္႐ုံးေရွ႕ကို ေရာက္ရွိလာၿပီး မ်က္ႏွာဖုံးစြပ္ လူေလးေယာက္ဟာ ႐ုတ္တရက္ ၀င္ေရာက္လာၿပီး ျမင္ျမင္သမွ် မည္းမည္းျမင္ရာကို လိုက္လံပစ္ခတ္ေတာ့တာပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ႐ုတ္ျခည္းထရပ္ၿပီး တားရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသနတ္က်ည္ဆန္ထိပ္ဖူးဟာ ကိုယ္တြင္းကို ေရာက္ရွိသြားၿပီး တားျမစ္မႈဟာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူးေပါ့။ အျဖစ္အပ်က္ဟာ ျမန္ဆန္လြန္းတဲ့အတြက္ တစ္ခဏအတြင္းမွာ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ေသြးေခ်ာင္းစီးသြားပါတယ္။ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ ကိုးဦးဟာ မ်ဳိးဖ်က္သစၥာေဖာက္၊ အသားထဲက ေလာက္ထြက္တဲ့သူေတြရဲ႕စနစ္ေၾကာင့္ က်ဆုံးခဲ့ရ ရွာေတာ့တယ္။ ျပည္သူက ခ်စ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ျပည္သူ႔အတြက္ လုပ္ေဆာင္ရင္းနဲ႔ အၾကံပက္စက္ ဆန္ေကာေလာက္မွ ေဇာက္မနက္တဲ့ လူေတြရဲ႕လက္ခ်က္နဲ႔ က်ဆုံးခဲ့ရေလတယ္။ ဘယ္ေလာက္ မိုက္႐ိုင္းလိုက္သလဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔အတူ သခင္ျမ၊ မန္းဘခိုင္၊ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ဳိ၊ မစၥတာ အဗၺဒူရာဇာတ္၊ ဦးဘ၀င္းတို႔လည္း အဲဒီေနရာမွာတင္ ေသဆုံးခဲ့ရရွာတယ္။ အဲ ဒဏ္ရာျပင္းထန္စြာ ရသြားတဲ့ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြား ေစာစံထြန္း၊ အတြင္း၀န္ ဦးအုန္းေမာင္ႏွင့္ သက္ေတာ္ေစာင့္ ေမာင္ေထြးတို႔လည္း ရရွိတဲ့ဒဏ္ရာနဲ႔ ေသဆုံးခဲ့ရရွာတယ္။ အာဇာနည္ ၾကယ္ကိုးပြင့္ အေၾကြေစာခဲ့ရေလၿပီ။



ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ရဲ႕ ေသြးစက္နဲ႔ လမ္းခင္းေပးခဲ့တဲ့ လြတ္လပ္ေရးဟာ အထင္အရွားရွိခဲ့ရၿပီေလ။ ယခုဆိုရင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ကို ေရာက္ရွိ လာခဲ့ျပန္ၿပီေပါ့။ ယမင္းေလ ေရးစရာေတြ ရင္ထဲမွာ အျပည့္ရွိေနပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရင္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းဆို႔နစ္ေၾကကဲြၿပီး ဘယ္လိုမွ ဆက္ေရးလို႔ မရေတာ့ဘူး။ အခု မိုးေတြ သည္းႀကီးမဲႀကီး ရြာေနျပန္ၿပီေလ။ အာဇာနည္ေန႔ကို ႀကိဳတင္ဦးညႊတ္ဂုဏ္ျပဳေနသည့္အလား၊ ယမင္းရဲ႕ရင္ထဲမွာ ေမ့မရေသာေန႔ေလးတစ္ေန႔ကို ျမင္ေယာင္ေနမိပါ ေတာ့တယ္။ အားလုံးတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္စြာနဲ႔ က်ဆုံးေလၿပီးေသာ အာဇာနည္မ်ဳိးခ်စ္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကို ယမင္းနဲ႔အတူ ၀မ္းနည္းပူေဆြးစြာနဲ႔ပဲ ဂုဏ္ျပဳႀကိဳဆို ၾကပါစို႔ေနာ္။

လျမတ္၀ါဆို

လျမတ္၀ါဆို

၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ (ဓမၼစၾကာေန႔)

အမွန္ေျပာရရင္ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကို မေန႔က တင္ဖို႔ပါ။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ မတင္ျဖစ္လိုက္လို႔ ဒီကေန႔ ကၽြန္မရဲ႕ ျမန္မာလို႔ ေမြးေန႔က်ေရာက္တဲ့ေန႔မွာ တင္လိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေန႔ဟာျဖင့္ ျမန္မာမ်ားရဲ႕ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပဋိသေႏၶေနေတာ္မူျခင္း၊ ေတာထြက္ျခင္း၊ တရားဦး ဓမၼစၾကာကို ေဟာၾကားေတာ္မူျခင္း၊ ေရအစံု မီးအစံု တန္ခိုးျပာဋိဟာမ်ားကို ျပသေတာ္မူျခင္းဆိုတဲ့ ထူးျခားတဲ့ေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန႔မွာ ရဟန္းသံဃာမ်ား ပုရိမ၀ါကပ္ဆိုေတာ္မူၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၀ါဆိုလကို လထူးလျမတ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကပါတယ္။ ၀ါဆိုလျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန႔ဟာ ကၽြန္မရဲ႕ ျမန္မာေမြးေန႔ရက္လည္း က်ေရာက္ပါတယ္။
ေရွးျမန္မာဘုရင္မ်ားသည္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ တိုးတက္စည္းကားျပန္႔ပြားေရးႏွင့္ ဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားကို ရရွိေရးဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွစ္ရပ္တို႔ကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ၀ါဆိုလမွာ ပဥၥင္းခံ ရွင္ျပဳပဲြေတာ္ႀကီးကို ရာသီပဲြေတာ္အျဖစ္ က်င္းပေလ့ရွိပါတယ္။ ၀ါဆိုလျပည့္ေန႔မွာ ျဖစ္ေစ၊ လျပည့္ေက်ာ္ ၁ ရက္ေန႔မွာ ျဖစ္ေစ၊ ၀ါဆိုလမွာ ဖူးပြင့္ၾကတဲ့ ပုန္းညက္ပန္း စတဲ့ ပန္းမ်ဳိးစံုတို႔ကို ေစတီပုထိုးမ်ားမွာ သြားေရာက္လွဴဒါန္းဖို႔ ၀ါဆိုပန္းခူးထြက္တဲ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ျမန္မာမ်ားရဲ႕ ၾကည္ႏူးေက်နပ္စရာ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့တစ္ရပ္လည္း ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတာဆိုရင္ျဖင့္ ခုခ်ိန္တိုင္ထိေပါ့ေလ။
အခ်ဳိ႕ကေတာ့ သံဃာေတာ္မ်ား ၀ါဆိုတဲ့အခါ ပူေဇာ္ဆက္ကပ္ႏိုင္ဖို႔ ၀ါဆိုပန္းႏွင့္ ၀ါဆိုဖေယာင္းတိုင္ႀကီးေတြကို ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားမွာ လွဴဒါန္းၾကပါတယ္။ ထို႔အျပင္ သကၤန္းမ်ားကိုလည္း ကပ္လွဴၾကပါတယ္။ ၀ါဆိုေတာ့မယ့္ သံဃာေတာ္မ်ားအား ၀ါဆိုလဆန္းမွာပင္ လွဴဒါန္းၾကတဲ့သကၤန္းျဖစ္တာေၾကာင့္ "၀ါဆိုသကၤန္း" လို႔ေခၚၾကတာေပါ့ရွင္။ ကၽြန္မလည္း ကၽြန္မေမြးေန႔အတြက္ ၀ါဆိုသကၤန္းကပ္ဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ပါတယ္။  ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အစဥ္အလာတစ္ရပ္အျဖစ္ အသက္၊ သိကၡာဂုဏ္၀ါႀကီးသူမ်ားကို ၀ါ၀င္ခါနီးမွာ ပူေဇာ္ဖြယ္ရာမ်ားနဲ႔ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ၾကတာဆိုရင္ျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ ဘိုးေဘးဘီဘင္လက္ထက္ထဲက ခုခ်ိန္တိုင္ေအာင္ပင္ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္ရွင္။

Virus ျပႆနာ ေျဖရွင္းေပးပါ

We're sorry, but this discussion has just been closed to further replies.
ကၽြန္မ ေျပာျပရရင္ stick က စတယ္လို႔ေျပာရမယ္။ ဆိုဒ္ဘာေတြမွာ သံုးေတာ့ တစ္ေန႔ ဘယ္က ဗိုင္းရပ္ပါလာသလဲေတာ့ မသိဘူး။ ပထမ မသိဘူး ဖတ္ခ်င္တဲ့စာေတြ download လုပ္လာျပီး ျပန္ဖြင့္ရင္ ဘာမွ မေပၚဘူး။ ဒါနဲ႔ kaspersky 6 ကေန 7 ကိုခ်ိန္း လုပ္ၾကည့္တယ္။ မရဘူး။ ဒါနဲ႔ version 9 တင္ၿပီး run ၾကည့္ပါေသးတယ္။ မရဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ AVG တို႔ avast တို႔ nero တို႔နဲ႔လည္း စမ္းသပ္ၾကည့္တယ္။ ဘယ္လိုမွ မေသဘူး။ ၿပီးေတာ့ format ခ်ေတာ့လည္း မရဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ေဟာ ခု ကြန္ပ်ဴတာမွာပါ Virus ၀င္ေနတာ ဘာမွ သံုးလို႔မရေတာ့ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ Kaspersky 9 နဲ႔ လုပ္လည္း မရဘူး။ စက္ဖြင့္လိုက္ရင္ကို error က လာတက္ေနတယ္။ ၿပီးေတာ့ Start bar လည္း ေပ်ာက္ေနၿပီ။ software ေတြလည္း ဖြင့္လို႔မရေတာ့ဘူး။ stick မွာ ၀င္တဲ့ေနတာက svchost.exe, Worm. win32,Autoit လို႔ ေပၚေနပါတယ္။ ဘာေတြလည္းေတာ့ မသိဘူး။ အဲ ကြန္ပ်ဴတာမွာေတာ့ worm.P2P. qeneric လို႔ တက္တက္လာတယ္။ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ပါဘူး။ ကူညီၾကပါဦးေနာ္။

ခု စိတ္အရမ္းညစ္ေနတယ္ဗ်ဳိ႕.............

ဘာမွလည္း သံုးလို႔မရေတာ့ဘူး ဟင့္ ဟင့္ ဟင့္

Events Calenoar

Taungbyone Net Festival
Where    : At Taungbyone village near Mandalay   
Whe    : Fullmoon Day of Wagaung (Augus 19)
 The most famous of the Nat(supernatural beings that reward believers) festivals in Myanmar. This event is visited by all those who worship Nat, especially the traders and merchants who want help for more profits!

Ratanagu Nat Festival
Where    : ratanagu pagoda, Amarapura Township                        
When    : 8th Waxing Moon Day of Wagung (August 27)
This is a festival to honour the mother of the two Nat brothers of Taungbyone.

Manuha Temple Festival
Where    : Bagan
When    : Day before and day of the Full Moon of Tazaungmon (November 14 and 15, 2005)
Donating rice to monks, free rice cakes to all and papier macxhe figures.

Kaung Hmu Daw Pagoda Festival
Where    : Sagaing
When    : The Dawn of the Fullmoon Day of Thadingyut (October 17, 2005)
One of the most famous Pagoda festivals, 4 Buddha Images are carried around the villages of the lake on a huge golden barge towed by hundreds of legrowers.

Elephant Dnace Festival
Where    : Kyaukse, Mandalay Divison
When    : Fullmoon day of Thadingyut (October 17)
Papier mache elephants carried around the town towards the pagoda on the Kyaukse Hill. A dance competition features these elephants.


Kahtein Robe Offering Ceremony
Where    : All over the country
When    : The Whole month of the Myanmar month of Tazaungmon (November)
Holy robes are offered to the monks at the monasteries. This offering of robes enable the monks to acquire new robes in place of the old ones that were soiled during the monsoon season.

Hot Air Ballon Festival
Where    : Taunggyi
When    : One week before the Fullmoon of Tazaungmoon to Fullmoon day (Noverber 8)
Pagoda in the abode of the Celestial Beings by Sending up lighted hotair ballons. Now this traditional is combined with a competition to send up the most elaborate and beautiful ballons of every shape and size.


Parade of lights
where    : Taunggyi
When    : Fullmoon night of Tazaungmon (Novermber 15)
The people of Taunggyi and its environs march through the town with decorated floats and lighted candles to the Sulamuni Pagoda at the adge of the town.


Lights Festival and weaving competition
Where    : All over the country; Shwedagon Pagoda
When    : Fullmoon of Tazaungmoon (November 15)
An all - night weaving competition takes place at the Shwedagon Pagoda, on the night berfore the Fullmoon Day.

Welcome!

Welcome to goldmyanmar

Unicode အေၾကာင္း တေစ့တေစာင္း

ကၽြန္မ နားလည္သေလာက္ သိမွတ္သေလာက္ ေဆြးေႏြးခ်င္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘာလဲဆိ္ုေတာ့ ယူနီကုတ္လို႔ ေခၚ တဲ့ Unicode Standard အေၾကာင္းပါပဲ။ ကၽြန္မလည္း တတ္လို႔ နားလည္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ နည္းနည္းလည္း သိတာေလးတစ္ခုပါ။အင္း ေျပာရရင္ ျပႆနာက ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ဘာသာစကားကို ကြန္ပ်ဴတာက မေျပာဘူး။ အလံုးစံုအားျဖင့္ သူတို႔က ဒစ္ဂ်စ္တယ္ခ်ည္းပဲေလ။ စာသားေတြကို သိုေလွာင္ဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ ကိုင္တြယ္တည္းျဖတ္ဖို႔ရာ မျပဳလုပ္ခင္ စာလံုးတိုင္း၊ သေကၤတတိုင္း၊ ပုဒ္ျဖတ္ပုုဒ္ရပ္ အမွတ္အသားတိုင္းကို ပထမဆံုး ကိုယ္စားျပဳ ဂဏန္းမ်ားသို႔ ေျပာင္းပစ္ရမယ္။
             ဒါဆို ကြန္ပ်ဴတာ သံုးသူေတြ ဘယ္ code ဂဏန္းေတြ သံုးၾကသလဲ။ ကၽြန္မတို႔ ကြန္ပ်ဴတာ မကိုင္ဖူးခင္ကေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ ေတာ္ေတာ္ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားမွာပဲ။ ဘယ္လိုလူမ်ဳိးေတြ သံုးတာလဲ။ ကၽြန္မ စဥ္းစားမိတာေပါ့ေလ။ ေဟာ ေတြ႕ေတာ့ ေၾသာ္ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ လက္ႏွိပ္စက္နဲ႔ တီဗီြနဲ႔ တဲြထားတာကို ကြန္ပ်ဴတာလို႔ ေခၚေနၾကတာကိုး။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မ ေတြးမိတယ္။ ကြန္ပ်ဴတာအေၾကာင္းကိုသိဖို႔ ဘာေတြလုိအပ္မလဲ။ ခ်မ္းသာတဲ့သူေတြ ဒါမွမဟုတ္ ပညာတတ္၊ ပညာရွင္ေတြမွာ သံုးသင့္တဲ့အရာလား။ ကၽြန္မတို႔ေကာ ေလ့လာလို႔မရဖူးလား။ ကၽြန္မလည္း ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ဟိုေမးဒီေမး ျပဳလာမိေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ မိသားစုအေျခအေနက သင္တန္းေတြတက္ဖို႔  အခြင့္မသာခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ နီးစပ္ရာေမးရင္း ကၽြန္မ ဆယ္တန္းေအာင္ေတာ့ အလုပ္၀င္လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုပါေတာ့။ အလုပ္ကလည္း ႏွစ္ခုလုပ္ခဲ့ေတာ့ ကၽြန္မမွာ အခ်ိန္ဆိုတာ အဲဒီအခ်ိန္တည္းက မလိုေလာက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ စိတ္အားမေလ်ာ့ခဲ့ဘူး။ တစ္ေန႔ ငါလည္း ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာ ဘာလဲသိေအာင္ လုပ္မယ္လို႔ အေတြးနဲ႔ ကၽြန္မ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။ အလုပ္စလုပ္ေတာ့မွ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာကို မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါၿပီ။ ဒါေတာင္ ျမင္႐ံုပဲ ျမင္ရေသးတယ္ေနာ္။ ကၽြန္မ အနားကတ္ခြင့္မရေသးပါဘူး။ အေ၀းက ေမွ်ာ္ၾကည့္ခြင့္သာ ရခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မကို တာ၀န္ေပးတဲ့ေနရာမွာ လုပ္ေနရင္း ကၽြန္မရဲ႕ကြန္ပ်ဴတာအေပၚ စိတ္၀င္စားမႈကို အလုပ္ရွင္က သိသြားခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ထိလည္းဆို ကၽြန္မ တာ၀န္ျပီးရင္ ကြန္ပ်ဴတာနားသြားျပီး ခလုတ္ေလးေတြကို မထိရဲ ထိရဲနဲ႔ ကိုင္ၾကည့္ဖူးတယ္။ ဒါေတာင္ ဘယ္ဟာကို ဘယ္လိုလုပ္ရတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ မသိေသးဘူး။ တစ္ေန႔ေတာ့ အလုပ္ရွင္က ကၽြန္မရဲ႕တာ၀န္ခ်ိန္ျပီးရင္ ကြန္ပ်ဴတာဆိုတာဘာလဲလို႔ သိေအာင္ သင္ခြင့္ေပးခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မေလ ေပ်ာ္လိုက္တာ အရမ္းပဲ။ မွတ္မွတ္ရရ အဲဒီေန႔က ေပ်ာ္လြန္းလို႔ ထမင္းေတာင္ မစားခဲ့မိဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မ နည္းနည္းသိခဲ့ရတယ္ဆိုပါေတာ့။ ကၽြန္မေလ ခလုတ္ႏွိပ္ရင္ စာလံုးေလးေတြေပၚတာကို ၾကည့္ျပီး ၀မ္းသာလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ဒါေတြ ဘယ္ကလာလဲ။ ဘယ္လိုပညာရွင္ေတြက တီထြင္ခဲ့လဲ။ ဒါေတြ ကၽြန္မ မသိလည္းမသိပါဘူး စဥ္းစားေနတာလည္းမရွိဘူး။ ကၽြန္မမွာ အလုပ္နဲ႔ပဲ နပန္းလံုးေနရတဲ့အတြက္ သင္တန္းဆိုတာလည္း မသိခဲ့ဘူး။ နည္းနည္းသိ နည္းနည္းေလ့လာေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ခုေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ ကၽြန္မ ေလ့လာမိသေလာက္ေပါ့ေလ။ ခုေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ Unicode ဆိုတာႀကီးက ေတာ္ေတာ္ ေရပန္းစားလာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ နားမလည္ဘူး။ ဟိုလူလည္း code ဒီလိုလည္း code အေၾကာင္းေတြ ေျပာေနၾကတာကို ၾကားၾကားေနရတယ္။ ဒါဆို ဘယ္ code ဂဏန္းေတြ သံုးၾကသလဲ။ အေစာပိုင္း PC ေတြက ASCII လို႔ေခၚတဲ့ code အေပၚ အမွီျပဳေနၾကတယ္။ အေနာက္ဥေရာပ ဘာသာစကားထဲက အကၡရာစာလံုး အမ်ားစုအတြက္ ဂ႐ုတစိုက္ စီမံျပဳလုပ္ေပးထားတယ္။ ဒါေပမယ့္ World Wide Web ေခတ္ႀကီးမွာ ဒီေလာက္နဲ႔ မလံုေလာက္ေတာ့ဘူးေလ။ ဟင္ဒီ၊ ျမန္မာ၊ ေဟာ ရွမ္းတို႔ မြန္တို႔ ဒါမွမဟုတ္ ထိုင္းစာ၊ တ႐ုတ္၊ ဂ်ပန္စာေတြအတြက္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။
         အဲ အဲဒီမွာတင္ Unicode ဆိုတာႀကီး ၀င္လာတာ သိရတယ္။ Computing အတြက္ ေက်ာက္စာတကာတို႔ရဲ႕ ဘိုးေအ Rosetta Stone လုိ႔ တင္စားေခၚဆိုႏိုင္ေလာက္တယ္။ Unicode Standard အေရးအသား ဘာသာစကား ၃၀ ေက်ာ္ရဲ႕ စာလံုး၊ သေကၤတ သို႔မဟုတ္ glyph တစ္ခုစီအတြက္ မတူမထပ္တဲ့ ဂဏန္းမ်ား သတ္မွတ္ေပးတယ္။ ထပ္မံႀကီးထြားလ်က္ေနပါလားလို႔ သိခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ကၽြန္မ သိရသေလာက္ေပါ့။ Unicode Standard 5.1 ဆိုလား ထြက္လာတယ္လို႔ ၾကားရတယ္။ ေဟာ ေနာက္ ေဇာ္ဂ်ီယူနီကုဒ္တဲ့ ေနာက္မၾကာပါဘူး။ မိုင္ျမန္မာယူနီကုဒ္ဆိုျပီး ကၽြန္မ ထပ္မံ သိလာရျပန္ပါတယ္။ အဲ အဲဒီမွာတင္ ဘယ္ယူနီကုဒ္က အစစ္လဲ။ ယူနီကုဒ္ဆိုတာဘာလဲ။ ကၽြန္မ သိခ်င္ခဲ့ျပန္ေရာ။ တတ္လို႔လည္း မဟုတ္သလို နားလည္လို႔လည္း မဟုတ္ျပန္ဘူး။ သိခ်င္တာသက္သက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မလို လူပိန္းတစ္ေယာက္က ဒါေတြ သိဖို႔ လိုအပ္လား။ ေနာက္ပိုင္း လူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ယူနီကုဒ္ပဲ သံုးက်ေတာ့မွာလား။ ယူနီကုဒ္ဆိုတာ ႐ိုး႐ိုးေဖာင့္နဲ႔ဘာကြာလဲ။  ကၽြန္မ နည္းပညာေတြကို လိုက္မမီေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ သိခ်င္ခဲ့တယ္။ ဒီယူနီကုဒ္ဆိုတာေတြ ဘယ္ေနရာမွာ သံုးၾကမွာလဲ။ ခုသံုးေနတဲ့ ေဖာင့္ေတြကေရာ သံုးလို႔မျဖစ္ဘူးလား။ တကယ္လို႔ ယူနီကုဒ္ေတြေရာ ႐ုိး႐ိုးေဖာင့္လို သံုးလိုမရဘူးလား။ ဒါေတြဟာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ကၽြန္မ ေလ့လာမိသေလာက္ ယူနီကုဒ္ေတြက ခုထိ အၿပီးထိ မေရာက္ေသးဘူး။ ဘယ္အတိုင္းအတာထိ သြားၾကမွာလဲ။ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ၿပီးဆံုးမွာလဲ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ကၽြန္မ စေတြ႕တာကေတာ့ ဘေလာဂ့္စလုပ္တဲ့အခ်ိ္န္ ၂၀၀၅ - ၂၀၀၆ မွာပဲ ေဇာ္ဂ်ီယူနီကုဒ္နဲ႔ စေတြ႔ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ေဇာ္ဂ်ီမွာ ေဖာင့္ေတြ ဘယ္ႏွမ်ဳိးရွိလဲ။ ကၽြန္မ မသိဘူး။ ကၽြန္မ ဘေလာဂ့္လုပ္ျဖစ္ကတည္းက အစားအေသာက္၊ အသြားအလာ၊ အ၀တ္အစား ေခၽြတာၿပီး အင္တာနက္ သံုးခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာလို႔ ကိုယ့္blog မွာ ေရးလို႔ရတဲ့အတြက္ ကၽြန္မ အရမ္း၀မ္းသာတယ္။ ဒီလို လုပ္ေပးတဲ့သူေတြ ဘယ္သူေတြဆိုတာလည္း မသိေသးတဲ့အခ်ိန္ထဲက ကၽြန္မ ေက်းဇူးအရမ္းတင္မိတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မမွာ အဂၤလိပ္စာ အရမ္းအားနည္းတဲ့အခ်က္ေၾကာင့္ေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ မေတာက္တေခါက္ ပညာေလးနဲ႔ သိတာ၊ ျမင္တာ၊ ၾကားတာေလးေတြ တင္ျပခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ေဇာ္ဂ်ီယူနီကုဒ္မွာလည္း ဆိုက္ဘာေတြက ေဇာ္ဂ်ီယူနီကုဒ္႐ိုက္ပံုျခင္းေတြေလ တစ္ေနရာနဲ႔ တစ္ေနရာ မတူဘူး။ ေအာက္ပဆင့္ေတြဆို တခ်ဳိ႕ဆိုင္ေတြမွာ ႐ိုက္လို႔ရေပမယ့္ တခ်ဳိ႕မွာ မရျပန္ဘူး။ ဒီေတာ့ စာကို အသံထြက္နဲ႔ ႐ိုက္ရတာေတြ ဖတ္မိေတာ့ တစ္မ်ဳိးေတာ့ တစ္မ်ဳိးပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မလည္း သိသေလာက္ အသိေလးနဲ႔ ဆက္လာခဲ့တာပါ။ အခု အမွန္ေျပာရရင္ ေဇာ္ဂ်ီယူနီကုဒ္ နာမည္တက္လာတာဟာ blog ေတြေၾကာင့္ဆိုလည္း မမွားဘူးလို႔ ကၽြန္မ ယူဆမိပါတယ္။ ဒီျပင္ ယူနီကုဒ္က်ေတာ့ သံုးခြင့္မရတာရင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြလည္း ေဇာ္ဂ်ီေလာက္ မရတာရယ္ တက္မလာတာလို႔ ကၽြန္မ ထင္ပါတယ္။ ယူနီကုဒ္ဆိုတာ တစ္မ်ဳိးပဲရွိရမွာမလား။ ဘယ္ဟာက အစစ္အမွန္လဲ။ တကယ္လို႔သာ ယူနီကုဒ္လုပ္တဲ့သူေတြအားလံုး သတ္မွတ္ခ်က္ မထားဘဲ ယူနီကုဒ္တစ္ခုတည္းအတြက္ အာ႐ံုစုိက္ၿပီး စုစုစည္းစည္း တိုင္တိုင္ပင္ပင္ လုပ္သြားရင္ေကာ ဒီထက္ ပိုၿပီး မေအာင္ျမင္ဘူးလား။ ယူနီကုဒ္အားလံုးဟာ ေဇာ္ဂ်ီယူနီကုဒ္လို႔ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လူတိုင္း ဘယ္ေနရာမဆို သံုးပိုင္ခြင့္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ရလာခဲ့မယ္ဆိုရင္............
           ဒီလို IT တိုးတက္ေနတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံအတြက္၊ ကၽြန္မတို႔လူေတြအတြက္ လူတိုင္း လူတိုင္း အသိပညာတိုးပြားလာၿပီး ေခတ္တုံး၊ စနစ္တုံးမျဖစ္ေတာ့ပဲ ခုလို ေခတ္သစ္ Computing ဟာ Unicode မပါလို႔ မျဖစ္ေတာ့တဲ့ ေခတ္တစ္ေခတ္ကို အမွန္ေရာက္ရွိလာေတာ့မယ္လို႔ ကၽြန္မ ထင္ျမင္မိပါေတာ့တယ္ရွင္။

ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔

အားလုံး မဂၤလာပါရွင္။ ဇူလိုင္လ ၃ ရက္ေန႔သည္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ ကၽြန္မ သိထားသမွ်ကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
ကၽြန္မတို႔ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ႕ ေရွးေခတ္ဘ၀ဟာ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ အျခား အျခားေသာ ႏိုင္ငံမ်ားက အမ်ဳိးသမီးမ်ားလိုဘဲ အားႏဲြ႕သူလို႔ သတ္မွတ္ခံခဲ့ၾကရ ပါတယ္။ အိမ္တြင္းမႈလုပ္၊ သိမ္းထုပ္ေသခ်ာ ဆိုတဲ့ ဆုံးမစာအတိုင္း လုပ္ကိုင္ ခဲ့ၾကရပါတယ္။ အျပင္ထြက္ ပညာသင္ဖို႔၊ အလုပ္လုပ္ဖို႔ အခြင့္အလမ္းေတြ အလြန္ပဲ နည္းပါးၿပီး အခြင့္အလမ္းမရရွိခဲ့ၾကပါဘူး။ အဲဒီထဲကမွ ထူးခြၽန္တဲ့ အမ်ဳိးသမီးေကာင္းေတြလည္း ရွိလာခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စာေပနယ္မွာ စစ္ႀကိဳေခတ္က ပထမဆုံး ေပၚထြန္းလာခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရမဲ့သူကေတာ့ စာေရး ဆရာမႀကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလးဆိုတာပါဘဲ။ သူက ၁၉၀၄ ခု ဖြားဆိုေတာ့ အေတာ္ကုိ ေစာပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ေတာင္ ဘယ္ေရာက္ေနမွန္း မသိေသးတဲ့ ဘ၀ပါပဲ။ အဲ ၁၉၃၀ ေလာက္မွာ ႏုိင္ငံေရး ႏိုးၾကားမႈနဲ႔အတူ စာေပမွာ ၀င္လႈပ္ရွား ခဲ့တဲ့ သတင္းစာဆရာမႀကီးေတြ ေပၚထြန္းလာခဲ့ျပန္တာကို သိရွိခဲ့ရျပန္တယ္။ အင္း ပထမဆုံး အမ်ဳိးသမီး သတင္းစာထုတ္ေ၀သူ အယ္ဒီတာကေတာ့ ေဒၚဖြားရွင္ပါတဲ့ရွင္။ ေနာက္ ေဒၚထားထားတဲ့။ ၿပီးေတာ့ အင္ဒပင္းဒင့္ ေဒၚစန္းတဲ့။ ကၽြန္မလည္း သိမွတ္ရတာကို ေျပာရတာပါ။ ကုိယ္မွာ မေမြးေသးတာကိုး။ သူတို႔ဟာ ကိုလိုနီအစိုးရကို ကေလာင္နဲ႔ ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကတဲ့ မိန္းမ သူရဲေကာင္းေတြပါဘဲ။
ခုဆို ကၽြန္မတို႔ေခတ္မွာေတာ့ အားႏဲြ႕သူေတြ မဟုတ္ၾကေတာ့ဘူးေလ။ အမ်ဳိးသားမ်ားနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ရမယ္ ဆိုတဲ့ အသိစိတ္ေတြနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ဟာ လႈပ္ရွားလာေနၾကၿပီေလ။ အမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ႕ဘ၀မွာ ေမြးလာစဥ္ကတည္းကပဲ ေယာက္်ားသားေတြမွာ ရွားပါးလွတဲ့ မိခင္စိတ္ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္တစ္ခု အရင္းခံ ပါလာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။
ဒီလိုဘဲ အမ်ဳိးသားမ်ားကို တင္စားတဲ့ စာသားေလးတစ္ခုရွိပါေသးတယ္။ ဘာတဲ့။ ေကာင္းကင္တမြတ္၊ ၾကယ္ကိုဆြတ္လည္း မလြတ္စတမ္း ရျမဲတမ္းဆိုလားဘဲ။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္းကင္က ၾကယ္တံခြန္အသစ္ကို ဂ်ာမနီႏိုင္ငံသူ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က ပထမဆုံး ေတြ႕ရွိခဲ့တာကို သိခဲ့ရျပန္တယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြအေပၚမွာ ျမင့္ျမတ္စြာ နားလည္သူေတြကေတာ့ ပုခက္လႊဲေသာလက္သည္ ကမၻာကို လႊမ္းမိုးႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာၾကတာေပါ့။ ေဒါက္တာ မတင္၀င္းကေတာ့ ရာဇ၀င္ထဲက မိန္းမသားဆိုဘဲ။ ေတာ္ေတာ္ေလး ေကာင္းတယ္ ဖတ္ၾကည့္ပါလား။ ကၽြန္မကေတာ့ အမ်ဳိးသမီးဆိုတာ လူသားတစ္ဦးပဲ ျဖစ္တယ္။ အမ်ဳိးသမီးရယ္၊ အမ်ဳိးသားရယ္ ခဲြဲျခားေနဖို႔ မလိုဘူးလို႔ထင္ပါတယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးၿပီး ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ႏိုင္ရဲတဲ့သူဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ လူသားပဲ ျဖစ္ရမွာေပါ့။ မည္သူမဆို အမ်ဳိးသမီးဘဲျဖစ္ျဖစ္ အမ်ဳိးသားပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကိဳးစားရင္ ေအာင္ျမင္မွာဘဲ စဥ္းစားၾကည့္ေလ။ အခု အမ်ဳိးသားမ်ားရွိေနျခင္းဟာ အမ်ဳိးသမီး ဆိုတဲ့ မိခင္မ်ားက ေမြးဖြားခဲ့ၾကလို႔ေပါ့။ အေျဖက ရွင္းေနတာဘဲ။ ျမတ္စြာဘုရားေတာင္ မယ္ေတာ္မာယာက မီးဖြားသန္႔စင္ခဲ့လို႕ ဘုရားအျဖစ္ကို ရေတာ္မူခဲ့တာေပါ့။ ေျပာရရင္ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီးပါပဲ။ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ား အားကစားနဲ႔ ကမၻာကို လႊမ္းလာေနတာကိုလည္း ေတြ႕ရွိေနရပါၿပီ။ ကၽြန္မျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးတိုင္းကို သံမဏိပြင့္ဖတ္မ်ားႏွင့္ ဖဲြ႕စည္းထားတဲ့ ပန္းမ်ား ျဖစ္သင့္တယ္လို႔ ျမင္ခ်င္တယ္။ ဘ၀မွာ ေလာကဓံႏွင့္ ေနေရာင္ျခည္ကို အလြယ္တကူ အ႐ႈံးေပးၿပီး ေၾကြက်ေပးလိုက္တဲ့ ပန္းေတြ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ ခုဆိုရင္ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ကို ေနရာတိုင္းမွာ ဂုဏ္ျပဳႀကိဳဆိုၿပီး ဖြင့္ပဲြေတြ လုပ္လာတာကို ေတြ႕ရွိရျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္မ ၀မ္းသာၾကည္ႏူးမိသလို ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ား ဦးစီးတဲ့ စာအုပ္ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိ မႈေတြ၊ စာအုပ္ေစ်းေရာင္းပဲြေတာ္ေတြ က်င္းပလာျခင္းအားျဖင့္ ေက်နပ္ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ ကမၻာမွာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳလာတာေတြလည္း ေတြ႕ရွိေနရပါၿပီ။ ဒီလိုဘဲ သုညတစ္လုံးထဲရွိျခင္းဟာ အသုံးမ၀င္ေပမဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးအားလုံးဟာ တစ္ဆိုတဲ့ ဂဏန္းရဲ႕ေနာက္မွာ သုညမ်ားစြာနဲ႔အတူ တန္ဖိုးရွိေသာ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ေျပာရင္းနဲ႔ ဇူလိုင္လ ၃ ရက္ေန႔မွာ က်ေရာက္တဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ားေန႔ကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာစြာနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳႀကိဳဆိုလိုက္ပါတယ္ေနာ္။

ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးမ်ား ဒီထက္ ဒီထက္ ပိုၿပီး တိုးတက္ေအာင္ျမင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းျပဳရင္း...

ယုံၾကည္ဖို႔ ခက္တယ္ကြယ္...

ေလာကသဘာ၀အရ
ေန၀င္ခ်ိန္ရွိသလို
ေနထြက္ခ်ိန္လည္းရွိခဲ့
သဘာ၀တရားက
သူ႕အလိုလို အားျဖည့္ေပးခဲ့
လူေတြမွာေကာ
..........
စဥ္းစားစရာေတြ ျဖစ္ေပၚေနခဲ့
အရာအားလံုးဟာ
မေျပာင္းလဲဘဲ အျမဲတည္တံ့ႏိုင္ပါ့မလား
ေလာကဓံသေဘာ
လြန္ဆန္လို႔ ရပါ့မလား
ေၾသာ္....
ငါလည္းပဲ ေလာကီသားေပမို႔
ေလာကကို ရဲရဲရင္ဆိုင္ဖို႔
လူ႔ေလာကထဲေရာက္ရွိလာခဲ့
ဘ၀ဆိုတာ...
အငိုနဲ႔ စ
အငိုနဲ႔ ဆံုး
ေလာကသေဘာ စဥ္းစားမိေသာအခါ
အရာရာ ယုံၾကည္ဖို႔ ခက္တယ္ကြယ္...