ခိုကိုးရာမဲ့ ဂီလာန မိအိုဖအိုေတြကို ဘယ္လိုမ်ားကူညီေပးႏိုင္မလဲလို႔ စဥ္းစားၾကည့္ရေအာင္

ဆည္းဆာရိပ္
ဂီလာနဘိုးဘြားမ်ား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔

``ေမြးဖြားျခင္းသည္ ေသျခင္းတရားဆီသို႔ ဦးတည္ေနေသာ ခရီးလမ္း၏အစ´´ ဟူေသာ
လူ႔ေလာကသဘာ၀တြင္ အိုနာေသေရးႏွင့္ မလြဲမေသြရင္ဆိုင္ၾကရမည္မွာ
အမွန္တရားပင္ျဖစ္ေပသည္။
ထိုေရွာင္လႊဲမရေသာ အေၾကာင္းတရားမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ၾကရသူမ်ားတြင္
ကုသိုလ္ကံေကာင္းသူမ်ားအဖို႔ ွ၎တို႔၏ ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္ထိ မေရာက္ခင္အၾကား ဘ၀ကို
ပင္ပန္းဆင္းရဲႀကီးစြာ ျဖတ္ေက်ာ္ေနရရွာသည္။ အက်ဳိးေပးကံေကာင္းသည့္
ဘိုးဘြားမ်ားအဖို႔ သား သမီး ေျမး မ်ားႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနခ်ိန္တြင္
ကံအက်ဳိးေပးနည္းလွသည့္ ဘိုးဘြားမ်ားမွာ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မည့္သူမ်ား
မရွိ၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အေျခအေနအရပ္ရပ္ေၾကာင့္
လက္ခံေစာင့္ေရွာက္ထားရေသာ္လည္း ဘိုးဘြားမ်ားအေပၚ မႏွစ္ၿမိဳ႕သျဖင့္
ျငဴစူမႈမ်ဳိးစံု ေအာက္တြင္ သိမ္ငယ္စြာ ခံစားေနထိုင္ၾကရကာ
ဒုကၡမ်ဳိးစံုႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနၾက ရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၾကင္နာစြာ
ေစာင့္ေရွာက္မည့္သူ ကင္းမဲ့ေနေသာ ဘိုးဘြားမ်ားအတြက္ မိသားစုသဖြယ္
ေႏြးေထြးစြာ ေစာင့္ေရွာက္ေပးႏိုင္ေသာ သီးသန္႔ရိပ္သာကေလး တစ္ခု
လိုအပ္လာပါသည္။
အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ ခိုကိုးရာမဲ့ ေနၾကေသာ ဂီလာနဘိုးဘြားမ်ားအား
ၾကင္နာစြာျဖင့္ ၎တို႔အေပၚတြင္ နားလည္စာနာစိတ္၊ သည္းခံစိတ္ျဖင့္
ျပဳစုယုယေပးမည့္ ေႏြးေထြးေသာေမတၱာမ်ားျဖင့္ ေဖးမကူညီႏိုင္ၾကေစရန္ မ
တည္ေငြျဖင့္ ``ဆည္းဆာရိပ္´´ ဂီလာနဘိုးဘြားမ်ား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရး
လုပ္ငန္းကို အေကာင္အထည္ေဖၚခဲ့ၾက ပါသည္။ ေရရွည္တည္တံ့ခိုင္ျမဲေစရန္အတြက္
အမ်ားျပည္သူေစတနာရွင္မ်ား၏ အကူအညီမ်ား လိုအပ္လ်က္ရွိပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
ကၽြႏု္ပ္တို႔ႏွင့္ အတူ ဘိုးဘြားမ်ားအား ေႏြးေထြးေသာ လက္မ်ားျဖင့္
ေဖးမကူညီၾကပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံပါသည္။

အဖြဲ႕အမည္။ ။ ဆည္းဆာရိပ္ ဂီလာနဘိုးဘြားမ်ား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖြဲ႔
တည္ေနရာ။ ။ (၁) မစိုးရိမ္ေက်ာင္းလမ္း၊ ၿမိဳ႕ေဟာင္းအလယ္ရပ္ကြက္၊ သန္လ်င္ၿမိဳ႕။
(၂) အမွတ္-803/805၊ မေဟာ္သဓာလမ္း၊ (၁၂)ရပ္ကြက္၊ အေရွ႕ဒဂံု။
ရည္ရြယ္ခ်က္။ ။ အသက္အရြယ္အိုမင္း၍ က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕တဲ့ကာ
ခိုကိုးရာမဲ့ေနေသာ ဘိုးဘြားမ်ားအား မိသားစုပံုစံျဖင့္ ၾကင္နာယုယမႈေပးရန္။
လုပ္ငန္းအစီအစဥ္။ ။ အဖြဲ႕၀င္ အလွဴရွင္တစ္ဦးမွ လွဴဒါန္းေသာ
အသင္းပိုင္ေျမေနရာတြင္ ေစတနာရွင္မ်ား၏ အလွဴေငြမ်ားျဖင့္
အေဆာက္အအံုေဆာက္လုပ္၍ လုပ္ငန္းစတင္ရန္၊ ထိုမွတဖန္ အလွဴေငြတိုးတက္မႈ
အေပၚတြကင္ အေျခခံ၍ ေျမႏွင့္ အေဆာက္အအံုတိုးခ်ဲ႕၍ ဆည္းဆာရိပ္
ဂီလာနဘိုးဘြားမ်ား ထပ္မံလက္ခံရန္။

လက္ခံမည့္ဘိုးဘြား။ ။(၁) လူမ်ဳိး၊ ဘာသာမေရြး ေကၽြးေမြးေထာက္ပံ့မည့္
သားသမီး၊ ေဆြမ်ဳိးမ်ားမရွိသည့္ က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕တဲ့ေနေသာ ဘိုးဘြားမ်ား။
(၂) သား၊ သမီး၊ ေဆြမ်ဳိးမ်ားရွိေသာ္လည္း ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သည့္
အေျခအေနမရွိသည့္ ဘိုးဘြားမ်ား။

အသက္ကန္႔သတ္ခ်က္။ အသက္(၇၀)ႏွင့္ အထက္ ဘိုးဘြားမ်ား (လိုအပ္ပါက က်န္းမာေရး
ႏွင့္ အျခားအခ်က္အလတ္မ်ားကို ထည့္သြင္းစဥ္းစား၍ ကန္႔သတ္ခ်က္ကို
အမႈေဆာင္အဖြဲ႕မွ ညိွႏႈိုင္းလက္ခံပါမည္။)

ဂီလာနဘိုးဘြားမ်ား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္မႈ။
(၁) ဂီလာနဘိုးဘြားမ်ား၏ လက္ရွိ က်န္းမာေရးအေျခအေနႏွင့္
လႈပ္ရွားႏိုင္စြမ္းကိုၾကည့္၍ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ဆရာ၀န္၏
ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းမ်ားႏွင့္ ေစတနာရွင္မ်ားမွ စနစ္တက်
ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေပးရန္။

(၂)ဘိုးဘြားမ်ား၏ က်န္းမာေရးကို က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈအဖြဲ႕မွ အခါမလပ္
ၾကည့္ရႈေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႔ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕မွလည္း ေန႔စဥ္အလွည့္က်
သြားေရာက္ၾကည့္ရႈ၍ လိုအပ္ခ်က္မွန္သမွ် ျဖည့္ဆည္းေပးရန္။ (၃)
ဘိုးဘြားမ်ားအတြက္ အာဟာရျပည့္၀၍ သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္ေသာ အစားအစာမ်ားကို
စီမံေကၽြးေမြးျခင္း၊ အသံုးအေဆာင္၊ အ၀တ္ အထည္ႏွင့္ ေနရာထိုင္ခင္း
စသည္တို႔အား သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္စြာ ထားရွိေစျခင္း၊ ဘိုးဘြားမ်ား
ဘာသာ၀င္အလိုက္ ကုိးကြယ္ပြားမ်ား အားထုတ္မႈကို ၄င္းတို႔၏ဆႏၵအတိုင္း ကူညီ
ေဆာင္ရြက္ ေပးရန္။
ဥပမာ - တရားစာအုပ္ဖတ္ျပျခင္း
- တရားေခြဖြင့္ေပးျခင္း
- ရႈမွတ္ပြားမ်ားရန္အတြက္ လမ္းျပေပးျခင္း

၀န္ထမ္းေရြးခ်ယ္။ ။ လူမႈ၀န္ထမ္းကိစၥမ်ားကို စိတ္ပါ၀င္စား၍
ေဆးပညာတတ္ေျမာက္သူမ်ား၊ သက္ၾကီးရြယ္အို ဘိုးဘြားမ်ားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုး၍
စိတ္ရွည္သည္းခံႏုိင္သူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ဆက္သြယ္လွဴဒါန္းရန္
ေဒၚသန္းျမင့္ေအာင္ (စာေရးဆရာမ)
ဖုန္း - ၀၉ ၉၉ ၂၈၅၄၉၊ ၂၀၅၄၅၁

ေဒၚသက္ႏြယ္ (တရားရံုးခ်ဳပ္ေရွ႕ေန)
ဖုန္း - ၃၈၈၁၃၂၊ ၀၉ ၅၀၄၃၉၅၉

ေဒၚေထြးျမင့္ (တရားရံုးခ်ဳပ္ေရွ႕ေန)
ဖုန္း - ၀၉ ၉၀ ၄၂၄၈၈၊ ၂၉၀၉၆၄

ေဒၚစန္းစန္း (တရားရံုးခ်ဳပ္ေရွ႕ေန)
ဖုန္း - ၀၉ ၅၀၅၉၉၈၂

ေဒၚရီရီေမ (တရားရံုးခ်ဳပ္ေရွ႕ေန)
ဖုန္း - ၀၉ ၅၀၅၅၀၆၀

ေဒၚေငြလွ
ဖုန္း - 09 5177320, 293288
(နံနက္ ၁၀ နာရီမွ ၄ နာရီအတြင္း)

ေဒၚခင္ေမေထြး (တရားရံုးခ်ဳပ္ေရွ႕ေန)
ဖုန္း - ၀၉ ၅၀၈၈၂၀၃

ေဒၚထားထား (စာေရးဆရာမ စုထား)
ဖုန္း - ၀၉ ၂၀၁၇၉၆၁

ဆည္းဆာရိပ္ ဂီလာနဘိုးဘြားမ်ား ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအဖဲြ႕ ရွင္သန္
ေအာင္ျမင္ေရး အတြက္ ပရဟိတစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီၾကပါစို႔။

ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ ည ရဲ႕ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာႏွစ္မ်ား

အင္း zox က ေရးဖို႔ လာ Tag သြားတဲ့အတြက္ မေရးရင္လည္း မေကာင္း၊ ေရးျပန္ရင္လည္း မေရးတတ္ ဘယ္လိုလုပ္ရပါ့။ မ်ားမ်ားေရးရမလား နည္းနည္းေရးရမလား ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ႏွစ္ေတြက မနည္းေတာ့ဘူးေလ။ ဒီေတာ့ နိဒါန္း မစ၊ စာကိုယ္မေရး၊ နိဂံုးဘဲ ေရးလိုက္ေတာ့မယ္ေနာ္။ ေကာင္းတယ္မလား။ လူေလာကကို စၿပီေရာက္ၿပီးသကာလ လူမွန္းသိတတ္စလို႔ဘဲ ေျပာရေတာ့မွာေပါ့။ ဒီလိုေန႔ရက္ေတြဆို ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရဖူးတယ္။ ငယ္တုန္းကေတာ့ အဲေလာက္ႀကီး မဟုတ္ေပမဲ့ နည္းနည္းႀကီးလာေတာ့ ယမင္းတို႔ ရပ္ကြက္ထဲမွာ လူငယ္ေတြစုၿပီး လူႀကီးေတြကို ဒုတ္ခေပး အဲ အကူအညီေတာင္းတာပါ။ အတင္း ေအးဓားျပတိုက္ ပိုက္ဆံေတာင္း၊ ၿပီးရင္ လမ္းလယ္ေကာင္မွာ မီးဖို ဖို အျမဲတစ္ခုမဟုတ္ တစ္ခု လုပ္စားၾကတယ္။ ငယ္တုန္းက လူႀကီးေတြလုပ္ေတာ့ ကိုယ္က ခ်က္ၿပီးရင္ စားခ်င္တာေပါ့။ သူတို႔က အခု မစားရေသးဘူး။ New year ေအာ္ၿပီးမွ စားရမွာလို႔ေျပာတာနဲ႔ ကေလးေတြစုၿပီး happy new year လို႔ ကုန္းေအာ္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒါကို လူႀကီးေတြက ဟဲ့ ည ၁၂ နာရီထိုးမွ ေအာ္ရမွာ ခု မေအာ္ရေသးဘူးလို႔ေျပာေတာ့ ကိုယ္ေတြက အိပ္ခ်င္ေနတာကိုး။ စားၿပီးအိပ္မယ္ဆိုၿပီး ေအာ္တာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္း အလုပ္၀င္ေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာ မေပ်ာ္ရေတာ့ဘူး။ ရံုးက ပြဲလုပ္ေတာ့ အဲဒီပြဲမွာ တစ္ညလံုး အိပ္ငိုက္ အဲ မွားလို႔ ေပ်ာ္ရေတာ့တာေပါ့။ ဟိုးအရင္ ရံုးတုန္းကေတာ့ အင္းယားနားက ျခံထဲမွာ လုပ္တယ္။ ပြဲမလုပ္ခ်င္ အင္းယားကန္ေဘာင္ေပၚ ေလွ်ာက္သြားလိုက္နဲ႔ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ အဲ ပြဲကို မသြားခင္ ရံုးမွာ လူစုၿပီး ATT ကစားကြင္းမွာ သြားေဆာ့ၿပီးမွ ပါတီပြဲကို သြားတာ။ ၿပီးမွ ပြဲမွာ တစ္ညလံုး မဲႏႈိက္၊ သီခ်င္းဆို၊ မီးပံုပြဲနဲ႔ ၁၂ နာရီထိုးခါနီးက်ရင္ အားလံုး မတ္တတ္ရပ္ၿပီး နာရီသံ နားေထာင္ၿပီး ေအာ္ရတာ အျပင္က ျဖတ္သြားတဲ့သူေတြကလည္း ေတြ႕တဲ့သူတိုင္း လွမ္းေအာ္ႏႈတ္ဆက္ၾကေသးတယ္။
အင္း ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ကန္ေတာ္ႀကီး ေမွ်ာ္စင္ကြၽန္းမွာ ရႈိးပြဲၾကည့္ၿပီးေတာ့ ကစားေသးတယ္။
ကစားတာက ဘာမွမဟုတ္ဘုူး။ ဟိုဘက္ဒီဘက္ အနိမ့္အျမင့္ကို စီးတာေလ။ ေျပာရဦးမယ္။ ယမင္းနဲ႔ စီးတဲ့သူက
၀တယ္ေလ။ သူက ထိုင္လိုက္ေတာ့ ယမင္းဘက္က မိုးေပၚေထာင္သြားေရာ ဒါနဲ႔ ေနာက္သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က လာဖိေပးမွ စီးလို႔ အဆင္ေျပသြားတယ္။ ဟဲဟဲ ဒါကို သူငယ္ခ်င္းက ဒီျပင္ဟာ ေဆာ့တဲ့ သူ မဖိေပးေတာ့ဘူးတဲ့။ လာဖိေပးေတာ့ သူက မေဆာ့ရဘူးတဲ့။ ဒါန္းစီးပါလားတဲ့။ ဒါနဲ႔ လႊဲေပးမလား ေမးလိုက္တာေပါ့။ လႊဲေပးမွ စီးလို႔ေကာင္းတာေလေနာ္။ သူက ဘာမွမလြတ္ပါလားဆိုၿပီး လႊဲေပးရွာပါတယ္။ ဒီေလာက္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းရထားတာ နင္တို႔ ကံေကာင္းတယ္လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။ ဟုတ္တယ္မလား။ ၁၀ နာရီထိုးလည္းက်ေရာ ပိတ္ပါေလေရာ။ ဒါနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းအိမ္မွာစုၿပီး စားၾကေသာက္ၾကနဲ႔ တစ္ညလံုး မအိပ္ေၾကးလုပ္ၾကတယ္။ ဒီႏွစ္ေတာ့
ဘယ္လိုျဖတ္သန္းရင္ ေကာင္းမလဲဆိုတာ အၾကံေပးပါဦးလို႔ ေတာင္းဆိုရင္း ႏွစ္ေဟာင္းကုန္လို႔ ႏွစ္သစ္ကူးတဲ့ေန႔မွစ၍ အားလံုး စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္က်န္းမာၿပီး ဥာဏ္ပညာမ်ား ဒီ့ထက္ ဒီ့ထက္ တိုးတက္ေအာင္ျမင္ၿပီး ယမင္းဆီ အျမဲလာလည္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ့တယ္။

(ေမာင္ေလး zoxေရး ... ရင္ထဲရွိတာေတြ အကုန္ခ်ေရးရင္ တစ္ေထာင့္တစ္ညပံုျပင္ျဖစ္မွာစိုးလို႔ အႏွစ္ေတြဘဲ ရင္ဖြင့္လိုက္ၿပီေနာ္။ ခုလို ဖိတ္ေခၚတဲ့အတြက္ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ တို႔ ဘေလာဂ့္ေမာင္ႏွမေတြ ေရစက္ရွိေနဦးမယ္ဆိုတာ ယုံၾကည္မိပါတယ္။)

အိုင္တီနဲ႔ ကြၽန္မ

လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအေပၚ အိုင္တီရဲ႕ရိုက္ခတ္မႈၾသဇာအရွိန္အ၀ါက တာသြားလွတယ္။ အိုင္တီရဲ႕ၾသဇာဟာ တစ္ဦးခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္းကိုလည္း ရိုက္ခတ္တယ္။ မိသားစုအလိုက္၊လုပ္ငန္းေတြ၊ အလုပ္သမားစြမ္းအားစုေတြ ေနာက္ၿပီးလူ႕အဖြဲ႕အစည္းႀကီးတစ္ရပ္လံုးကိုလည္း ရိုက္ခံတယ္။ ဒါေပမဲ့ အို္င္တီရဲ႕ရိုက္ခတ္မႈၾသဇာဟာလူတစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး အေပၚက်ေတာ့ တူညီမႈ မရွိျပန္ဘူး။ အင္းေျပာရရင္ အိုင္တီရဲ႕အက်ဳိးေက်းဇူးရလဒ္က ပညာဥာဏ္အဆင့္ျမင့္သူက ပညာဥာဏ္အဆင့္နိမ့္သူထက္ ပိုၿပီး ခံစားရႏိုင္တယ္ေလ။ ဒီလိုဘဲ ပညာကြဲျခားသြားတာနဲ႔လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ ၀င္ေငြအနည္းအမ်ားက ကြဲျပားျခားနားသြားေစတာကိုေတြ႕ရွိရတယ္။ သူမ်ား ေျပာလို႔သာ အိုင္တီရတယ္ အိုင္တီဆိုတာ ဘာလဲ။ ဒါဟာ ျပန္စဥ္းစားရမဲ့အခ်က္ပဲေနာ္။ သတင္းအခ်က္အလက္ ဆက္သြယ္ေရးဆိုင္ရာ အဆင့္ျမင့္နည္းပညာ(အိုင္တီ) ဆိုသည္မွာ အင္းအလြယ္ဆံုး ေျပာရရင္ ကြန္ပ်ဴတာစနစ္ကို အသံုးခ်ျခင္းကို ေခၚဆိုတာပဲ။ တစ္နည္းေျပာရရင္ အိုင္တီေပၚေပါက္လာတာနဲ႔အမွ် လူေတြရဲ႕လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ လုပ္အားေတြကို သက္သာေစၿပီး တစ္ႏိုင္ငံနဲ႔တစ္ႏိုင္ငံ၊ တစ္ေနရာနဲ႔ တစ္ေနရာကိုျမန္ဆန္ၿပီးစီးေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေပးတဲ့အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈျမန္ဆန္လာတာကို ေတြ႕ရွိရတယ္။ ဒီလိုဘဲ အိုင္တီေပၚေပါက္လာတဲ့အတြက္ ကြၽန္မတို႔လို အမ်ဳိးသမီးမ်ားအတြက္ အမ်ဳိးသားမ်ားနဲ႔ တန္းတူ အလုပ္လုပ္ေဆာင္လာႏိုင္သလို ၀င္ေငြလစာဟာလည္း တန္းတူနည္းပါး ရရွိလာခဲ့ၿပီေလ။ တစ္ေန႔နဲ႔ တစ္ေန႔ ေျပာင္းလဲလာေနတဲ့ အိုင္တီေခတ္လို႔ ဆိုရေတာ့မွာေပါ့။ ခုေခတ္အမ်ဳိးသမီးမ်ားဟာ အမ်ဳိးသားမ်ားနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး မ်က္စိဖြင့္နားဖြင့္ လုပ္ေဆာင္လာႏိုင္ၾကတာကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေနတဲ့ေခတ္ႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ရမလိုေတာင္ျဖစ္ေနရၿပီေလ။ ကြၽန္မကေရာ အိုင္တီဆိုတာ နားလည္ၿပီလား။ အိုင္တီပိုင္းကိုေလ့လာရင္ေကာ မတိုးတက္ႏိုင္ဖူးလား။ ကြၽန္မလို နလပိန္းတံုးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေခါင္းထဲ အေတြးေတြ ၀င္လာခဲ့တာ ဘာေၾကာင့္လဲ ဒါဟာ ရွင္းရွင္းေလးပဲ။ အိုင္တီေၾကာင့္ေပါ့။ ကြၽန္မလည္း ဒီတိုးတက္ေနတဲ့ေခတ္ႀကီးထဲ လူေတြထဲမွာ ႀကိဳးစားရင္ ပါလာႏိုင္ေတာ့မွာေပါ့ေနာ္။ သူမ်ားေတြ ေရွ႕ေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြၽန္မက ေနာက္ခ်န္ေနရစ္ရရမလား။ ငါေကာ ႀကိဳးစားရင္ မျဖစ္ႏိုင္ဖူးလား။ ခုမွ စတင္မဲ့လမ္းအတြက္ တစ္ခါတေလ အားငယ္မိတာေတာ့ အမွန္ပါ။ စမ္းတ၀ါး၀ါးေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္းမွာ ငါဟာ လမ္းဆံုးကို ေလွ်ာက္ႏိုင္ပါ့မလား။ ငါ့လို ဘာပညာဘာအစြမ္းအစမွ မရွိတဲ့ လူတစ္ေယာက္အတြက္ အိုင္တီနဲ႔နီးလာမလား။ ေ၀းေနေသးလားဆိုတာကို ဆန္းစစ္ရင္း အိုင္တီေလာကႀကီး အျမဲတည္တံ့ တိုးတက္ေအာင္ျမင္ေနပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေနမိပါေတာ့တယ္။

ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယ

သိပၸံပညာရွင္ႀကီး ေအဒီဆင္သည္ သူ၏ စမ္းသပ္ရွာေဖြမႈ ေအာင္ျမင္သည့္အတြက္
အထိမ္းအမွတ္ပဲြ က်င္းပျပဳလုပ္ေနသည္။ ပါတီ တက္ေရာက္လာေသာ သတင္းစာဆရာ
တစ္ဦးက သိပၸံပညာရွင္ႀကီး ေအဒီဆင္ကို
ဆရာ ေအာင္ျမင္မႈဟာ ဆရာရဲ႕ကံေၾကာင့္လား။
ဟု ေမးလိုက္သည္။
သတင္းစာဆရာတစ္ဦးေမးေသာ ေမးခြန္းကို ေအဒီဆင္က ျပံဳးၿပီး အေျဖျပန္ေပးသည္။
ကံ မလို႔ က်ဳပ္ ေအာင္ျမင္တာ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕
အေၾကာင္းတရားကို ရွာၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ဥာဏ္က တစ္ေအာင္စေလာက္ပါၿပီး ၀ီရိယက
တစ္တန္ေလာက္ပါတယ္။
ေအဒီဆင္၏စကားကို အေသအခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္သင့္သည္။ မိမိတို႔၏
လုပ္ငန္းကိစၥတစ္ခုခု ေအာင္ျမင္မႈမရွိလွ်င္ ကံကို ႐ုိးမယ္ဖဲြ႕ၿပီး
ငါ ကံဆိုးလွခ်ည္လား
ဟု ျမည္တမ္းေနၾကသည္။ မိမိတို႔၏ လုပ္ငန္းကိစၥထေျမာက္ေအာင္မႈ မရွိျခင္း၌
၀ီရိယ၏ အပိုင္းအစ ဘယ္ေလာက္ပါသနည္းဆိုသည္ကိုမူ ထည့္တြက္ရမွန္းမသိ
ျဖစ္ေနၾကသည္။ ကံကိုသာ အေၾကာင္းတရားအျဖစ္ ပုံခ်ေနၾကသည္ျဖစ္၍ ၀ီရိယကို
ေမ့ေနၾကသည္။

ပါရဂူစာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္

ဂ်ီေတာ့ခ္ခ်ည္း သံုးေနမယ့္အစား ဘေလာ့ဂ္တင္ပါလား

ကို ZOX ရဲ႕ တဂ္ပိုစ့္ေလးတစ္ခုဆိုလည္း မမွားပါဘူး။ မတဂ္လည္း
ေျပာျပခ်င္တာ ေတြ ေျပာဖို႔ စိတ္ထဲမွာ ရွိပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္မ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ ဂ်ာနယ္ထဲထည့္ဖို႔ ပို႔ထားတာ ရွိပါတယ္။ မပါေတာ့ မပါလာေသးပါဘူး။ တစ္ခါတေလ ေျပာသင့္တယ္လို႔ ထင္ထားေပမယ့္ ဆရာလုပ္တယ္လို႔ ျမင္ၾကတာ ခုေနာက္ပိုင္း လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕စိတ္လို႔ ေျပာရ မလားပါပဲ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ကၽြန္မအေနနဲ႔ သိတာ ျမင္တာကို ျဖန္႔ေ၀သလို အခ်ိန္ကို အလဟႆ မသံုးမ ိၾကေစဖို႔ နီးစပ္ရာကို ဆရာလုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ခ်က္တင္ပိုင္းကို အားသန္ေန တာ ေတြ႕ၾကရပါတယ္။ ကၽြန္မ ေမးၾကည့္တယ္။ အင္တာနက္သံုးရင္ ဘာေတြသံုးလည္းလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ခ်က္တာေပါ့တဲ့။ မခ်က္ပဲ တျခားေလ့လာစရာရွိတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲ အင္တာနက္ရြာၾကီးထဲမွာ ရွိေနတယ္ ဆိုတာ သိေကာ သိၾကရဲ႕လား။ ကၽြန္မက တတ္ႏုိင္သမွ် အခ်ိန္၊ ေငြ မျဖဳန္းတီးဖို႔ အက်ဳိးရွိတာကို လုပ္ဖို႔
ေျပာျပေတာ့ ကၽြန္မကို အန္းတိတ္တဲ့။ အပ်ဳိႀကီးေတြမ်ား ဇီဇာေၾကာင္တာတဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ အပ်ဳိႀကီးျဖစ္တာလို႔ ေ၀ဖန္မႈေတြ ၾကံဳဆုံလာခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ အျပံဳးမပ်က္ ဆက္လက္ တိုက္တြန္းျမဲပါပဲ။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိိလို႔ပါတဲ့။ ဒါဆိုရင္ ကၽြန္မ လမ္းေၾကာင္းေပးပါတယ္။ သြားခ်င္တာ ျဖစ္ခ်င္တာ ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္လုိက္တဲ့အခါမွာ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ အရည္အခ်င္းဆိုတာ ရွိၾကပါတယ္။ ထုတ္မသုံးၾကလုိ႔သာ မသိမတတ္တဲ့သူေတြရွိေနတာလို႔ ကၽြန္မေတာ့ ျမင္မိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ကလူေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚကို ပံုစံေျပာင္းဖို႔လည္း လိုမယ္လို႔ ယူဆမိတယ္။ ကၽြန္မကို တခ်ဳိ႕က ေမးတယ္။ အင္တာနက္သံုးတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာၿပီလဲတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္ ကၽြန္မ အင္တာနက္ဆိုတာ စသိသံုးတဲ့အခ်ိန္္က ၁၉၉၈ ခုႏွစ္ပါ။ ကၽြန္မ ကုမၸဏီမွာ စၿပီး၀င္လုပ္မွ သိရွိခဲ့ရတာပါ။ ဒါေတာင္မွ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ကြန္ပ်ဴတာကုမၸဏီ ၁၁ ခုကိုပဲ အင္တာနက္ တပ္ဆင္ခြင့္ရရွိခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကာလဆိုလည္း မမွားပါဘူး။

အဲဒီအခ်ိန္ကေတာ့ ေဟာ့ေမးလ္ တို႔ အရမ္းအသံုးမ်ားခဲ့တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး Yahooေမးလ္လည္း သံုးသင့္ေလာက္သံုးေနၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္ကိစၥကလဲြျပီး ဘာမွသိပ္မသိေသးတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဒီလိုပဲ ေလ့လာရင္းနဲ႔ သိရွိမွတ္သားလာခဲ့ရတာပါ။ လူေတြရဲ႕အျမင္ဟာ ခုခ်ိန္ထိ က်ဥ္းေျမာင္းေနတုန္းပါလားလို႔လည္း ျမင္မိသလို ေနာက္တစ္ခ်က္က အင္တာနက္ဆိုင္မွာ လူငယ္လူရြယ္ေတြ အခ်ိန္ျဖဳန္းခ်က္ေနတာကို ျမင္လို႔လည္း ဒီလုိအေတြးေတြ ရွိေနၾကတာပါလားလို႔ ထင္မိပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မကို ေျပာပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဒီေလာက္ အင္တာနက္သံုးတာ ခုထိ အပ်ဳိႀကီးျဖစ္ေနတုန္းလားတဲ့ ကၽြန္မကေတာ့ ရယ္ပဲေနခဲ့ပါတယ္။
ဘာေၾကာင့္ လဲဆိုေတာ့ အင္တာနက္သံုးတာ ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင့္လို႔လည္း ရွင္းလည္း နားလည္မွာ မွမဟုတ္တာ မရွင္းျပေတာ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ မိတ္ေဆြ၊ သင္လည္း စဥ္းစားၾကည့္ေလ သင္လည္း အင္တာနက္သံုးတာ ဘာအတြက္ လဲ လူတိုင္းမွာ သူ႕အေၾကာင္းနဲ႔သူ ရွိပါတယ္။ မသိလို႔ သိေအာင္ တတ္ခ်င္တဲ့သူကို ရွင္းျပရတာ ဘယ္ေလာက္ေမာေမာ ကၽြန္မ ရွင္းျပေပမယ့္ နားလည္မႈလႊဲမွားစြာ အသံုးခ်ေနသူမ်ားကို ဘယ္လိုလမ္း ေၾကာင္းမွန္ေအာင္ ေခၚေဆာင္သြားရမလဲဆိုတာ ကၽြန္မ အျမဲစဥ္းစားမိပါတယ္။ ပိုက္ဆံေပါလို႔ ခ်က္တင္ထိုင္ၿပီး အခ်ိန္ပိုလို႔ ခ်က္ေနၾကတဲ့သူေတြနဲ႔ ကၽြန္မဘ၀ဟာ တျခားစီျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ အင္တာနက္သံုးရင္ ကၽြန္မအတြက္ ေငြကုန္၊ အခ်ိန္ကုန္ အက်ဳိးရွိရမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေၾကာင့္ပါ။

ကၽြန္မဘ၀က ကို္ယ့္ေျခေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ခဲ့ၿပီး ရပ္တည္ဆဲ လူသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ကၽြန္မအတြက္ အပိုေငြဆိုတာ မရွိခဲ့သလို မေမွ်ာ္မွန္းခဲ့ပါဘူး။ ကၽြန္မ အင္တာနက္ကို ဘယ္လိုသံုးရမလဲ ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ အသံုးခ်ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္မအတြက္ အပိုသံုးေငြလည္း မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မျဖစ္ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ လမ္းေၾကာင္း တစ္ခုေပၚ ကၽြန္မ အေရာက္သြားမယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔ ေလွ်ာက္ခဲ့တာပါ။ အင္တာနက္သံုးခေတြက ခုေနာက္ပိုင္းမွာ ေတာ္ေတာ္ေစ်းက်လာေတာ့ ပိုျပီး ၀မ္းသာမိပါတယ္။ ကၽြန္မ မသံုးရ မေနႏုိင္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့
ဘေလာဂ့္စလုပ္လာတည္းကဆိုပါေတာ့။ အင္း ေျပာရရင္ ကၽြန္မ ဘေလာဂ့္စလုပ္တဲ့ႏွစ္က ၂၀၀၅ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာမွာ စခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ပထမဆံုးဘေလာဂ့္က ပ်က္သြားခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၆ ၾသဂုတ္ ၃၁ ရက္မွာ ဆားဗစ္ပလတ္က ကိုရဲထြန္းေအာင္က တစ္ကမၻာလံုးရဲ႕ ဘေလာဂ့္ေဒးဆိုၿပီး ေဟာေျပာပဲြလုပ္ပါတယ္။

ကၽြန္မ သြားတက္ခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိလုပ္ေနတဲ့ဆိုက္ကလည္း ပ်က္ေတာ့ စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ကၽြန္မ တစ္ခုသေဘာက်တာ ဘေလာဂ့္လုပ္ပါၿပီတဲ့ ဘာေတြလုပ္ရမလဲဆိုတာ ေခါင္းထဲမွာ အရင္ဆံုးေပၚလာတာပါ။ ေနာက္ေတာ့ ဟုတ္ၿပီ၊ စိတ္ထဲရွိတာ ေရးမယ္။ ေနာက္ၿပီး ေျပာသင့္လွ်က္ မေျပာသင့္အပ္တဲ့ေနရာ
အရပ္ေဒသအလိုက္ လူေတြကို ငါ့ရဲ႕ဘေလာဂ္မွာ ေျပာၾကည့္မယ္ေပါ့။ ဥပမာ စိတ္ညစ္ရင္ သူမ်ားေျပာရင္ နားျငီးတယ္လို႔ ေျပာရင္ေျပာလိမ့္မယ္။ ငါ့ဘေလာဂ္မွာ ေျပာေတာ့ ဘယ္သူက ေျပာမလဲဆိုတဲ့ အေတြးရရွိ သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွာ ျပန္ၿပီး အသက္ျပန္သြင္းလိုက္တယ္။ ျမန္မာေဖာင့္မေပၚေသးပါဘူး။
အဲဒီအခ်ိန္က ဘေလာဂ္စေပါ့ေတြ ေခတ္စားေနတဲ့အခ်ိန္ပါ။

ဒါေပမယ့္ ဂုိဂယ္က မ၀ယ္ရေသးတဲ့အတြက္ သတ္သတ္ပတ္စေ၀ါ့နဲ႔ ၀င္ရတာပါ။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဂုိဂယ္က ၀ယ္လိုက္တဲ့အတြက္ ဂိုဂယ္ေမးလ္နဲ႔ခ်ိတ္မွသာ ၀င္လို႔ရေတာ့တာပါ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က မွတ္မိသေလာက္ ေျပာရရင္ ၂၀၀၆ ႏွစ္မကုန္႔ တကုန္အခ်ိန္ ေလာက္မွာေဇာ္ဂ်ီေဖာင့္ ကို အလကားသံုးခြင့္ေပးလုိက္တဲ့အတြက္ အရမ္း၀မ္းသာသြားမိပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မက အဂၤလိပ္စာ ညံ့လို႔ပါပဲ။ ဒါနဲ႔ ေနာက္ပိုင္း ကုဒ္အေၾကာင္းနားမလည္ေတာ့ တခ်ဳိ႕ကုဒ္ေတြဖ်က္မိသြားတဲ့အတြက္ ဆိုက္ဒ္ေလးက ပ်က္သြားျပန္ပါတယ္။

ကၽြန္မလည္း မစားႏိုင္မေသာက္ႏုိင္ေတာင္ ျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ကၽြန္မ ေခါင္းထဲမွာ ခုထိ စဲြေနတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခုကိုလည္း ျမင္ေယာင္မိပါတယ္။ ေဆာင္ပုဒ္က ပညာကိုသာ စဲြလမ္းပါ၊ အင္တာနက္ကို မစဲြလမ္းမိပါေစနဲ႔။ တကယ့္ ေကာင္းၿပီး လိုက္နာသင့္တဲ့ ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခုလို႔လည္း ကၽြန္မ စဲြျမဲစြာ လက္ခံမိပါတယ္။ ကၽြန္မဘေလာဂ့္ လုပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း အီးေမးလ္ဆိုတာ နက္သံုးရင္ ဒုတိယေနရာေရာက္ရွိေနပါတယ္။ ဘေလာဂ့္ေလးကို ဖြင့္ေနရရင္ ေက်နပ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ကၽြန္မရဲ႕ဘေလာဂ့္ကို အရမ္းတန္ဖိုးထားမိတာက ကၽြန္မက အလုပ္အသြားအျပန္ကို ရထားစီးပါတယ္။ ရထားခ ေစ်းသက္သာတဲ့အတြက္ ကားခအပိုထြက္လာပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ရထားစီးရင္း စာအုပ္ဖတ္လို႔ရတာကိုလည္း ကၽြန္မအတြက္ တအားပါပဲ။ ဒီေတာ့ တစ္ခ်က္ ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ စာအုပ္ဖတ္ၿပီး ရထားစီးတယ္။ ကားခထြက္လာတာကို အင္တာနက္သံုးခအျဖစ္ အသံုးခ်ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ပါပဲ။ တစ္နည္းကေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ေခၽြးနည္းစာနဲ႔ ကၽြန္မမွာ ရွိတဲ့ အသိအတတ္ အျမင္ အၾကား အရာအားလံုးကို ၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့သူေတြကို ျဖန္႔ေ၀ရတာ အလြန္ပဲ ပီတိျဖစ္မိပါတယ္။

တခ်ဳိ႕ကေမးတယ္။ အစ္မ ဘေလာဂ့္လုပ္တာ ပိုက္ဆံရလားတဲ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ ေမးလည္း ေမးသင့္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ကၽြန္မ ေမးလ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ အမွန္ေျပာရရင္ ခ်က္တင္ပဲ သိတဲ့သူေတြက ခ်က္ခ်င္လို႔ လွမ္းစကားေျပာတာေတာင္ ကၽြန္မ ျပန္မေျဖခဲ့လို႔ပါပဲ။ သိခ်င္တာ တတ္ခ်င္တာေတြ၊ ေလ့လာခ်င္တာေတြ
ေမးရင္ေတာ့ ကၽြန္မ ျပန္ေျပာခဲ့ေပမယ့္ ထမင္းစားေရေသာက္ အလာပသလာပ ေျပာတဲ့သူေတြကိုေတာ့ ကၽြန္မ အခ်ိန္မဖဲ့ခဲ့ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ကၽြန္မကို ေမးၾကၿပီေပါ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မရဲ႕ဒီဘေလာဂ့္ေၾကာင့္ခုလက္ရွိ အလုပ္ရရွိခဲ့သလို အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ေတြလည္း အြန္လိုင္းကေနရရွိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ပရဟိတလုပ္ငန္းအတြက္ တစ္ဖက္တစ္လမ္းကေန အလွဴအတန္းေတြ၊ လူေတြ ခင္မင္ပတ္သက္ခြင့္ရရွိခဲ့သလို
ကၽြန္မအတြက္ နည္းေပးလမ္းမွန္ျပဳတဲ့သူေတြ၊ နည္းပညာဖလွယ္ခြင့္ေတြလည္း ရရွိခံစား စံစားခဲ့ရပါတယ္။ သူမ်ားအတြက္ေတာ့ မေျပာတတ္ေပမယ့္ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ အလြန္ပဲ အဖိုးတန္တဲ့ ဘေလာဂ့္တစ္ခုလို႔ ခုခ်ိန္ထိ ယူဆထားမိပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မဘေလာဂ့္ေလးကို မေရးေတာ့ဘူးလို႔ ေတြးခဲ့ေပမယ့္ ဆက္လက္လုပ္ ေဆာင္ေနဆဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္မအတြက္ အပ်င္းေျပဆိုတာထက္ လူအမ်ား နည္းပညာ ဗဟုသုတ ရသ အစံု ေပးစြမ္းေစခ်င္တာ ရင္ထဲက လာတဲ့အမွန္စကားတစ္ခုပါ။ လူတိုင္းကို ျဖစ္ေျမာက္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္လုပ္ေပးလိုက္လို႔ ျဖစ္ေျမာက္သြားရင္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ လွည့္မၾကည္ ့ရင္လည္းေနပါေစ ကၽြန္မ အျပံဳးမပ်က္ ေမတၱာေစတနာ ၀ါသနာ အရင္းခံၿပီး သင္ျပလမ္းညႊန္ေနပါမယ္။ တကယ္လို႔သာ သင္မွာ ဘေလာဂ့္တစ္ခုမရွိေသးဘူးဆိုရင္ ကမၻာ့ရြာႀကီးထဲမွာ အိမ္ေျခမရွိေသးတဲ့သူအျဖစ္ ဆက္လက္ရပ္တည္ေနသလို ျဖစ္မေနဘူးလား။ ဒီေတာ့ အခ်ိန္ကို အက်ဳိးရွိေအာင္ အသံုးခ်ရင္း မိတ္ေဆြလည္း ခ်က္ႏုိင္ပါေစလို႔ ေျပာရင္းနဲ႔ ရြာၾကီးထဲမွာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္နဲ႔ ေနၾကည့္ခ်င္လာတယ္ဆိုရင္ ေအာက္က အရင္တင္ ၿပီးသား စာေၾကာင္းပိုစ့္ေလးကိုလည္း ဆက္လက္ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလးရွိလာရင္ ဘယ္လိုအက်ဳိးေက်းဇူးေတြ ခံစားရမလဲဆိုတာ သိခ်င္ရင္ေတာ့ အိမ္ေလးတစ္လံုးကို အျမန္ေဆာက္ ၾကည့္လုိက္ပါလို႔ ေျပာခ်င္ေနမိပါေတာ့တယ္။

ဘေလာ့ဂ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ အေရးပါလာမလဲဆိုတာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ လူတိုင္းလူတိုင္းကိုယ္ပိုင္ ဘေလာဂ့္တစ္ခုစီရွိလာၾကမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိုက္မလဲေနာ္။ ကၽြန္မ ေတြးမိတာပါ။အခု တစ္ေလာ blog ေတြ၊ wiki ေတြ အျပင္ ကိုယ္ပိုင္ဒိုမိန္းေတြနဲ႔ အုပ္စုေတြ၊ website ေတြ တိုးတက္မ်ားျပားလာတာကို အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ေတြ႕ရွိလာရပါၿပီ။ ဒါေတြကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လူငယ္လူရြယ္ေတြ အခ်ိန္ကို အလဟႆ မကုန္ဆံုးေအာင္ အသံုးခ်တတ္လာၾကၿပီလို႔ မွန္းဆလို႔ ရပါတယ္။ ဒါဟာ ျဖစ္လည္း ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ တိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္အေျခအေနမွာ နည္းပညာေတြ တစ္ေန႔ထက္ တစ္ေန႔
အသစ္အသစ္ေတြ ေပၚထြက္လာေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႔တစ္ေတြဟာ ေခတ္ေနာက္ ျပတ္က်န္လို႔မရပါဘူး။ မီဒီယာစတိုင္သစ္ေတြနဲ႔အတူ တတ္ႏုိင္သေရြ႕ ေရွ႕ကို အေရာက္လွမ္းႏုိင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကရမွာပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္း blog ေတြ မ်ားျပားလာတာနဲ႔အမွ် အမ်ားရဲ႕အျမင္မွာ ကဲြျပားျခားနားစြာ ျမင္တတ္ဖို႔လည္း လိုအပ္တယ္လို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ blog ေတြဟာ လမ္းေၾကာင္းတစ္ခုတည္းအတြက္ ရည္ရြယ္တာ မဟုတ္ပါဘူးဆိုတာပါပဲ။

ကိုယ္ပိုင္ ခံစားခ်က္၊ ကိုယ္ပိုင္ေတြ႕ရွိခ်က္၊ ကိုယ္ပိုင္စြမ္းေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔အတူ အႏုပညာေတြ၊ နည္းပညာ ဗဟုသုတေတြ၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး အားလံုး အားလံုး လက္လွမ္းမီသေလာက္ ၀ါသနာအရင္းခံၿပီး ျဖန္႔ေ၀ ေနၾကတာဟာ အလြန္တရာ ၀မ္းသာမိပါတယ္။ ယာဥ္စည္းကမ္းလမ္းစည္းကမ္းရွိသလို၊ လူမွာလည္း လူ႔စည္းကမ္းရွိသလို ဘေလာဂ့္ေတြမွာလည္း ဘေလာဂ့္စည္းကမ္းဆိုတာ ရွိပါတယ္။

ဘေလာဂ့္ဂါတစ္ေယာက္ဟာကိုယ္ဖန္တီးတဲ့ အႏုပညာအတြက္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ တာ၀န္ယူရပါတယ္။

မွန္ကန္တဲ့သတင္း၊ မွန္ကန္တဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္၊ မွန္ကန္တဲ့အေၾကာင္းအရာ ဒါေတြဟာ တိက်မွန္ကန္မႈရွိမွသာ ကိုယ့္ဘေလာဂ့္မွာ တင္ျပၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ငါသာေစ သူ နာေစဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ျခင္းမ်ဳိးက ေရရွည္မွာ တည္ျမဲမႈ မရွိ႐ံုမွ်မက ဘေလာဂ့္ဂါ အမ်ားကိုလည္း ယုံၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ေစတဲ့ လုပ္ေဆာင္ ခ်က္ျဖစ္တဲ့အတြက္ ဘေလာဂ့္ဂါတိုင္း နားလည္လက္ခံသေဘာေပါက္ၾကပါတယ္။ ကိုယ့္အျမင္ သူ႕အျမင္ ဖလွယ္ျခင္းဟာလည္း ေကာင္းတဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္နဲ႔ ေအာင္ျမင္တိုးတက္မယ့္ တက္လွမ္းေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပင္ပ ဘေလာဂ့္ဂါမ်ား ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ မ်ားျပားေနတာကို ေတြ႕ရွိျခင္းအားျဖင့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံသားေတြလည္း ဒီလို မီဒီယာအသစ္ေတြ အမ်ားအျပား တိုးတက္ေစခ်င္တာ အမွန္ပါ။ ဘေလာဂ့္ဂါအခ်င္းခ်င္း ႐ုိင္းပင္းကူညီၿပီး ျပည္ပ မီဒီယာသမားေတြ ကိုယ့္၀န္းက်င္အတြင္း မ၀င္လာႏိုင္ေအာင္ အားလံုးႀကိဳးစားၾကေစခ်င္ပါတယ္။ ျပည္ပႏိုင္ငံသား ဘေလာဂ့္ေတြကို ေလ့လာမိသေလာက္ ဘေလာဂ့္ဂါေတြရဲ႕ ၃၅ ရာခိုင္ႏႈန္းကသာ ဘေလာဂ့္တင္ျခင္းကို ဂ်ာနယ္လစ္ဇင္ရဲ႕ ပံုစံသစ္တစ္မ်ဳိးအျဖစ္ ႐ႈျမင္ၾကၿပီး က်န္ ၆၅ ရာခိုင္ႏႈန္းနီးပါးကေတာ့ ယင္းသို႔ မယူဆပါဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲ ေနာက္ၿပီး မိမိိတုိ႔ဟာ တစ္ခါတစ္ရံမွာျဖစ္ေစ၊ မၾကာခဏျဖစ္ေစ မိမိတို႔သတင္းမွာ ေဖာ္ျပမယ့္ အခ်က္အလက္ေတြရဲ႕ မွန္ကန္မႈနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး စစ္ေဆးအတည္ျပဳဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ပိုေပးၿပီး လုပ္ၾကတယ္လို႔ ဆိုသူ အေရအတြက္ကေတာ့ ၅၆ ရာခိုင္ႏႈန္းမွ်သာ ရွိပါတယ္။

ဒီေတာ့ ဘေလာဂ့္ဆိုတာနဲ႔ တစ္ခုထဲေသာ အေၾကာင္းအရာကို မျမင္ေစခ်င္ပါဘူး။ ကိုယ့္ေရးသားခ်က္ကို ကိုယ္တာ ၀န္ယူရပါမယ္။ ဘေလာဂ့္ဂါ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ၇၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ဟာ သူတို႔ရဲ႕ သတင္းေတြကို အြန္လို္င္းတင္ရာမွာ သူတို႔ရဲ႕ အမည္၀ွက္ကိုသာ ေဖာ္ျပၾကပါတယ္။ ဘေလာဂ့္ဂါ ေတြဟာ သတင္းေရးရာမွာ သူတို႔ရဲ႕ အမည္မွန္ကို မေဖာ္ျပတဲ့အတြက္ တကယ္လို႔ သတင္းမွားေတြ ေပးခဲ့ရင္လည္း သူတို႔ကို ေျခရာခံႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ထိုအျဖစ္ေတြေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕ ဘေလာဂ့္ဂါေတြ မွားယြင္းတဲ့ ေကာလဟလ သတင္းေတြကို ျဖန္႔ေ၀လာမိတဲ့အခါ က်န္ဘေလာဂ့္ဂါမ်ားကိုပါ ထိခိုက္နစ္နာေစမႈ ျဖစ္ပြားႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး အထင္မွား အျမင္မွားမႈေတြလည္း ျဖစ္လာႏိုင္စရာ ရွိလာပါမယ္။

ဘာပဲေျပာေျပာနည္းပညာေတြ တိုးတက္ျပန္႔႔႔ပြားလာတာနဲ႔အမွ် လူႀကီး လူငယ္ လူရြယ္ေတြအားလံုး နည္းပညာ ဗဟုသုတအျမင္ေတြ ေနရာတိုင္းမွာ ရရွိလာနုိင္မယ္ဆိုရင္၊ နားလည္မႈေတြ မွန္ကန္လာႏုိင္မယ္ဆိုရင္ ဘေလာဂ့္ေတြ ဘယ္ေလာက္အေရးပါလာမလဲ။ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံလံုးရဲ႕ စီးပြားေရး အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုအျဖစ္
ျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။

ဘေလာဂ့္ေတြဟာ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ အေျခခံ အေဆာက္အအံုကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေနတယ္ဆိုတဲ့ ေတြးထင္ခ်က္ဟာ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ခိုင္လံုမႈ မရွိဘဲ အယူအဆသေဘာသက္သက္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘေလာဂ့္ေတြေၾကာင့္ ငုံ႔လွ်ဳိးေနတဲ့ အႏုပညာ၊ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးႏိုင္မႈ စြမ္းရည္၊ လူတိုင္း အရည္အခ်င္းရွိပါတယ္ဆိုတဲ့ မိမိကိုယ္ကိုယ္ယုံၾကည္မႈ၊ ပညာတတ္၀န္းက်င္ေတြ အရာအားလံုး တိုးတက္မ်ားျပားလာတာနဲ႔အမွ် ႏုိင္ငံတစ္၀ွမ္းလံုး ေအာင္ျမင္ျဖစ္ထြန္းမယ့္ လူငယ္လူရြယ္ေတြ ေမြးထုတ္လာႏိုင္ခဲ့ၿပီး တိုးတက္ေအာင္ျမင္ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ေတြနဲ႔ ကမၻာတစ္၀ွမ္းလံုးကို ရင္ေဘာင္တန္းလာႏုိ္င္မယ္လို႔ ကၽြန္မ ျမင္မိပါေတာ့တယ္။

အခုအခ်ိန္ အတြက္ ေမးရမယ့္ ေမးခြန္းကေတာ့ ကၽြန္မတို႔အေနနဲ႔ အမ်ားျပည္သူဆိုင္ရာလူသားအားလံုးအတြက္ နည္းပညာေတြ၊ ပညာဗဟုသုတ ဖလွယ္မႈေတြကိုယ္စြမ္းရွိသေလာက္ ဘယ္လို ျဖန္႔ေ၀သြားမလဲဆိုတာပါပဲ။

ကဲ ေမာင္ေလးလား အကိုလား မသိတဲ့ ကိုzox တစ္ေယာက္ ဒီေလာက္ဆို
ေက်နပ္ေလာက္မယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္ေနာ္။ တဂ္တာေတြမ်ားေနေတာ့ အလ်င္မွီေအာင္
နည္းနည္းေနာက္က်စြာ ေရးေပးလိုက္ရျခင္းျဖစ္တဲ့အတြက္လည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္။
ကဲ မိတ္ေဆြ ကမၻာ့ရြာႀကီးထဲမွာ ရပ္တည္ေနၿပီး မျပည့္စံုေသးတဲ့
မခိုင့္တခိုင္ အိမ္ေလးတစ္လံုးကိုေတာ့ ေကာ့မန္႔ေလးနဲ႔ အမိုးအကာေလး
ျဖည့္ေပးခဲ့ေပါ့ေနာ္။ မိတ္ေဆြလည္း အိမ္တစ္လံုးပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါေစလို႔
ဆႏၵျပဳရင္း.......

yamin
www.hlayamin.com
http://yamin.iblogger.org

အန္တီေႏြရဲ႕ အိမ္ေလးတစ္လံုးအတြက္ ေထာက္ပံ့မႈတစ္ခုေလးပါ။

မဂၤလာပါ ဘေလာဂ္ဂါ

တစ္ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ ဘေလာဂ္ဂါေတြရဲ႕ ကိုယ္စား
ကိုယ္တို႔ေျမရဲ႕ ဘေလာဂ္ဂါမ်ားကို
ေလးစားစြာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္လိုက္ပါရဲ႕။
ယေန႔ကမၻာမွာ
မေရရာမေသခ်ာတာေတြဖယ္ထား
မႈန္မႊားမႊား ေ၀၀ါး၀ါးေတြမရွိ
ပကတိအတိုင္း ထိေတြ႕ရသလို
တိုးလွ်ဳိေပါက္ကို ေတြ႕ျမင္ပတ္သက္ခြင့္ရခဲ့။
ပညာေခတ္ရဲ႕ အိုင္တီနယ္ပယ္
က်ယ္၀န္းသေလာက္ နက္႐ႈိုင္း
လိႈင္းေတြ အဆင့္ဆင့္ပြား
ကမၻာမျခား တစ္သားတည္းျဖစ္။
ဒီကာလ ပညာရွာ
မသိႏိုင္တာ ဘာမွမရွိ
သိခ်င္တက္ခ်င္စိတ္သာ အရင္းခံထား
ဘာမ်ားသိခ်င္ပါသလဲ။
ဘေလာဂ္ေတြဖြင့္ အသင့္တင္ေပးထားရဲ႕
လိုခ်င္တာလား၊ သိခ်င္တာလား
လွ်ဳိ႕၀ွက္ေခတ္မ်ား လြန္ေျမာက္
ေ၀ေပးတဲ့ေခတ္ေရာက္ေနၿပီ
တစ္ေယာက္သိအကုန္မွ်
တစ္ေယာက္ရအကုန္ယူ
သာလည္းအတူ နာလည္းအတူ
၀ါသနာတူ ေစတနာတူ
ေ၀ဒနာပါတူတဲ့ ဘေလာဂ္ဂါေတြကိုယ္စား
ကိုယ္တို႔ေျမရဲ႕ တာ၀န္ေက် ဘေလာဂ္ဂါမ်ားကို
ေလးစားစြာႏႈတ္ခြန္းဆက္
ကမၻာႀကီးအတြက္ ရွင္သန္ေစ။

မေႏြ
(27.8.09)ညေန ၄း၄၅