အခုတစ္ေလာ blog ေတြ၊ wiki ေတြ အျပင္ ကိုယ္ပိုင္ဒိုမိန္းေတြနဲ႔ အုပ္စုေတြ၊ website ေတြ တိုးတက္မ်ားျပားလာတာကို အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ေတြ႕ရွိလာရပါၿပီ။ ဒါေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လူငယ္လူရြယ္ေတြ အခ်ိန္ကို အလဟႆ မကုန္ဆံုးေဆာင္ အသံုးခ်တတ္လာၾကၿပီလို႔ မွန္းဆလို႔ ရပါတယ္။ ဒါဟာ ျဖစ္လည္း ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ တိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္အေျခအေနမွာ နည္းပညာေတြ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔ အသစ္အသစ္ေတြ ေပၚထြက္လာေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႔တစ္ေတြဟာ ေခတ္ေနာက္ ျပတ္က်န္လို႔မရပါဘူး။ မီဒီယာစတိုင္သစ္ေတြနဲ႔အတူ တတ္ႏုိင္သေရြ႕ ေရွ႕ကို အေရာက္လွမ္းႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကရမွာပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္း blog ေတြ မ်ားျပားလာတာနဲ႔အမွ် အမ်ားရဲ႕အျမင္မွာ ကဲြျပားျခားနားစြာ ျမင္တတ္ဖို႔လည္း လိုအပ္တယ္လို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။
blog ေတြဟာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုတည္းအတြက္ ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုတာပါပဲ။ ကိုယ္ပိုင္ ခံစားခ်က္၊ ကိုယ္ပိုင္ေတြ႕ရွိခ်က္၊ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔အတူ အႏုပညာေတြ၊ နည္းပညာ ဗဟုသုတေတြ၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး အားလံုး အားလံုး လက္လွမ္းမီသေလာက္ ၀ါသနာအရင္းခံၿပီး ျဖန္႔ေ၀ေနၾကတာဟာ အလြန္တရာ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ ယာဥ္စည္းကမ္းလမ္းစည္းကမ္းရွိသလို၊ လူမွာလည္း လူ႔စည္းကမ္းရွိသလို ဘေလာဂ့္ေတြမွာလည္း ဘေလာဂ့္စည္းကမ္းဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ဘေလာဂ့္ဂါတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္ဖန္တီးတဲ့ အႏုပညာအတြက္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ တာ၀န္ယူရပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့သတင္း၊ မွန္ကန္တဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ မွန္ကန္တဲ့အေၾကာင္းအရာ ဒါေတြဟာ တိက်မွန္ကန္မႈရွိမွသာ ကိုယ့္ဘေလာဂ့္မွာ တင္ျပၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ငါသာေစ သူ နာေစဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမ်ဳိးက ေရရွည္မွာ တည္ျမဲမႈ မရွိ႐ံုမွ်မက ဘေလာဂ့္ဂါ အမ်ားကိုလည္း ယုံၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ေစတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘေလာဂ့္ဂါတိုင္း နားလည္လက္ခံသေဘာေပါက္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္အျမင္ သူ႕အျမင္ ဖလွယ္ျခင္းဟာလည္း ေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ ေအာင္ျမင္တိုးတက္မယ့္ တက္လွမ္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပင္ပ ဘေလာဂ့္ဂါမ်ား ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ မ်ားျပားေနတာကို ေတြ႕ရွိျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြလည္း ဒီလို မီဒီယာအသစ္ေတြ အမ်ားအျပား တိုးတက္ေစခ်င္တာ အမွန္ပါ။ ဘေလာဂ့္ဂါအခ်င္းခ်င္း ႐ုိင္းပင္းကူညီၿပီး ျပည္ပ မီဒီယာသမားေတြ ကိုယ့္၀န္းက်င္းအတြင္း မ၀င္လာႏိုင္ေအာင္ အားလံုးႀကိဳးစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ျပည္ပႏိုင္ငံသား ဘေလာဂ့္ေတြကို ေလ့လာမိသေလာက္ ဘေလာဂ့္ဂါေတြရဲ႕ ၃၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကသာ ဘေလာဂ့္တင္ျခင္းကို ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္ရဲ႕ ပံုစံသစ္တစ္မ်ဳိးအျဖစ္ ႐ႈျမင္ၾကၿပီး က်န္ ၆၅ ရာခိုင္ႏႈန္းနီးပါးကေတာ့ ယင္းသို႔ မယူဆပါဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲ ေနာက္ၿပီး မိမိိတုိ႔ဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာျဖစ္ေစ၊ မၾကာခဏျဖစ္ေစ မိမိတို႔သတင္းမွာ ေဖာ္ျပမယ့္ အခ်က္အလက္ေတြရဲ႕ မွန္ကန္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စစ္ေဆးအတည္ျပဳဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ပိုေပးၿပီး လုပ္ၾကတယ္လို႔ ဆိုသူ အေရအတြက္ကေတာ့ ၅၆ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ်သာ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘေလာဂ့္ဆိုတာနဲ႔ တစ္ခုထဲေသာ အေၾကာင္းအရာကို မျမင္ေစခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ့္ေရးသားခ်က္ကို ကိုယ္တာ၀န္ယူရပါမယ္။ ဘေလာဂ့္ဂါ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ သတင္းေတြကို အြန္လို္င္းတင္ရာမွာ သူတို႔ရဲ႕ အမည္၀ွက္ကိုသာ ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။
blog ေတြဟာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုတည္းအတြက္ ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုတာပါပဲ။ ကိုယ္ပိုင္ ခံစားခ်က္၊ ကိုယ္ပိုင္ေတြ႕ရွိခ်က္၊ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔အတူ အႏုပညာေတြ၊ နည္းပညာ ဗဟုသုတေတြ၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး အားလံုး အားလံုး လက္လွမ္းမီသေလာက္ ၀ါသနာအရင္းခံၿပီး ျဖန္႔ေ၀ေနၾကတာဟာ အလြန္တရာ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ ယာဥ္စည္းကမ္းလမ္းစည္းကမ္းရွိသလို၊ လူမွာလည္း လူ႔စည္းကမ္းရွိသလို ဘေလာဂ့္ေတြမွာလည္း ဘေလာဂ့္စည္းကမ္းဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ဘေလာဂ့္ဂါတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္ဖန္တီးတဲ့ အႏုပညာအတြက္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ တာ၀န္ယူရပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့သတင္း၊ မွန္ကန္တဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ မွန္ကန္တဲ့အေၾကာင္းအရာ ဒါေတြဟာ တိက်မွန္ကန္မႈရွိမွသာ ကိုယ့္ဘေလာဂ့္မွာ တင္ျပၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ငါသာေစ သူ နာေစဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမ်ဳိးက ေရရွည္မွာ တည္ျမဲမႈ မရွိ႐ံုမွ်မက ဘေလာဂ့္ဂါ အမ်ားကိုလည္း ယုံၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ေစတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘေလာဂ့္ဂါတိုင္း နားလည္လက္ခံသေဘာေပါက္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္အျမင္ သူ႕အျမင္ ဖလွယ္ျခင္းဟာလည္း ေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ ေအာင္ျမင္တိုးတက္မယ့္ တက္လွမ္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပင္ပ ဘေလာဂ့္ဂါမ်ား ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ မ်ားျပားေနတာကို ေတြ႕ရွိျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြလည္း ဒီလို မီဒီယာအသစ္ေတြ အမ်ားအျပား တိုးတက္ေစခ်င္တာ အမွန္ပါ။ ဘေလာဂ့္ဂါအခ်င္းခ်င္း ႐ုိင္းပင္းကူညီၿပီး ျပည္ပ မီဒီယာသမားေတြ ကိုယ့္၀န္းက်င္းအတြင္း မ၀င္လာႏိုင္ေအာင္ အားလံုးႀကိဳးစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ျပည္ပႏိုင္ငံသား ဘေလာဂ့္ေတြကို ေလ့လာမိသေလာက္ ဘေလာဂ့္ဂါေတြရဲ႕ ၃၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကသာ ဘေလာဂ့္တင္ျခင္းကို ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္ရဲ႕ ပံုစံသစ္တစ္မ်ဳိးအျဖစ္ ႐ႈျမင္ၾကၿပီး က်န္ ၆၅ ရာခိုင္ႏႈန္းနီးပါးကေတာ့ ယင္းသို႔ မယူဆပါဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲ ေနာက္ၿပီး မိမိိတုိ႔ဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာျဖစ္ေစ၊ မၾကာခဏျဖစ္ေစ မိမိတို႔သတင္းမွာ ေဖာ္ျပမယ့္ အခ်က္အလက္ေတြရဲ႕ မွန္ကန္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စစ္ေဆးအတည္ျပဳဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ပိုေပးၿပီး လုပ္ၾကတယ္လို႔ ဆိုသူ အေရအတြက္ကေတာ့ ၅၆ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ်သာ ရွိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဘေလာဂ့္ဆိုတာနဲ႔ တစ္ခုထဲေသာ အေၾကာင္းအရာကို မျမင္ေစခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ့္ေရးသားခ်က္ကို ကိုယ္တာ၀န္ယူရပါမယ္။ ဘေလာဂ့္ဂါ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ သတင္းေတြကို အြန္လို္င္းတင္ရာမွာ သူတို႔ရဲ႕ အမည္၀ွက္ကိုသာ ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။
ဘေလာဂ့္ဂါေတြဟာ သတင္းေရးရာမွာ သူတို႔ရဲ႕ အမည္မွန္ကို မေဖာ္ျပတဲ့အတြက္ တကယ္လို႔ သတင္းမွားေတြ ေပးခဲ့ရင္လည္း သူတို႔ကို ေျခရာခံႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထိုအျဖစ္ေတြေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕ ဘေလာဂ့္ဂါေတြ မွားယြင္းတဲ့ ေကာလဟလသတင္းေတြကို ျဖန္႔ေ၀လာမိတဲ့အခါ က်န္ဘေလာဂ့္ဂါမ်ားကိုပါ ထိခိုက္နစ္နာေစမႈ ျဖစ္ပြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အထင္မွား အျမင္မွားမႈေတြလည္း ျဖစ္လာႏိုင္စရာ ရွိလာပါမယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ နည္းပညာေတြ တိုးတက္ျပန္႔႔႔ပြားလာတာနဲ႔အမွ် လူႀကီး လူငယ္ လူရြယ္ေတြအားလံုး နည္းပညာ ဗဟုသုတအျမင္ေတြ ေနရာတိုင္းမွာ ရရွိလာနုိင္မယ္ဆိုရင္၊ နားလည္မႈေတြ မွန္ကန္လာႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ဘေလာဂ့္ေတြ ဘယ္ေလာက္အေရးပါလာမလဲ။ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံလံုးရဲ႕ စီးပြားေရး အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအျဖစ္ ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ ဘေလာဂ့္ေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ အေျခခံ အေဆာက္အအံုကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ ေတြးထင္ခ်က္ဟာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ခိုင္လံုမႈ မရွိဘဲ အယူအဆသေဘာသက္သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာဂ့္ေတြေၾကာင့္ ငုံ႔လွ်ဳိးေနတဲ့ အႏုပညာ၊ ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးႏိုင္မႈ စြမ္းရည္၊ လူတိုင္း အရည္အခ်င္းရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယုံၾကည္မႈ၊ ပညာတတ္၀န္းက်င္ေတြ အရာအားလံုး တိုးတက္မ်ားျပားလာတာနဲ႔အမွ် ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္းလံုး ေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းမယ့္ လူငယ္လူရြယ္ေတြ ေမြးထုတ္လာႏိုင္ခဲ့ၿပီး တိုးတက္ေအာင္ျမင္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကမၻာတစ္၀ွမ္းလံုးကို ရင္ေဘာင္တန္းလာႏုိ္င္မယ္လို႔ ကၽြန္မ ျမင္မိပါေတာ့တယ္။
အခုအခ်ိန္အတြက္ ေမးရမယ့္ ေမးခြန္းကေတာ့ ကၽြန္မတို႔အေနနဲ႔ အမ်ားျပည္သူဆိုင္ရာ လူသားအားလံုးအတြက္ နည္းပညာေတြ၊ ပညာဗဟုသုတ ဖလွယ္မႈေတြ ကိုယ္စြမ္းရွိသေလာက္ ဘယ္လို ျဖန္႔ေ၀သြားမလဲဆိုတာပါပဲ။
အခုအခ်ိန္အတြက္ ေမးရမယ့္ ေမးခြန္းကေတာ့ ကၽြန္မတို႔အေနနဲ႔ အမ်ားျပည္သူဆိုင္ရာ လူသားအားလံုးအတြက္ နည္းပညာေတြ၊ ပညာဗဟုသုတ ဖလွယ္မႈေတြ ကိုယ္စြမ္းရွိသေလာက္ ဘယ္လို ျဖန္႔ေ၀သြားမလဲဆိုတာပါပဲ။
