1/29/2010

ရွမ္းျပည္နယ္ရဲ႔ ေ၀းလံသီေခါင္ တစ္ေနရာမွ ေပးစာ

ေလေျပအေ၀ွ႕မွ
ခ်ယ္ရီေငြ႔က တစ္ေတာင္လံုးသင္း
ႏွင္းက တဖဲြဖဲြ
ေလက တသည္းသည္းနဲ႕
အလြမ္းရဲတဲ့ေန႕
အလြမ္းကဲတဲ့ည
ၾကည့္
ဟိုေတာင္ေျခမွာ
ျမဴခိုးေတြရစ္ဆိုင္း
ေလလႈိင္းေတြပုတ္ခတ္
ရင္ဘတ္ကို ျဖတ္တိုင္း
ရင္ဘတ္ကို ဟတ္တိုင္း
အလြမ္းရိုင္းေတြထန္
အလြမ္းမာန္ေတြထ
သတိရတဲ့စိတ္က
ဒီေတာင္တက္လမ္းကေလးလို
ေကြ႔လိုက္ေကာက္လိုက္
ေမွာက္လိုက္လွန္လိုက္နဲ႕
ေမာဟိုက္လို႕ပန္း
ႏြမ္းလ်လို႕ေခြ
လြမ္းရင္းငါ
ေသသြားႏုိင္တယ္ယမင္းရယ္။
ဒီဇင္ဘာ ၃၀၊ ၂၀၀၉

3 comments:

ဇာဏီ(ဘရာဗို) said...

ေပးစာေလးကို ေဖာက္ဖတ္သြားပါတယ္
ရမ္သမ္ေတြနဲ႕ လန္း၏

ခ်ိဳက် said...

ယမင္းေရ...အေဝးကေနလြမ္းေနရတဲ့ကဗ်ာေလးကို ကၽြန္ေတာ္ပါေရာလြမ္းသြားပါတယ္။

soe khine said...

လြမ္းရင္းနဲ႔ေတာ႔မေသပါနဲ႔ ေတာ္ၾကာ၉၆ပါးေရာဂါထဲမွာလြမ္းၿပီးေသတယ္ဆိုတဲ႔ေရာဂါတိုးလာအံုးမယ္