ပညာတတ္လည္း ဒီအတိုင္းပဲ

မေန႔က စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးရဲ႕ ေျပာျပတဲ့ ဥပမာေလးကို
အရမ္းသေဘာက်မိတယ္။ သူကေတာ့ ခုလက္ရွိစီးပြားေရးနယ္ပယ္မွာ
ရပ္တည္မႈတစ္ခုရရွိေနတဲ့ ေအာင္ျမင္တဲ့လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးျဖစ္ေနပါျပီတဲ့။
တစ္ခ်ိန္တုန္းက သူ ၁၀ တန္းေအာင္စဥ္က အစုိးရ၀န္ထမ္းအျဖစ္ ရရွိေအာင္
ၾကိဳးစားေနတုန္းမွာ ၀န္ထမ္းဘ၀နဲ႔ ေနတဲ့အထက္လူေတြက တစ္ဦးျပီး တစ္ဦး
ထြက္ေနၾကတယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ သူ စဥ္းစားတယ္ေပါ့ေလ.. ငါက ၀င္ဖို႔
ၾကိဳးစားေနခ်ိန္မွာ သူတို႔ ဘာေၾကာင့္ ထြက္ဖို႔ၾကိဳးစားေနၾကတာလဲ… ဒီေတာ့
မျဖစ္ေသးဘူး ငါ မ၀င္ေသးပဲ ေနၾကည့္ဦးမယ္ေပါ့ အဲလိုနဲ႔ ေနလာခဲ့တာ ခုလက္ရွိ
လုပ္ငန္းရွင္ျဖစ္သာလာတယ္။ အစိုးရ၀န္ထမ္း မလုပ္ခဲ့ရဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႔ သူက
လူငယ္ေတြ သင္တန္းေတြတက္ၾက တစ္ခုျပီးတစ္ခုသာ တက္ေနတယ္ အလုပ္ကို
ရရွိႏုိင္ဖို႔ မၾကိဳးစားၾကတာေတြလည္း ေတြ႕ရွိရတယ္တဲ့။ သူ ဥပမာေလး
တစ္ခုေျပာျပခ်င္ပါတယ္တဲ့။ ကိုလိုနီေခတ္က ဘုရားေက်ာင္းမွာ
ေခါင္းေလာင္းထိုးတဲ့ အလုပ္လုပ္တဲ့ အဘိုးအိုတစ္ဦး ရွိပါတယ္။ သူဟာ အျမဲ
ေခါင္းေလာင္းထုိးတဲ့အလုပ္ပဲ လုပ္ကိုင္လာေနရင္းနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းမွာ
အသင္းေတာ္က စည္းကမ္းတစ္ခု ခ်မွတ္လိုက္ပါသတဲ့။ စည္းကမ္းကေတာ့
ဘုရားေက်ာင္းမွာ အလုပ္လုပ္သူတိုင္း ပညာသင္ၾကားရမယ္ေပါ့။ ဒီေတာ့ လူတိုင္းက
သင္ၾကားႏုိင္ဖို႔ ၾကိဳးစားၾကေပမယ့္ အဘိုးအိုခမ်ာေတာ့ အသက္ၾကီးေနေတာ့
သင္လို႔လည္း တတ္မွာမဟုတ္ဘူးေပါ့ သူ႔ဘာသာစဥ္းစားျပီး မသင္ဘူးဆိုျပီး
ေနသတဲ့။ ဒီေတာ့ ဘုရားေက်ာင္းရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအရ ဘုရားေက်ာင္းမွာ
အလုပ္လုပ္ခြင့္ကို အဘိုးအိုအတြက္ စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ပိတ္ပင္လိုက္ပါေရာ။
ဒါနဲ႔ အဘိုးအိုလည္း အလုပ္လက္မဲ့နဲ႔ေနရရွာတယ္။ တစ္ေန႔ေတာ့ သူဟာ
ေဆးလိပ္အရမ္းေသာက္ခ်င္ေတာ့ မေနႏုိင္ဘဲ အေရာင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ
သူႏုိင္သေလာက္ ပိုက္ဆံနဲ႔ ေဆးလိပ္တစ္လိပ္၀ယ္ေသာက္မယ္ဆိုျပီး သြား၀ယ္ေတာ့
ဆိုင္မွာ သူေသာက္ႏုိင္တဲ့ ေစ်းႏႈန္းနဲ႔ ေဆးလိပ္မေရာင္းဘူးတဲ့။ ဒီေတာ့
အဘိုးအိုက စဥ္းစားတယ္။ ငါ့လိုမ်ဳိး လူေတြ ရွိဦးမွာပဲဆိုျပီး
ေစ်းႏႈန္းသက္သာတဲ့ေဆးလိပ္ကိုသာ ငါ ေရာင္းမယ္ဆိုရင္ အေတြး၀င္လာတယ္။ ဒါနဲ႔
လမ္းေထာင့္မွာ ေဆးလိပ္ကို တစ္လိပ္ခ်င္းေရာင္းၾကည့္တယ္။
၀ယ္ေသာက္တဲ့သူမ်ားေတာ့ သူမွာ ေငြေလးအေတာ္ရႊင္လာတယ္။ ဒါနဲ႔ ထပ္ျပီး
ေနာက္လမ္းေထာင့္မွာ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ထပ္ခဲြျပီး
ေဆးလိပ္တစ္လိပ္ခ်င္းဆီေရာင္းျပန္တယ္။ ဒါနဲ႔ သူမွာ ေငြေတြစုႏုိင္လာတယ္။
သူမ်ားက သူ႔ကိုအၾကံေပးတယ္ ေငြေတြကို ဒီတိုင္းမထားနဲ႔ ဘဏ္မွာစုထားရင္
တိုးပြားမယ္ေပါ့။ ဒါန႔ဲ ဘဏ္မွာအေကာင့္ဖြင့္ျပီး ေငြစုေတာ့ ဘဏ္က သူ႔ကို
လက္မွတ္ထုိးခုိင္းတယ္။ သူက စာမတတ္ေတာ့
လက္မွတ္မထိုးတတ္ဘူး။ ဒါဆိုလည္း ရတယ္ေလ လက္ေပြႏွိပ္ေပါ့ ဆိုျပီး
လက္ေပြႏွိပ္ခုိင္းရင္း ေျပာတယ္တဲ့ ခင္ဗ်ား ဒီေလာက္ပိုက္ဆံေတြ
ရွာႏုိင္တာေတာင္ စာမတတ္ဘူးေနာ္။ စာမ်ား တတ္လို႔ကေတာ့ ခင္ဗ်ား
ဘာျဖစ္မယ္ထင္လဲတဲ့ ဘဏ္စာေရးက ေမးေတာ့ အဘိုးအုိက ဒီလို
ျပန္ေျပာလိုက္ပါေတာ့တယ္။

"အင္း စာမတတ္လို႔ ဒီလို ပိုက္ဆံေတြရွာႏုိင္တာေပါ့။ စာမ်ားတတ္လို႔ကေတာ့
ခုခ်ိန္ဆို ဘုရားေက်ာင္းမွာ ေခါင္းေလာင္းဆဲြေနတုန္းပဲေပါ့"

လို႔ ေျပာေတာ့ ဘဏ္စာေရး သူ႔နဖူး သူ ရိုက္လိုက္မိပါတယ္။ ဒီအဓိပၸာယ္ေလးက
ခုေခတ္ကိုမ်ား ေျပာေနသလား.. လို႔လည္း စဥ္းစားေနမိပါေတာ့တယ္။